14 grudnia 2021,

Wtorek III tygodnia Adwentu, wspomnienie św. Jana od Krzyża (rok C, II; inne oficjum: tu)

● Ewangelia
● Rozważanie (~2-3′)
● Komentarze (~3-7′)
● Homilie (~10-25′)
● Msze i nabożeństwa na żywo

+   Komplet Czytań – rozwiń

↑  Ewangelia (Mt 21, 28-32)

Grzesznicy uwierzyli Janowi

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi».

Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć».

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Piękno nawrócenia

         Przepiękny rdzeń chrześcijańskiego przesłania… Nie chodzi o to, aby „zawsze” być człowiekiem idealnym. Sercem chrześcijańskiej nauki jest prawda o ludzkiej ograniczoności i miłosierdziu Jezusa Chrystusa. Każdemu może przydarzyć się okres zwątpienia w prawdy wiary, jakieś jednorazowe totalne głupstwo lub dłuższe błądzenie po moralnych manowcach. Najważniejsze, aby w porę oprzytomnieć, otrząsnąć się i wejść na drogę nawrócenia.

         Jezus doskonale rozumie, że człowiek może pomylić się lub moralnie upaść. Dlatego zaprasza, aby mieć odwagę przyznać się do swoich błędów i grzechów. „Pomyliłem się”, „zgrzeszyłem” to fascynujące akty duchowe, które otwierają wnętrze na uzdrawiające strumienie Bożej Mądrości i Miłości. Specyfiką rdzennie chrześcijańskiej postawy jest pokorne uznawanie swej wielorakiej ograniczoności i zarazem ufne kierowanie się ku Jezusowi Miłosiernemu. Jest to logika chrześcijańskiego nawrócenia. W ten sposób dogłębnie wchodzimy na drogę woli Bożej: sercem, myślą, słowem i czynem. Nie są to tylko powierzchowne deklaracje, które choć teoretycznie brzmią bardzo pobożnie, to jednak praktycznie nie są wdrażane w życie.

         Wyraziście ilustruje to przypowieść Jezusa o dwóch synach, których ojciec poprosił, aby poszli i pracowali w winnicy (por. Mt 21, 28-32). Jeden z nich od razu odpowiedział: „Idę, panie”, ale potem nie poszedł. Wszystko spełzło na pięknej deklaracji. Wiedza o tym, co dobre, nie została przekuta na dobry czyn. Pomiędzy rozumem i sercem pozostała przepaść. Drugi natomiast odrzekł początkowo: „Nie chcę”, ale potem się opamiętał i poszedł. Początkowy błąd nie doprowadził do definitywnego zła. Dokonała się przemiana rozumu i serca, co zaowocowało ostatecznie dobrym czynem. Jezus jednoznacznie wskazał, że tylko ten drugi syn wypełnił wolę ojca.

         Przypowieść ta stanowiła w ówczesnych realiach mocne nawiązanie do dwóch skrajnie odmiennych postaw. Z jednej strony uczeni w Piśmie, faryzeusze i starsi ludu szczycili się znajomością Prawa Bożego. Byli dumnie przekonani, że są wzorcowymi wyznawcami Boga i wyrazicielami Jego woli. Przekonani o swej wyższości, gardzili wszystkimi innymi, zarówno grzesznikami ze swej społeczności, jak i poganami. Była to jednak wielka iluzja i zakłamanie. Boleśnie odsłonił tę prawdę fakt, że to właśnie elita ówczesnej społeczności odrzuciła najradykalniej Jezusa, który był przecież doskonałym wcieleniem woli Bożej.

         Przy okazji ujawniła się pewna prawidłowość w dziejach ludzkości. Największe błędy i grzechy z reguły nie popełniają ludzie prości, ale ci, którzy zarozumiale uważają się za „oświecone elity”. Powodem tego jest pycha, która zaślepia. Wówczas posiadane zdolności intelektualne zaczynają służyć ideom, które pomimo pozoru „boskiej dobroci” są w rzeczywistości „szatańskim złem”. Największą tragedią jest zatwardziałość serca, której konsekwencją jest absurdalne argumentowanie „idę dobrą drogą”, nawet na skraju przepaści. Określenia: „pomyliłem się”, „zgrzeszyłem” są całkowicie wymazane ze „słownika ust i serca”. Przedstawiciele elity, przekonani o swej mądrości i moralnej prawości, uznali Jana Chrzciciela za oszusta i zignorowali jego przynaglenie do nawrócenia.

         Miejmy odwagę czerpać ze skarbów chrześcijańskiej wiary. Nawet jeśli wczoraj w jakimś obszarze życia szliśmy złą drogą, dziś mamy szansę zatrzymać się i nawrócić, aby jutro podążać drogą woli Bożej. Piękno nieustannego nawracania się, w promieniach Jezusowego Miłosierdzia.

15 grudnia 2015 (Mt 21, 28-32)

Powyższe rozważanie w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdziecie TUTAJ.

↑   Komentarze video

Zoom Mocnych w Duchu (~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (~5-7′). Poniżej wyłącznie aktualny odcinek, poprzednie dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video):

↑   Dobra Homilia

Najbardziej aktualna albo dzisiejsza (jeśli jest dostępna) homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′).

↑   Msza z Różańcem w Sanktuarium

Transmisja na żywo wieczornej Mszy Świętej w Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi o godzinie 18:00, poprzedzonej Różańcem o 17:30.
Dostępne homilie i transmisje mszy z Abp Rysiem – TUTAJ.

Wtorek, 14 grudnia 2021 transmisja z Sanktuarium: 17:30 – różaniec, 18:00 msza święta.

Rok Świętej Rodziny

---

Wszystkie nasze najnowsze artykuły możecie znaleźć na stronie głównej fioletowemirabelki.pl