Słowo na sobotę 24 grudnia 2022 w okresie Adwentu oraz na Wigilię Bożego Narodzenia. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze oraz homilia abp Rysia
24 grudnia 2022, Sobota
24 grudnia – ostatni dzień Adwentu oraz Wigilia Uroczystości Narodzenia Pańskiego (czytania mszy wigilijnej: tu; z Pasterki: tu; patroni dnia: tu)
SPIS TREŚCI:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia abp Rysia
● Czytania i Ewangelia wieczornej mszy wigilijnej
● Liturgia i Ewangelia Wieczerzy wigilijnej
Czytania i aklamacja przed Ewangelią mszy porannej +
Czytania z mszy porannej 24 grudnia (rok liturgiczny I/II)
1. czytanie (2 Sm 7, 1-5. 8b-12. 14a. 16)
Królestwo Dawida będzie trwało wiecznie
Czytanie z Drugiej Księgi Samuela
Gdy król Dawid zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił dokoła wszystkich jego wrogów, rzekł król do proroka Natana: «Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie». Natan powiedział do króla: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą».
Lecz tej samej nocy Pan skierował do Natana następujące słowa: «Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: „Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół.
Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej i ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu, kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że sam Pan dom ci zbuduje.
Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”».
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 89 (88), 2-3. 4-5. 27 i 29 (R.: por. 2a))
Na wieki będę sławił łaski Pana
O łaskach Pana będę śpiewał na wieki, †
Twą wierność będę głosił moimi ustami *
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: †
«Na wieki ugruntowana jest łaska», *
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.
Na wieki będę sławił łaski Pana
«Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia».
Na wieki będę sławił łaski Pana
«On będzie wołał do Mnie: †
„Ty jesteś moim Ojcem, *
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze».
Na wieki będę sławił łaski Pana
Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Wschodzie, Blasku światła wiecznego i Słońce sprawiedliwości,
przyjdź i oświeć siedzących w ciemnościach i mroku śmierci.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia mszy porannej (Łk 1, 67-79)
Nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:
Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować, mówiąc:
«Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
bo lud swój nawiedził i wyzwolił,
i wzbudził dla nas moc zbawczą
w domu swego sługi, Dawida:
Jak zapowiedział od dawna
przez usta swych świętych proroków,
że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie
i wspomni na swe święte przymierze –
na przysięgę, którą złożył
ojcu naszemu, Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani,
służyć Mu będziemy bez trwogi,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz
prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi;
Jego ludowi dasz poznać zbawienie
przez odpuszczenie grzechów,
dzięki serdecznej litości naszego Boga,
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
by oświecić tych,
co w mroku i cieniu śmierci mieszkają,
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (Łk 1, 67-79) (~2-3′).
Wigilijna szansa
Najdelikatniejsze struny duszy… Zapewne już drgają? Jakże niepowtarzalna czasoprzestrzeń! Jedyny w swoim rodzaju splot reakcji, emocji, myśli, odczuć i wspomnień. Zewnętrzny świat banalnie lśniący. Wewnętrzny stan, a to już zależy… U jednych szczęście i radosne twarze. Jakże cudownie być razem! Poczucie kojącej rodzinnej pełni i jedności. Ale bywa też inaczej… Smutek, bo odżyły obrazy, uściski dłoni, ciepłe przytulenia… których już nie będzie. Przykre wspomnienia. Bolesne ukłucie serca, bo nie ma rodzinnej jedności. Chwalebna jest pamięć szczęśliwych o nieszczęśliwych i nieszczęśliwych o szczęśliwych. Taka świadomość otwiera serce na świat odmiennych przeżyć. Bóg wtedy otrzymuje zielone światło…
A w tym wszystkim prezenty. Jakże różne… Istnieją prezenty, które są widzialnym znakiem daru obecności. Obecność może być fizyczna, bądź duchowa, zgodnie z powołaniem. Taki prezent jest bezcenny, choć materialnie może mieć cenę malutką. Jest niesamowity, bo niejako utrwala i pieczętuje prawdę nieustannej współobecności; swoiste „wcielenie” istniejącej więzi i miłości. Ale są też prezenty, które starają się jedynie zamaskować brak obecności. Taki zewnętrzny podarunek nie odzwierciedla wewnętrznego daru obecności. Jak by nie było! Nawet największe tony prezentów nie zrekompensują nieobecności.
Dzisiejszy dzień jest wielką szansą. Zwłaszcza Wieczerza Wigilijna jest spotkaniem, które może pomóc w zaistnieniu czegoś, co na trwałe pozostanie. Szczególną chwilą tego spotkania jest dzielenie się opłatkiem, w połączeniu z życzeniami. To nie jest czas „subtelnego wypominania sobie”, ale czas „dyskretnego wspominania o Bogu”. Zawsze, gdy jest czysta dobroć serc, Bóg jest wspominany i zapraszany. Oczy, usta i policzki stają się filarami, na których zostaje zbudowany Boży Pomost. Tak, Wigilijny Wieczór jest wielką szansą, aby wejść w kolejny, lepszy etap życia. Jak to zrobić?
W znalezieniu odpowiedzi warto skorzystać z pomocy Zachariasza, którego radosny kantyk czytamy dzisiaj w Ewangelii, w trakcie porannej Eucharystii. Zachariasz, napełniony Duchem Świętym, woła z mocą: „Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo lud swój nawiedził i wyzwolił, i wzbudził dla nas moc zbawczą” (Łk 1, 67-79). Oto zbawienny drogowskaz! Niezależnie od tego, co aktualnie wypełnia nasze serca, spróbujmy dzisiaj po prostu uwielbiać Boga. Tak, jak potrafimy. Na pewno doświadczymy błogosławionych owoców.
Dzięki postawie uwielbienia, gdy ktoś ma teraz serce radosne, jeszcze pełniej dostrzeże, jak bardzo został obdarowany przez Boga. Rodzina, wspólnota zakonna bądź pustelnicza samotność i Erem… wyzwolą chęć, aby się uszczypnąć, tak dla pewności, że to wszystko dokonuje się naprawdę; że nie jest to tylko piękny sen. Jeśli ktoś czuje się nieszczęśliwy, uwielbienie pozwoli przyjąć uzdrawiającą miłość Boga. Przykre wspomnienia i aktualny ból zamiast dołować staną się powodem rozkwitu Nadziei. Każdy człowiek, którego serce w Wieczerzę Wigilijną wypełnia smutek, może być pewien pokornego Bożego pocieszenia. „Kocham cię. Jestem z tobą”.
A kwestia prezentów? Razem z Bogiem prezent staje się „duchową przygodą”. Jeśli teraz jest znakiem współobecności, to z Bogiem poprzez ten znak „bycie razem” stanie się jeszcze piękniejsze. Wystarczy spojrzeć, dotknąć, powąchać, posmakować… i na jeszcze głębszym poziomie dokona się spotkanie z kochanym darczyńcą. Jeśli prezent był początkowo jedynie próbą „wynagrodzenia za nieobecność”, z Bożą pomocą „zwykła rzecz” stanie się świetną inicjacją daru obecności.
I najważniejsze! Wigilia oznacza przecież czuwanie przed dniem świątecznym. Tym razem oczekujemy na Boże Narodzenie. Zachariasz podpowiada nam, że „nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce, by światłem stać się dla tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki skierować na drogę pokoju”. Pięknie, jeśli zwieńczeniem Wigilii będzie nasz udział w Mszy Świętej na Uroczystość Bożego Narodzenia. Po Adwentowym oczekiwaniu, pośród ciemności świata, celebrujmy narodziny Bożej Światłości, Jezusa Chrystusa.
24 grudnia 2014 (Łk 1, 67-79)
Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii z mszy porannej (Łk 1, 67-79), proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 847 dostępny od 21:00 (~5-35′).
Słowo na jutro
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.
Homilia
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Czytania i Ewangelia Mszy Wigilijnej +
Czytania wieczornej mszy wigilijnej
1. czytanie (Iz 62, 1-5)
Bóg miłuje swój naród i ześle Odkupiciela
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia.
Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. i nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą.
Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga.
Nie będą więcej mówić o tobie „Porzucona”, o krainie twej już nie powiedzą „Spustoszona”. Raczej cię nazwą „Moje w niej upodobanie”, a krainę twoją – „Poślubiona”. Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża.
Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 89 (88), 4-5. 16-17. 27 i 29 (R.: por. 2a))
Na wieki będę sławił łaski Pana
«Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia».
Na wieki będę sławił łaski Pana
Błogosławiony lud, który umie się cieszyć *
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
Cieszą się zawsze Twym imieniem, *
Twoja sprawiedliwość ich wywyższa.
Na wieki będę sławił łaski Pana
«On będzie wołał do Mnie: †
„Ty jesteś moim ojcem, *
moim Bogiem, opoką mojego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze».
Na wieki będę sławił łaski Pana
2. czytanie (Dz 13, 16-17. 22-25)
Świadectwo Świętego Pawła o Chrystusie
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Gdy Paweł przybył do Antiochii Pizydyjskiej, wstał w synagodze i skinąwszy ręką, przemówił: «Słuchajcie, Izraelici, i wy, którzy boicie się Boga! Bóg tego ludu izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej, i wyprowadził go z niej mocnym ramieniem.
Następnie powołał Dawida na ich króla, o którym też dał świadectwo w słowach: „Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę”.
Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wywiódł Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu. A pod koniec swojej działalności Jan mówił: „Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach”».
Oto Słowo Boże
Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Jutro będzie zgładzona nieprawość ziemi
i Zbawiciel świata będzie panował nad nami.
Alleluja, alleluja, alleluja
Wersja dłuższa:
Ewangelia (Mt 1, 1-25)
Rodowód Jezusa Chrystusa i zapowiedź Jego narodzenia
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama.
Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida.
Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego.
Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.
Tak więc od Abrahama do Dawida jest w sumie czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do Siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, on bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.
Oto Słowo Pańskie
Wersja krótsza:
Ewangelia (Mt 1, 18-25)
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do Siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, on bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.
Oto Słowo Pańskie
↑ Życzenia opłatkowe abp Rysia i przepowiednia Sybilli Tyburtyńskiej (~9-29′)
↑ Życzenia opłatkowe Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia nawiązujące do przepowiedni Sybilii Tyburtyńskiej z czasów cesarza Oktawiana Augusta wspomnianego w dzisiejszej Ewangelii wieczerzy Wigilijnej (Łk 2, 1-20).
Życzenia opłatkowe
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Liturgia i Ewangelia Wieczerzy Wigilijnej +
LITURGIA WIECZERZY WIGILIJNEJ
By ułatwić nam rodzinne trwanie w blasku nocy betlejemskiej podajemy tradycyjny przebieg wigilijnej wieczerzy. Domową liturgię wigilijną prowadzi ojciec rodziny lub ze słusznych względów inna osoba.
PIERWSZA GWIAZDKA i ZAPALENIE ŚWIECY
Na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, gdy na niebie widać (o ile niebo jest widoczne) pierwszą gwiazdę tradycja gromadzi nas wokół wigilijnego stołu, wcześniej przygotowanego: sianko pod białym obrusem, odświętna świeca symbolizująca Chrystusa, opłatek i otwarta Ewangelia, wolne nakrycie – znak pamięci o nieobecnych bliskich, zmarłych i niespodziewanych podróżnych.
Wszyscy stoją, a najstarszy z rodziny po zapaleniu świecy mówi:
Oto światłość, która w noc dzisiejszą przyszła na ziemię, by rozproszyć ciemności grzechu.
Wszyscy: Bogu niech będą dzięki.
Prowadzący: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Wszyscy: Amen.
ODCZYTANIE EWANGELII (Łk 2, 1-20)
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. I rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie».
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
«Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał».
Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił».
Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli.
Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.
Oto Słowo Pańskie
ŚPIEW KOLĘDY
Śpiewamy wspólnie kolędę Wśród nocnej ciszy:
1. Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi:
Wstańcie, pasterze, Bóg się wam rodzi!
Czym prędzej się wybierajcie,
Do Betlejem pospieszajcie
Przywitać Pana.
2. Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie
Z wszystkimi znaki danymi sobie.
Jako Bogu cześć Mu dali,
A witając zawołali
Z wielkiej radości:
3. Ach, witaj Zbawco z dawna żądany,
tyle tysięcy lat wyglądany
Na Ciebie króle, prorocy
Czekali, a Tyś tej nocy
Nam się objawił.
4. I my czekamy na Ciebie, Pana,
A skoro przyjdziesz na głos kapłana,
Padniemy na twarz przed Tobą,
Wierząc, żeś jest pod osłoną
Chleba i wina.
WSPÓLNA MODLITWA
Spontanicznie wyrażamy nasze prośby albo ojciec lub matka odmawiają poniższe lub inne wcześniej przygotowane wezwania, na które odpowiadamy: Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie!
Boże, nasz Ojcze, w tej uroczystej godzinie wychwalamy Cię i dziękujemy za noc, w której posłałeś nam swojego Syna, Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela. Prosimy Cię:
– O miłość, zgodę i pokój w naszej rodzinie – Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas, Panie!
– O pokój tej nocy dla naszych bliskich, sąsiadów, przyjaciół i znajomych – Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas, Panie!
– O pocieszenie i umocnienie dla wszystkich opuszczonych, samotnych, chorych, biednych i głodnych na całym świecie – Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas, Panie!
– O doświadczenie twojej miłości i bliskości i nadziei dla wszystkich cierpiących z powodu wojny – Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas, Panie!
– O szczęście wieczne dla naszych bliskich zmarłych … – Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas, Panie!
Panie Boże, Ty sprawiłeś, że ta święta noc zajaśniała blaskiem prawdziwej światłości Jednorodzonego Syna Twojego; spraw, abyśmy jaśnieli blaskiem Twego światła w naszym codziennym postępowaniu. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Ojcze nasz …
ŁAMANIE SIĘ OPŁATKIEM I ŻYCZENIA
Ojciec mówi:
A teraz w duchu miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem, chlebem miłości. Otwierając serca w miłości wzajemnej, otwieramy je na przyjście Pana. W Nim każdy człowiek znajdzie dobroć i przyjaźń. Niech On będzie zawsze z nami w naszym domu.
Ojciec rodziny składa wszystkim życzenia i przełamuje się opłatkiem najpierw z matką, a potem z pozostałymi członkami rodziny. To samo czynią następnie wszyscy obecni.
SPOŻYWANIE WIECZERZY
Przed posiłkiem najstarszy z Rodziny może odmówić modlitwę:
– Pobłogosław Panie Boże nas, te pokarmy i tych, którzy je przygotowywali, na pamiątkę Narodzenia Twego Syna Jednorodzonego, a Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Amen.
W czasie spożywania wieczerzy wigilijnej troszczymy się o zachowanie rodzinnego i religijnego nastroju oraz polskich tradycji, do których należy między innymi podawanie potraw postnych (z czego wynika brak alkoholu na wigilijnym stole), W uroczystej kolacji i zachowaniu rodzinnej, pełnej życzliwości atmosfery pomoże wyłączenie telewizji i nieświątecznej muzyki.
ŚPIEW KOLĘD I WYMIANA UPOMINKÓW
Pod koniec wieczerzy natomiast śpiewamy kolędy i obdarowujemy się upominkami. Na zakończenie wieczerzy ojciec rodziny może podziękować Bogu w krótkiej modlitwie:
– Dziękujemy Ci, Boże, nasz dobry Ojcze, za Twojego Syna Jezusa Chrystusa, dziękujemy za miłość do wszystkich ludzi, za ten wieczór wigilijny i dary, które spożywaliśmy. Tobie chwała na wieki.
Wszyscy: Amen.