21 listopada 2022, Poniedziałek

Poniedziałek XXXIV tygodnia okresu zwykłego (rok II) – wspomnienie Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny (inne oficjum: tu)

Czytania i aklamacja przed Ewangelią    +

↑  Ewangelia (Łk 21, 1-4)

Wdowi grosz

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak pewna uboga wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł: «Prawdziwie, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie».

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Dar serca

„Chętnie bym ci pomógł, ale sam niewiele mam. Niestety, nic dla ciebie nie mogę zrobić”. Zdanie tego typu, wypowiedziane słowami lub obecne w myślach, jest wielką iluzją! Iluzja ta może łączyć się z różnymi stanami duchowymi. Warto wyróżnić przynajmniej trzy zasadnicze sytuacje moralne: trwanie w błędzie, zakłamanie, postawa fałszu.

O błędzie mówimy wtedy, gdy występuje nieprawidłowe wykonanie. Nie ma tu jednak złej intencji. Błąd może być spowodowany niedyspozycyjnością, brakiem niezbędnych informacji lub stanowić konsekwencję trwania w jakiś iluzorycznych przekonaniach. Przy błędzie, gdy ktoś mówi obiektywnie nieprawdę, to w sumieniu jest przekonany, że to, co głosi, jest rzeczywiście prawdą. W swej świadomości czyni dobro. Przy błędzie nie ma złej intencji. Dlatego błąd nie jest grzechem.

W przypadku zakłamania sytuacja moralna ulega zmianie. Tym razem człowiek zna stan doskonałości, ale świadomie wybiera niedoskonałość. Jednocześnie głosi, że robi wszystko, co możliwe, aby respektować standardy doskonałości. Przy zakłamaniu choć prawda jest znana, to jednak nieprawda jest przedstawiana jako prawda. Na przykład ktoś z powodu lenistwa nie przygotowywał się do egzaminu i doskonale o tym wie, ale potem na egzaminie tłumaczy się nagłymi trudnościami rodzinnymi. Jest to oczywiście grzech kłamstwa.

W wymiarze duchowym i moralnym największym złem jest fałsz i związana z tym postawa zafałszowania. W sytuacji fałszu nieprawda jest świadomie przedstawiana jako prawda w określonym złym celu. Występuje tu ewidentnie zła intencja. Przykładem tego może być sytuacja w pracy. Niższy przełożony wie, że podległy mu pracownik uczciwie pracuje. Jednak do wyższego przełożonego składa kłamliwą informację, że ten pracownik jest nieuczciwy. W ten sposób chce uzyskać zwolnienie „nielubianego pracownika”, aby wprowadzić w jego miejsce swojego „faworyta”. Tak więc przy fałszu proces wygląda następująco: prawda jest zamieniana w nieprawdę (falsyfikat zamiast oryginału), a następnie nieprawda jest świadomie wykorzystywana w złym celu.

Pamiętając o tych rozróżnieniach, warto bliżej przyjrzeć się zacytowanemu na początku zdaniu. Otóż w przypadku błędu, zdanie takie ilustruje nieprawidłowy sposób myślenia odnośnie pomocy i dobra. Powodem tego błędu jest zredukowanie wszystkiego jedynie do materialnych rzeczy. Oczywiście, dobra materialne są niezbędne do normalnego funkcjonowania. Ale najważniejsze jest dobro duchowe, które udzielane jest „z serca”. W każdej sytuacji możemy ofiarować takie dobra, jak np.: modlitwa, miłość, współczucie, troska.

Świetnym tego przykładem jest postawa ewangelicznej wdowy, która wrzuciła do świątynnej skarbonki jedynie dwa pieniążki; najmniejszy wówczas nominał w obiegu (por. Łk 21, 1-4). Pomimo tej zewnętrznej znikomości, Jezus uroczyście stwierdził: „Prawdziwie powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni”. W ten sposób Jezus wskazał, że liczy się przede wszystkim to, czy człowiek w sercu pragnie udzielić wsparcia. Intencja serca jest istotnym darem, zaś zewnętrzna rzecz jest szczerym zobrazowaniem dobroci serca; zgodnie z posiadanymi możliwościami.

Tak więc stwierdzenie: „Nic nie mogę pomóc” jest błędnym przekonaniem. Jeśli ktoś dotąd nie pomagał tylko na skutek poczucia „zewnętrznego ograniczenia”, to po zapoznaniu się z przypadkiem „ewangelicznej wdowy” otrzymuje „wielkie pole do działania”. Jeśli ktoś szczerze pragnie pomagać, w każdej sytuacji życiowej bardzo dużo może! Nawet nie mając „złota i srebra”, tym bardziej możemy nieść duchową pomoc. Gdyby ktoś jednak nadal twierdził, że nie może pomagać, „bo ma mało”, jest wówczas kłamcą. Występuje kłamstwo, gdyż pada stwierdzenie: „Nie mogę pomóc”, a rzeczywistym motywem jest „brak chęci pomocy” w sercu.

Wreszcie, gdy ktoś mówi, że nic nie może zrobić, a tak naprawdę nie chce w sercu pomóc, aby komuś zaszkodzić, będzie to bolesne zafałszowanie. Warto uważać na wszelkie przejawy fałszywej postawy.

Panie, daj nam serca czyste, które zawsze chętnie służą pomocą; zgodnie z prawdą, powołaniem i posiadanymi możliwościami.

24 listopada 2014 (Łk 21, 1-4)

---

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   Słowo na jutro (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii na Wspomnienie Ofiarowania NMP, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 814 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

Słowo na jutro
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu  (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.

Homilia
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka

---