14 listopada 2022, Poniedziałek

Poniedziałek XXXIII tygodnia o kresu zwykłego (rok II; inne oficjum: tu)

SPIS TREŚCI:

● Czytania

● Ewangelia

● Rozważanie z Eremu*

● Komentarze video:

۰ Słowo na jutro (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia abp Rysia

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Nowenna do św. Rafała Kalinowskiego #4 →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny II)

1. czytanie (Ap 1, 1-4; 2, 1-5a)

List do Kościoła w Efezie

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał Mu Bóg, aby ukazać swym sługom, co musi stać się niebawem i co On, wysławszy swojego anioła, oznajmił przez niego za pomocą znaków słudze swojemu, Janowi. Ten poświadcza, że słowem Bożym i świadectwem Jezusa Chrystusa jest wszystko, co widział. Błogosławiony, który odczytuje, i ci, którzy słuchają słów proroctwa, a strzegą tego, co w nim napisane, bo chwila jest bliska.

Jan do siedmiu Kościołów, które są w Azji: «Łaska wam i pokój od Tego, Który jest i Który był, i Który przychodzi, i od siedmiu Duchów, które są przed Jego tronem.

Usłyszałem Pana mówiącego do mnie: Aniołowi Kościoła w Efezie napisz: To mówi Ten, który trzyma siedem gwiazd w prawej ręce, Ten, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników: Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość, i to, że złych nie możesz znieść i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i że ich znalazłeś kłamcami. Ty masz wytrwałość, i zniosłeś cierpienie dla imienia mego – niezmordowany.

Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości. Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i poprzednie czyny podejmij!»

Psalm (Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6 (R.: por. Ap 2, 7b))

Zwycięzcy podam owoc z drzewa życia

Szczęśliwy człowiek, który nie idzie za radą występnych, †
nie wchodzi na drogę grzeszników *
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

Zwycięzcy podam owoc z drzewa życia

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną, *
a wszystko, co czyni, jest udane.

Zwycięzcy podam owoc z drzewa życia

Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana, *
a droga występnych zaginie.

Zwycięzcy podam owoc z drzewa życia

Aklamacja (J 8, 12)

Alleluja, alleluja, alleluja

Ja jestem światłością świata,
kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 18, 35-43)

Uzdrowienie niewidomego pod Jerychem

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Kiedy Jezus przybliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. Gdy usłyszał przeciągający tłum, wypytywał się, co to się dzieje. Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi.

Wtedy zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!»

Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie.

A gdy się przybliżył, zapytał go: «Co chcesz, abym ci uczynił?»

On odpowiedział: «Panie, żebym przejrzał».

Jezus mu odrzekł: «Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła».

Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Życiowy trójkąt

Trójkąt prawdziwie intrygujący. Trzy całkowicie odmienne wierzchołki. Od relacji pomiędzy nimi zależy życiowa geometria. Dołująca szarość lub inspirująca kolorystyka. Chodzi o podjęcie lub zaprzepaszczenie swej życiowej szansy. Owe trzy wierzchołki to: serce człowieka, presja ludzkiej opinii i Boże błogosławieństwo.

O co mi chodzi w życiu? W miarę upływu czasu odpowiedź na to pytanie może wyklarować się lub pozostawać na poziomie nieokreśloności. Bywa, że nawet dorosły człowiek wciąż nie jest w stanie określić: Co tak naprawdę chciałbym w życiu robić? Z kim chciałbym być? Problemem jest to, że we wnętrzu nie ma determinacji w poszukiwaniu swego miejsca w świecie. Szkoda, że niektóre sytuacje zaistniały i bezpostaciowo ślimaczą się jedynie na zasadzie: „Jakoś tak wyszło…”. Od razu zaakcentujmy: Nie dorabiajmy wszędzie „z automatu” teorii o „Bożym przeznaczeniu”. „Jakoś tak wyszło” może mieć więcej wspólnego z duchem ospałości, aniżeli z Duchem Świętym!

Konsekwencją takiej sytuacji jest poczucie „życiowego ucisku”. Przypomina to bycie w niedopasowanym ubraniu, w którym ciągle coś uwiera i człowiek po prostu źle się czuje. Aby nie popaść w taki „ucisk nie z woli Bożej”, trzeba próbować określić upragniony sposób życia. Zarazem nie jest najważniejsze to, aby potem plany się ziściły. Ostatecznie wiele spraw może potoczyć się zupełnie inaczej. Ale optymalny koniec będzie możliwy dzięki temu, że wcześniej miał miejsce proces szukania i planowania. Mówiąc krótko: istotną cechą pierwszego wierzchołka w życiowym trójkącie jest posiadanie jasnej i precyzyjnej odpowiedzi na fundamentalne Jezusowe pytanie: „Co chcesz, abym ci uczynił?”. Niewidomy pod Jerychem, w jednym z ewangelicznych epizodów, gdy usłyszał takie pytanie, od razu błyskawicznie odpowiedział: „Panie, żebym przejrzał” (por. Łk 18, 35-43). Ta precyzyjna odpowiedź nie była jedynie powierzchownym skojarzeniem, ale stanowiła owoc całego wcześniejszego procesu.

Zarazem super ważne! Gdy niewidomy już zyskał świadomość swego pragnienia, przed bezpośrednim spotkaniem z Jezusem doświadczył wielkiej próby w postaci konfrontacji z „ludzkim uciszaniem”. Gdy zaczął wołać: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!”, wówczas „Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł”. Oto w naszej terminologii drugi wierzchołek. Gdy człowiek będzie miał jasną wizję tego, co chce robić i zacznie to wdrażać w życie, wtedy na pewno pojawią się ludzie, którzy będą chcieli nas „uciszać”. To uciszanie przybiera różne formy, ale ostatecznie sprowadza się do tego, aby uniemożliwić nam robienie tego, co w rdzeniu naszego istnienia odkryliśmy jako sens naszego istnienia.

Jeśli np. ktoś zadeklaruje, że opuszcza świat, aby zostać pustelnikiem, musi być przygotowany, że nastąpi frontalny atak, będący przez pewien czas napastliwym wołaniem: „Umilknij z tym pomysłem!”. Wtedy trzeba brać przykład z wzorcowej postawy niewidomego spod Jerycha.

Ów niewidomy nie zrezygnował i nie zamilkł. Wręcz przeciwnie, „jeszcze głośniej wołał”. Tak! Wobec ludzkiej presji trzeba twardo trwać przy podjętej w sercu decyzji. Niszczącą presję warto potraktować jako mobilizację do jeszcze większej „świętej upartości”! Kto ma super wyraziste przekonanie do bycia pustelnikiem, do wstąpienia w związek małżeński z określoną osobą, do danego stylu życia niech za żadne skarby świata nie ugnie się pod presją „głosu ludzkiej opinii”!

Jeśli nie damy się złamać, wtedy doświadczymy „trzeciego wierzchołka”, którym jest Boże błogosławieństwo. W odpowiedzi na wierność głosowi sumienia, Jezus odpowie łaskami, które pozwolą kosztować smaku Bożego daru. Niewidomy dzięki wytrwałości został przez Jezusa obdarowany wielkimi łaskami. Wiara w Jezusa przekształciła jego pierwotny krzyk cierpienia w radosne uwielbienie. Ta święta przemiana może mieć miejsce w życiu każdego z nas…

Oto przedziwna „geometria trzech wierzchołków” życiowego trójkąta: wyrazista determinacja we własnym sercu, zmasowany opór ludzkiej opinii, uszczęśliwiające Boże błogosławieństwo…

17 listopada 2014 (Łk 18, 35-43)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →