6 marca 2023, Poniedziałek

Poniedziałek II tygodnia Wielkiego Postu (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia abp Rysia

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania na poniedziałek 2 tygodnia Wielkiego Postu

1. czytanie (Dn 9, 4b-10)

Wyznanie grzechów

Czytanie z Księgi proroka Daniela

O Panie, Boże mój, wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza tym, co Ciebie kochają i przestrzegają Twoich przykazań.

Zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, popełniliśmy nieprawość i zbuntowaliśmy się, odstąpiliśmy od Twoich przykazań. Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do całej ludności kraju.

U Ciebie, Panie, sprawiedliwość, a u nas wstyd na twarzach, jak to jest dziś u nas – mieszkańców Judy i Jerozolimy, i całego Izraela, u bliskich i dalekich, we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali.

Panie! Wstyd na naszych twarzach, naszych królów, naszych przywódców i naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Ale Pan, Bóg nasz, jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 79 (78), 5a i 8. 9. 11 i 13 (R.: por. Ps 103 [102], 10a))

Nie czyń nam, Panie, według naszych grzechów

Czy wiecznie będziesz się gniewał? *
Nie pamiętaj nam win przodków naszych,
niech szybko nas spotka Twoje zmiłowanie, *
gdyż bardzo jesteśmy słabi.

Nie czyń nam, Panie, według naszych grzechów

Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco, *
dla chwały Twojego imienia;
wyzwól nas i odpuść nam grzechy *
przez wzgląd na swoje imię.

Nie czyń nam, Panie, według naszych grzechów

Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie *
i mocą Twego ramienia ocal na śmierć skazanych.
My zaś, lud Twój i owce Twojej trzody, †
będziemy wielbić Ciebie na wieki *
i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.

Nie czyń nam, Panie, według naszych grzechów

Aklamacja (Por. J 6, 63c. 68c)

Chwała Tobie, Królu wieków

Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.

Chwała Tobie, Królu wieków

↑ Ewangelia (Łk 6, 36-38)

Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone.

Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Spojrzenie w przyszłość

Jak będzie wyglądać Twoja przyszłość?… Wiele już teraz można powiedzieć. To tylko kwestia czasu, kiedy poszczególne sprawy zaczną się dziać. W Ewangelii jest rewelacyjne proroctwo Jezusa: „Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie” (por. Łk 6, 36-38). Niezwykłe światło…

Jeśli chcesz mieć sensowną przyszłość, Jezus proponuje praktyczny projekt życiowy: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”. A jak to konkretnie realizować? Warto zwrócić uwagę na cztery drogocenne zasady.

Przede wszystkim nie osądzajmy drugiego człowieka. Osąd powstaje w sercu; jest oceną dokonywaną we wnętrzu, w myślach. Możemy określać moralną wartość czynu, ale nigdy człowieka! Dlaczego? Przede wszystkim prawo osądzania człowieka ma tylko Bóg Stwórca. Jeśli osądzamy, wtedy arogancko zasiadamy na Boskim Tronie. Nie możemy osądzać, gdyż nigdy nie posiadamy pełnej wiedzy o drugim człowieku. Znamy tylko co najwyżej kilka szkiełek w całym witrażu jego życia. Ludzkie oczy nie mają dostępu do głębokiej intencji czynu oraz do historii życia, w kontekście której określone zachowanie zaistniało. Lekceważące spojrzenie może być dla Boga większym złem niż przestępstwo człowieka, który od dziecka był okrutnie bity. Kto jest „sędzią”, ten doświadczy ludzkich osądów i na Sądzie Ostatecznym bardzo boleśnie odczuje, że Bóg jest Sędzią. Kto nie osądza, ten nie odczuje w swoim sercu ostrza ludzkich osądów (nawet jeśli fizycznie padną). Najważniejsze jest to, że na Sądzie Ostatecznym doświadczymy wtedy bezmiaru Boskiego Miłosierdzia.

Druga zasada mówi, aby nie potępiać. Potępienie jest uzewnętrznieniem dokonanego osądu w sercu. Są to zewnętrzne akty w postaci: wypowiadanych słów, wdrażanych w życie decyzji i nakładanych kar. Możemy, a nawet powinniśmy, potępiać czyny sprzeczne z Dekalogiem, ale nie wolno nam potępiać wnętrza człowieka. Cnotą jest powstrzymanie się od krytycznych uwag, które mają na celu ukazanie negatywnych stron drugiej osoby. Jeśli będziemy potępiać ludzi, wtedy sami staniemy się przedmiotem potępienia. Kto krzywdzi, zostanie dotkliwie ukarany. Ptaki zaświergotają: „Należało mu się”. Piekło samopotępienia. Kto nie potępia, ten doświadczy ludzkiego miłosierdzia. To znaczy akty wrogości mogą się pojawić ze strony „zabójców”. Ale to wyzwoli u innych jeszcze większą miłość, jak w przypadku męczenników. Oczywiście najważniejsze jest to, że Bóg mocą swej decyzji z wielkim entuzjazmem zaprosi nas do Nieba.

Brak osądu i potępiania jest czymś bardzo dobrym. Ale pełnię szczęścia daje dopiero przebaczenie win. Chodzi o przebaczenie zła, które świadomie i dobrowolnie zostało nam wyrządzone. Kto nie przebaczy, ten będzie okrutnie cierpiał z powodu krzywdziciela. Najgorsze, że taki człowiek odrzuci dar Bożego przebaczenia wobec siebie. Jeśli my przebaczymy, wtedy inni ludzie też nam przebaczą nasze winy. A nawet jeśli tego nie uczynią, to nie będziemy z tego powodu cierpieli; powiemy: „ich problem”. Największym owocem przebaczenia winowajcy jest zdolność przyjęcia Bożego przebaczenia. Kto wszystko przebaczył, temu Bóg z radością też wszystko przebaczy.

Wreszcie Jezus zaprasza nas do tego, abyśmy chętnie dzielili się tym, czym możemy. Jest to zaprzeczenie egoizmu, który wszystko „namiętnie ściska” dla siebie. Kto z serca udziela darów, ten od innych ludzi doświadczy jeszcze hojniejszego obdarowania. Nie chodzi o rachunek ekonomiczny. Bezcenną odpłatą jest błogosławiące serce obdarowanego. Jednocześnie skąpstwo pozornie pozwala zyskać, ale w dłuższej perspektywie zawsze prowadzi do strat. Nawet gdy egoista staje się coraz bogatszy materialnie, to w rzeczywistości jest otoczony coraz większą ludzką niechęcią, wrogością i nienawiścią. Kto gromadzi tylko dla siebie, w chwili śmierci wszystko straci. Kto potrafi dawać, tego Bóg na wieki nieskończenie bardziej ubogaci swym Boskim Miłosierdziem i bezgraniczną serdecznością ludzkich serc.

Oto Boże proroctwo odnośnie naszej przyszłości. Wystarczy dokładniej przyjrzeć się temu, jak wygląda nasze aktualne życie. Nie trzeba być „jasnowidzem”, aby bez większych trudności zobaczyć swą przyszłość…

2 marca 2015 (Łk 6, 36-38)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →