22 stycznia 2023, Niedziela

III Niedziela Zwykła (rok A) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny A)

1. czytanie (Iz 8, 23b – 9, 3)

Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

W dawniejszych czasach upokorzył Pan krainę Zabulona i krainę Neftalego, za to w przyszłości chwałą okryje drogę do morza, wiodącą przez Jordan, krainę pogańską. Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują w żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy, jak w dniu porażki Madianitów.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 27 (26), 1bcde. 4. 13-14 (R.: 1b))

Pan moim światłem i zbawieniem moim

Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia, *
przed kim miałbym czuć trwogę?

Pan moim światłem i zbawieniem moim

O jedno tylko Pana proszę i o to zabiegam, †
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu *
po wszystkie dni mego życia,
abym kosztował słodyczy Pana, *
stale się radował Jego świątynią.

Pan moim światłem i zbawieniem moim

Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.

Pan moim światłem i zbawieniem moim

2. czytanie (1 Kor 1, 10-13. 17)

Jedność chrześcijan

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Upominam was, bracia, w imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście żyli w zgodzie i by nie było wśród was rozłamów; abyście byli jednego ducha i jednej myśli. Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory. Myślę o tym, co każdy z was mówi: «Ja jestem od Pawła, a ja od Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa». Czyż Chrystus jest podzielony? Czyż Paweł został za was ukrzyżowany? Czyż w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?

Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża.

Oto Słowo Boże

Aklamacja (Por. Mt 4, 23)

Alleluja, alleluja, alleluja

Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia – wersja krótsza (Mt 4, 12-17)

Na Jezusie spełnia się zapowiedź Izajasza

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: «Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło».

Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie».

Oto Słowo Pańskie

↑ Ewangelia – wersja dłuższa (Mt 4, 12-23)

Na Jezusie spełnia się zapowiedź Izajasza

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie».

Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim.

A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.

I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Lęk przezwyciężony

W nocnej ciemności, nawet drobne stuknięcia mogą powodować lęk i nerwowe napięcie. Zwyczajne drzewo czasami przybiera postać przerażającego monstrum. Podmuchy wiatru raz po raz przypominają diabelskie harce. Wszystko ma ciemny, a nawet czarny kolor. Ale przecież nie jest to rzeczywista barwa świata. Gdy budzi się poranek, powoli odsłania się prawdziwy obraz rzeczy. Słoneczne światło sprawia, że przerażająca ciemność przeobraża się w przyjacielską paletę kolorów. Odgłosy dają miłe poczucie swojskości. Drzewo zachwyca swym pięknym rozkładem konarów. Wietrzny szelest nasuwa na myśl prawdę o Duchu Świętym. Niesamowite! Dokładnie ta sama rzeczywistość, raz powoduje paraliżujący strach, a innym razem wyzwala odczucia piękna i zachwytu. Dlaczego tak się dzieje? Zwykła obserwacja przyrody pozwala stwierdzić, że zasadnicza zmiana sposobu przeżywania zależy od obecności lub braku Słońca.

Ten przyrodniczy fakt stanowi świetną pomoc w pełniejszym zrozumieniu naszych obaw, fobii i złych przeżyć. Otóż głębokim powodem lęków jest brak wewnętrznego światła. Wówczas nieokreśloność zaczyna przerażać. Wnętrze sprawia wrażenie jakiejś ciemnej i chaotycznej plątaniny. Świat zewnętrzny staje się litanią zagrożeń, czyhających za każdym rogiem. Niektórzy całymi latami tkwią w takiej paraliżującej ciemności. Szczerze mówiąc, to nie ma sensu. Ewangelia podsuwa nam interesująca sugestię. „Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło”. (Mt 4, 16) Tym światłem, które rozświetliło ciemności, jest Jezus Chrystus. To wyjątkowe światło nie jest jakąś lampą lub gwiazdą, ale Osobą. Tam, gdzie pojawia się ta Osoba-Światło, noc przekształca się w dzień. Lęk ustępuje zachwytowi. Brzydota i bezład znikają na rzecz piękna i harmonii. Dlatego warto przyjąć zaproszenie Jezusa: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 4, 17).

Nawrócenie oznacza otwarcie swojego życia na światłość Jezusa. Co to konkretnie oznacza? Otóż nie chodzi o jakieś skomplikowane działania. Wystarczy po prostu powiedzieć Jezusowi: pragnę, abyś przyszedł do mojego życia. Jedno krótkie słówko, mające przeogromną moc: „Pragnę”. Potem trzeba ten akt powtarzać każdego dnia od nowa. Tragedia sytuacji polega na tym, że cały potężny świat bożków walczy o to ludzkie pragnienie. W rezultacie produkt z reklamy staje się niejednokrotnie bardziej atrakcyjny aniżeli Jezus. Wierzyć się nie chce, ale niestety tak często bywa.

Na szczęście, dla wielu ludzkich dusz pragnienie Jezusa przebija wszystkie materialistyczne propozycje. Konsekwentnie Jezus pojawia się w duszy i ją rozświetla. Owocem tej obecności stają się wielorakie piękne duchowe wartości: miłość, prawda, czystość. Ale Szatan nie daje za wygraną. I właśnie w tym momencie wymyślił pewną perfidną pułapkę, na którą łapią się liczne „duchowe” dusze, niczym muchy na lep. Otóż Zły wtłacza „pobożną definicję” człowieka, która ogranicza go tylko do duszy. Dusza jest pięknie rozświetlona przez Jezusa, ale „niegodne ciało” pozostaje już poza Jego promieniowaniem. W rezultacie wymiar cielesny i seksualny pozostaje zanurzony w ciemności. I tak oto zaczynają budzić się „demony”. Cielesność zostaje skojarzona z lękiem, ciemnością, brudem. Ciało staje się nieczyste. Pojawia się przeciwstawienie: ciało-Bóg. Jakież diabelskie pomieszanie! Piękne „barwy ciała” nikną w ciemnościach, na skutek braku obecności Jezusa. Nawrócenie oznacza tu konieczność przyjęcia Chrystusa także do ciała. Gdy ciało mówi Jezusowi „pragnę”, wtedy zostaje oświetlone przez Niego i odzyskuje swe piękno. Nerwowa lękliwość ustępuje odważnej fascynacji. Człowiek z pasją wypowiada: Jezu pragnę Cię w moim ciele.

Znakiem pełnego nawrócenia jest ukazywanie duszy i ciała jako przestrzeni fascynujących możliwości. Lękliwa bezbożna ciemność zostaje zastąpiona przez odważną Bożą jasność. Opromienione światłem Jezusa, zarówno dusza, jak i ciało emanują symfonią myśli, odczuć i wielobarwnym pięknem…

26 stycznia 2014 (Mt 4, 12-23)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →