7 czerwca 2022. Słowo na 10 wtorek okresu zwykłego w roku II. Czytania, Ewangelia i komentarz
7 czerwca 2022, Wtorek
Wtorek X tygodnia zwykłego (rok II) inne oficjum: tu
● Czytania
● Ewangelia
● Rozważanie Ojca Pustelnika (lectio ~2-3′)
● Inne komentarze (video ~3-35′)
+ Wszystkie czytania – rozwiń
1. czytanie (1 Krl 17, 7-16)
Wdowa z Sarepty
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Potok, przy którym ukrywał się Eliasz, wysechł, gdyż w kraju nie padał deszcz. Wówczas Pan skierował do niego to słowo: «Wstań! Idź do Sarepty koło Sydonu i tam będziesz mógł zamieszkać, albowiem kazałem tam pewnej wdowie, aby cię żywiła». Wtedy wstał i zaraz poszedł do Sarepty.
Kiedy wchodził do bramy tego miasta, pewna wdowa zbierała tam sobie drwa. Zawołał ją i powiedział: «Daj mi, proszę, trochę wody w naczyniu, abym się napił». Ona zaś zaraz poszła, aby jej nabrać, ale zawołał za nią i rzekł: «Weź, proszę, dla mnie i kromkę chleba!»
Na to odrzekła: «Na życie Pana, Boga twego! Już nie mam pieczywa – tylko garść mąki w dzbanie i trochę oliwy w baryłce. Właśnie zbieram kilka kawałków drewna i kiedy przyjdę, przyrządzę sobie i memu synowi strawę. Zjemy to, a potem pomrzemy».
Eliasz zaś jej powiedział: «Nie bój się! Idź, zrób, jak rzekłaś; tylko najpierw zrób z tego mały podpłomyk dla mnie i przynieś mi! A sobie i swemu synowi zrobisz potem. Bo tak mówi Pan, Bóg Izraela: Dzban mąki nie wyczerpie się i baryłka oliwy nie opróżni się aż do dnia, w którym Pan spuści deszcz na ziemię».
Poszła więc i zrobiła, jak Eliasz powiedział, a potem zjadł on i ona oraz jej syn, i tak było co dzień. Dzban mąki nie wyczerpał się i baryłka oliwy nie opróżniła się, zgodnie z obietnicą, którą Pan wypowiedział przez Eliasza.
Psalm (Ps 4, 2. 3-4a. 4b-5. 7-8 (R.: por. 7b))
Wznieś ponad nami światłość Twoją, Panie
Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże, *
który wymierzasz mi sprawiedliwość.
Tyś mnie wydźwignął z utrapienia, *
zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę.
Wznieś ponad nami światłość Twoją, Panie
Jak długo będą ociężałe wasze serca, mężowie? *
Czemu kochacie marność i szukacie kłamstwa?
Wiedzcie, że godnym podziwu *
czyni Pan swego wiernego.
Wznieś ponad nami światłość Twoją, Panie
Pan mnie wysłucha, *
gdy będę Go wzywał.
Zadrżyjcie i już nie grzeszcie, *
rozważcie na swych łożach i zamilknijcie.
Wznieś ponad nami światłość Twoją, Panie
Wielu powiada: «Któż nam szczęście ukaże?» *
Wznieś ponad nami, Panie, światłość Twojego oblicza!
Więcej wlałeś radości w moje serce *
niż w czasie obfitych plonów pszenicy i wina.
Wznieś ponad nami światłość Twoją, Panie
Aklamacja (Mt 5, 16)
Alleluja, alleluja, alleluja
Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi,
aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mt 5, 13-16)
Wy jesteście światłem świata
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.
Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).
Tajemnicze bryłki soli
Bóg przemawia poprzez Słowo, ale także poprzez różne widzialne znaki. W moim sercu odżyło wspomnienie znamiennego epizodu. Niepozorne zdarzenie, które, w promieniach Ducha Świętego, dało wiele duchowej mocy i światła. Otóż kiedyś, siedząc przy stoliku, na którym był krzyż i obrazki Jezusa Miłosiernego, nagle ktoś podszedł i położył bryłkę białej soli kamiennej. Spontanicznie przypomniał mi się wówczas fragment Ewangelii: „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi” (Mt 5, 13n.).
Okazało się, że to jeszcze nie wszystko; za chwilę na stoliku pojawiła się jeszcze jedna bryłka soli. Tym razem znacznie większa i rzecz znamienna, o zupełnie innym kolorze; nie biały, lecz czerwony. Obok leżały obrazki z Jezusem Miłosiernym. Ujrzałem ścisły związek z promieniem bladym i czerwonym, które wychodzą z Serca Pana Jezusa. Tajemniczy darczyńca zniknął. Pozostałem sam na sam z dwoma bryłkami soli, białą i czerwoną. Leżały tak zwyczajnie, a zarazem wyglądały niezwyczajnie, nieopodal obrazków z Jezusem Miłosiernym. Przedziwne duchowe doświadczenie.
Otrzymane dwie bryłki soli odebrałem jako zaproszenie do głębszego zatrzymania się nad wiarą, w ścisłym związku z przesłaniem o Bożym Miłosierdziu. Krzyż zdawał się jednoznacznie mówić, że chodzi o wezwanie, które domaga się bolesnego trudu, a nawet może prowadzić do śmierci.
Pustelnia bezlitośnie obnaża wszelkie słabości. Na pustyni, tylko szaleńcy niekontaktujący z rzeczywistością, uważają się za ludzi silnych i wszystko-wiedzących. Niestety, często jestem żałosnym ślepcem na Boże wołanie, które dociera poprzez wielorakie sytuacje i znaki. Obrazki Jezusa Miłosiernego pomogły właściwie zinterpretować sens otrzymanych bryłek soli.
Pierwsza bryłka soli, o zwyczajnej białej barwie, była znakiem wezwania, aby prowadzić życie, które autentycznie jest świadectwem i posiada smak wiary w Jezusa Chrystusa. Sól nadaje przecież smak potrawom. Bez soli jedzenie staje się mdłe. Sól jest także bardzo dobrym konserwantem; nie tylko produktów spożywczych, ale także nawet ludzi! Pamiętam, jak wiele lat temu w kopalni soli w Wieliczce spotkałem staruszka. Pomimo leciwego wieku, staruszek, będący przewodnikiem, prezentował naprawdę świetną formę fizyczną i intelektualną. Na pytanie, jak to możliwe, tłumaczył, że jego fizyczna rześkość i umysłowa sprawność są owocem dziesiątek lat spędzonych w świecie soli, która pięknie go zakonserwowała.
Bóg wzywa do życia, które jest świadectwem wyrazistej wiary w Jezusa Chrystusa. Zachowanie ewangelicznej wiary, w sercu i na ustach, to gwarant ludzkiej i chrześcijańskiej tożsamości. Sól wiary pozwala coraz bardziej wzrastać jako człowiek, wedle życiodajnego Bożego zamysłu. Bez wiary, w miarę upływu lat człowiek się rozkłada moralnie, a nawet fizycznie i psychicznie. Wiara staje się wspaniałym konserwantem Bożego dziecięctwa oraz pozwala zachować i pogłębiać młodość ducha. Człowiek prawdziwie wierzący, z upływem lat, coraz bardziej staje się na Boży obraz i podobieństwo. Ale nie na tym koniec!
Bezcenne jest także „zdwojone doprecyzowanie” czerwonej bryłki soli. Sercem wiary jest tajemnica Bożego Miłosierdzia! Biała i czerwona bryłka soli, to bezpośrednie nawiązanie do promieni na obrazie Jezusa Miłosiernego. Jezus poprzez siostrę Faustynę sam wyjaśnia: „Te dwa promienie oznaczają krew i wodę – blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz… Te dwa promienie wyszły z wnętrzności miłosierdzia mojego wówczas, kiedy konające serce moje zostało włócznią otwarte na krzyżu” (Dz. 299).
Biała i czerwona bryłka soli. Bóg przemawia poprzez znaki. Konkretne wezwanie, aby żyć wiarą w promieniach Bożego Miłosierdzia. Panie Jezu Chryste! Niech Twoje Miłosierne promienie pomagają być coraz bardziej solą ziemi.
10 czerwca 2014 (Mt 5, 13-16)
Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Inne komentarze
1) Zamiast homilii wprowadzenie do Lectio Divina księży Salwatorianów, odcinek 647 (~5-35′). Wyświetla się najnowsze dostępne nagranie. Pozostałe odcinki dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku).
Słowo na jutro
Źródło: CFD
2) Zoom Mocnych w Duchu (dostępny od 5:00 rano ~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (dostępne od godziny 00.00 ~5-7′). Przycisk powinien wyświetlać najbardziej aktualny odcinek, czasem jednak trzeba go odszukać w rozwijanej playliście.
3) Dzisiejsza albo najbardziej aktualna dostępna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′):
Abp Ryś – homilia
Źródło: Archidiecezja Łódzka