9 października 2023. Słowo na poniedziałek 27 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
9 października 2023, Poniedziałek
Poniedziałek XXVII tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu;
polski patron dnia: bł. Wincenty Kadłubek, biskup (w Sandomierzu i Jędrzejowie: Uroczystość bł. Wincentego Kadłubka, biskupa)
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na poniedziałek 27 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)
1. czytanie (Jon 1, 1 – 2, 1. 11)
Jonasz uchyla się od posłannictwa
Czytanie z Księgi proroka Jonasza
Pan skierował do Jonasza, syna Amittaja, te słowa: «Wstań, idź do Niniwy – wielkiego miasta – i upomnij ją, albowiem nieprawość jej dotarła przed moje oblicze». A Jonasz wstał, aby uciec do Tarszisz przed Panem. Zszedł do Jafy, znalazł okręt płynący do Tarszisz, uiścił należną opłatę i wsiadł na niego, by udać się nim do Tarszisz, daleko od Pana.
Ale Pan zesłał na morze gwałtowny wiatr, i nastała wielka burza na morzu, tak że okrętowi groziło rozbicie. Przerazili się więc żeglarze i każdy wołał do swego bóstwa; wyrzucili do morza ładunek, który był na okręcie, by uczynić go lżejszym. Jonasz zaś zszedł w głąb wnętrza okrętu, położył się i twardo zasnął.
Przystąpił więc do niego dowódca żeglarzy i rzekł mu: «Dlaczego ty śpisz? Wstań, wołaj do twego Boga, może przypomni sobie Bóg o nas i nie zginiemy».
Mówili też żeglarze jeden do drugiego: «Chodźcie, rzućmy losy, a dowiemy się, z czyjego to powodu nieszczęście spadło na nas». I rzucili losy, a los padł na Jonasza.
Rzekli więc do niego: «Powiedz nam, z jakiego powodu ta klęska przyszła na nas? Jaki jest twój zawód? Skąd pochodzisz? Jaki jest twój kraj? Z jakiego jesteś narodu?»
A on im odpowiedział: «Jestem Hebrajczykiem i czczę Pana, Boga nieba, który stworzył morze i ląd».
Wtedy wielki strach zdjął mężów i rzekli do niego: «Co ty uczyniłeś?» – albowiem wiedzieli mężowie, że on ucieka przed Panem, bo im to powiedział. I zapytali go: «Co powinniśmy ci uczynić, aby morze przestało się burzyć dokoła nas?» Fale bowiem w dalszym ciągu się podnosiły.
Odpowiedział im: «Weźcie mnie i rzućcie w morze, a przestaną się burzyć wody przeciw wam, ponieważ wiem, że z mojego powodu tak wielka burza przeciw wam powstała». Ludzie ci, wiosłując, usiłowali zawrócić ku lądowi, ale nie mogli, bo morze coraz silniej się burzyło przeciw nim.
Wołali więc do Pana i mówili: «O Panie, prosimy, nie dozwól nam zginąć z powodu życia tego człowieka i nie obciążaj nas odpowiedzialnością za krew niewinną, albowiem Ty jesteś Panem i jak Ci się podoba, tak czynisz». I wzięli Jonasza, i wrzucili go w morze, a ono przestało się srożyć. Ogarnęła wtedy tych ludzi bojaźń przed Panem. Złożyli Panu ofiarę i uczynili śluby.
Pan zesłał wielką rybę, aby połknęła Jonasza. I był Jonasz we wnętrznościach ryby trzy dni i trzy noce. Pan nakazał rybie i wyrzuciła Jonasza na ląd.
Oto Słowo Boże
Psalm (Jon 2, 3. 4. 5. 8 (R.: por. 7c))
Pan wyprowadzi życie me z przepaści
W utrapieniu moim wołałem do Pana, *
a On mi odpowiedział.
Z głębokości Szeolu wzywałem pomocy, *
a Ty mój głos usłyszałeś.
Pan wyprowadzi życie me z przepaści
Rzuciłeś mnie na głębię, we wnętrze morza, *
i nurt mnie ogarnął.
Wszystkie Twe morskie bałwany i fale Twoje *
przeszły nade mną.
Pan wyprowadzi życie me z przepaści
Rzekłem do Ciebie: *
«Wygnany daleko od oczu Twoich,
a mimo to nadal spoglądam *
na Twój święty przybytek.
Pan wyprowadzi życie me z przepaści
Gdy gasło we mnie życie, *
wspomniałem Pana,
a modlitwa moja dotarła do Ciebie, *
do Twego świętego przybytku».
Pan wyprowadzi życie me z przepaści
Aklamacja (J 13, 34)
Alleluja, alleluja, alleluja
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Łk 10, 25-37)
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?»
On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego».
Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»
Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”.
Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?»
On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie».
Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (27 poniedziałek zwykły, rok liturgiczny B I)
Anioł i oliwa
Zaczął odczuwać ból… Każde wyjście pomiędzy pustynne skały stawało się wielkim wyzwaniem. Bolesne skurcze i ukłucia stawały się coraz bardziej dotkliwe. Nie wiadomo, co było dokładnie powodem. Co robić? Pustynia zdawała się jeszcze bardziej „podkręcać” swą śmiertelną bezwzględność, niemiłosiernie wysysając resztki pozostałej energii…
Wtedy doświadczył dwóch wyrazistych myśli. Wrażenie było takie, jakby ktoś we wnętrzu zaczął udzielać konkretnego wskazania. Przypominało to spokojną, aczkolwiek zdecydowaną poradę lekarską. Pierwsza myśl była nawiązaniem do Ewangelii (przypowieść o dobrym Samarytaninie): „Opatrzył rany oliwą”. Nigdy wcześniej nie czuł w ten sposób ewangelicznego słowa; jakby wyszło z otwartej Biblii i zaczęło rozbrzmiewać z intensywną sugestią: „Zrób podobnie”. Potem przyszła druga myśl, niejako instrukcja wykonawcza: „Idź kup oliwę i pij”. Gdzie? Na szczęście w okolicy znajdował się sklepik, w którym była do nabycia monastyczna oliwa z oliwek. Tak! Ujrzany produkt był dokładnie tym, o którym mówił wewnętrzny głos. Bez cienia wątpliwości! Terapia, w połączeniu z gorącą modlitwą o uzdrowienie, okazała się bardzo skuteczna. Jeszcze tego samego dnia sytuacja uległa radykalnej poprawie. W ciągu kilku dni wszystko wróciło do normy. Późniejsze badania nie wykazały żadnych objawów chorobowych. Wszystko w porządku. Byłoby jednak przejawem głupoty przejść nad tym zdarzeniem do zwykłego porządku rzeczy. Kto udzielił pomocy?
Sprawa wydaje się bardzo jasna. To Anioł Stróż, którego Bóg posyła, aby strzegł i pomagał. Ta pomoc ujawnia się najbardziej wtedy, gdy człowiek jest na nią otwarty w sercu, zarazem nie mając innych dostępnych naturalnych środków w danej sytuacji. We wspomnianym epizodzie z oliwą niesamowita była wyrazistość wewnętrznego przekazu; jakby miała miejsce rozmowa z drugim, bardzo kompetentnym człowiekiem w sprawach medycyny. Zarazem nie było powodu, żeby fragment o dobrym Samarytaninie pojawił się wówczas w świadomości, w sensie przypomnienia sobie np. ostatnio prowadzonego rozważania. Na poziomie naturalnej świadomości miał tylko skojarzenie, że oliwa była wylewana na wzburzone morze, aby uspokoić wodę w pobliżu statku. Tak! To było ewidentnie nadprzyrodzone wyłonienie się jednego zdania, które było odpowiedzią na zaistniały problem. W tekście Ewangelii jest zapisane: „podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem” (Samarytanin, o którym tu mowa, udzielił pomocy na pustynnej drodze pomiędzy Jerozolimą i Jerychem) (por. Łk 10, 25-37). Intuicja niejako definitywnie potwierdzała, że wewnętrzny głos ukazuje dobry kierunek działania.
I rzeczywiście. Okazuje się, że oliwa i wino były stosowane m.in. jako środek medyczny. Wino służyło do oczyszczania ran. Oliwa z oliwek natomiast bardzo dobrze łagodziła ból i przyśpieszała proces gojenia. To działanie lecznicze niezmiennie jest aktualne. Bóg jeden wie, co było powodem bólu. Nie było zranienia, więc wino nie było potrzebne. Ale oliwa zaczęła działać jak środek łagodzący ból i neutralizujący jakieś podrażnienie w organizmie (choć zwykły środek przeciwbólowy prawie nie działał). Zarazem łaska Boża dokonywała uzdrowienia. Problem został pomyślnie rozwiązany. Pustynny piasek na nowo stał się symbolem „ożywiającego początku”, a nie „uśmiercającego końca”…
Ale najważniejszym owocem tego zdarzenia jest głęboko przeżyty blask Bożego Miłosierdzia; zarówno poprzez uzdrawiające słowo Ewangelii, jak i poprzez serdeczną interwencją Anioła Stróża, który wcielił się w rolę dobrego Samarytanina. I trzeba pamiętać, że w pustynnej przestrzeni wszystko wygląda zupełnie inaczej. Szklanka wody, coś banalnego w zwykłym mieszkaniu, na pustyni może stać się szczytem luksusu. Podobnie ze zwykłą oliwą, która pośród piasków okazała się niezwykłym środkiem i znakiem Miłosiernej Bożej Obecności…
5 października 2015 (Łk 10, 25-37)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1136 dostępny od 21:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Czytania na Uroczystość +
Czytania na Uroczystość świętego Wincentego Kadłubka (w Sandomierzu i Jędrzejowie)
1. czytanie (Syr 39, 1b-3. 4c-11)
Pan napełni męża uczonego duchem zrozumienia
Czytanie z Mądrości Syracha
Mąż uczony badać będzie mądrość wszystkich starożytnych, a czas wolny poświęci proroctwom. Zachowa opowiadania ludzi znakomitych i wnikać będzie w tajniki przypowieści; wyszukiwać będzie ukryte znaczenie przysłów i zajmować się będzie zagadkami przypowieści.
Przejdzie do ziemi obcych narodów; doświadczy dobra i zła między ludźmi. Przyłoży serce, by od samego ranka zwrócić się do Pana, który go stworzył, i przed Najwyższego zaniesie swą prośbę. Otworzy usta do modlitwy i błagać będzie o przebaczenie swoich grzechów. Jeżeli Pan Wielki zechce, napełni go duchem zrozumienia, on zaś słowa mądrości swej niby deszcz wyleje i w modlitwie wychwalać będzie Pana.
Pokieruje On jego zamiarem i wiedzą. Nad ukrytymy Jego tajemnicami będzie się zastanawiał. Wyłoży swą naukę o umiejętności postępowania i prawem przymierza Pańskiego chlubić się będzie.
Wielu chwalić będzie jego rozum i na wieki nie zniknie: nie zatrze się pamięć o nim, a imię jego żyć będzie z pokolenia na pokolenie. Mądrość jego głosić będą narody, a zgromadzenie wychwalać go będzie. Za życia zostawi imię większe niż tysiąc innych, a gdy spocznie, ono mu wystarczy.
Oto Słowo Boże
Psalm (34 (33), 2-3. 4 i 6. 9 i 12. 14-15 (R.: por. 2))
Po wieczne czasy będę chwalił Pana
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, *
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem, *
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Po wieczne czasy będę chwalił Pana
Wysławiajcie razem ze mną Pana, *
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, *
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Po wieczne czasy będę chwalił Pana
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry, *
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.
Zbliżcie się, synowie, posłuchajcie, co mówię, *
będę was uczył bojaźni Pańskiej.
Po wieczne czasy będę chwalił Pana
Powściągnij swój język od złego, *
a wargi swoje od kłamstwa.
Od zła się odwróć, czyń, co dobre, *
szukaj pokoju i dąż do niego.
Po wieczne czasy będę chwalił Pana
2. czytanie (1 P 5, 1-4)
Paście stado Boże, które jest przy was
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła
Najmilsi:
Starszych, którzy są wśród was, proszę, ja również starszy, a przy tym świadek Chrystusowych cierpień oraz uczestnik tej chwały, która ma się objawić: paście stado Boże, które jest przy was, strzegąc go nie pod przymusem, ale z własnej woli, po Bożemu: nie ze względu na brudny zysk, ale z oddaniem; i nie jak ci, którzy ciemiężą wspólnoty, ale jako żywe przykłady dla stada. Kiedy zaś objawi się Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały.
Oto Słowo Boże
Aklamacja (Mt 25, 23)
Alleluja, alleluja, alleluja
Sługo dobry i wierny,
wejdź do radości twego Pana.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 25, 14-23)
Sługo wierny: wejdź do radości twego Pana
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść:
«Podobnie jest z królestwem niebieskim jak z pewnym człowiekiem, który mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obieg i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i, rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana.
Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi.
Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: „Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem”. Rzekł mu pan: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!”
Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: „Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem”. Rzekł mu pan: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!”»
Oto Słowo Pańskie