11 października 2023, Środa

Środa XXVII tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na środę 27 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Jon 4, 1-11)

Bóg poucza Jonasza o potrzebie miłosierdzia

Czytanie z Księgi proroka Jonasza

Gdy Bóg przebaczył Niniwitom, nie podobało się to Jonaszowi i oburzył się. Modlił się więc do Pana i mówił: «Proszę, Panie, czy nie to właśnie miałem na myśli, będąc jeszcze w moim kraju? Dlatego postanowiłem uciec do Tarszisz, bo wiem, że Ty jesteś Bogiem łagodnym i miłosiernym, nieskorym do gniewu i bogatym w łaskę, litującym się nad niedolą. Teraz, Panie, zabierz mi, proszę, moje życie, albowiem lepsza dla mnie śmierć niż życie».

Pan odrzekł: «Czy uważasz, że słusznie jesteś oburzony?»

Jonasz wyszedł z miasta, zatrzymał się po jego wschodniej stronie, tam zrobił sobie szałas i usiadł w cieniu, aby widzieć, co się będzie działo w mieście. A Pan Bóg sprawił, że krzew rycynusowy wyrósł nad Jonaszem, by cień był nad jego głową i żeby mu ująć jego goryczy. Jonasz bardzo się ucieszył tym krzewem. Ale z nastaniem brzasku dnia następnego Bóg zesłał robaczka, aby uszkodził krzew, tak iż usechł.

A potem, gdy wzeszło słońce, zesłał Bóg gorący wschodni wiatr. Słońce tak prażyło Jonasza w głowę, że zasłabł. Życzył więc sobie śmierci i mówił: «Lepiej dla mnie umrzeć, aniżeli żyć».

Na to rzekł Bóg do Jonasza: «Czy słusznie się oburzasz z powodu tego krzewu?» On odpowiedział: «Słusznie jestem śmiertelnie zagniewany». Rzekł Pan: «Tobie żal krzewu, którego nie uprawiałeś i nie wyhodowałeś, który w nocy wyrósł i w nocy zginął. A czyż Ja nie powinienem okazać litości Niniwie, wielkiemu miastu, gdzie znajduje się więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi, którzy nie odróżniają swej prawej ręki od lewej, a nadto mnóstwo zwierząt?»

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 86 (85), 3-4. 5-6. 9-10 (R.: por. 15a))

Panie, Ty jesteś Bogiem miłosiernym

Panie, zmiłuj się nade mną, *
bo nieustannie wołam do Ciebie.
Uraduj duszę swego sługi, *
ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę.

Panie, Ty jesteś Bogiem miłosiernym

Ty bowiem, Panie, jesteś dobry i łaskawy, *
pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają.
Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją *
i zważ na głos mojej prośby.

Panie, Ty jesteś Bogiem miłosiernym

Przyjdą wszystkie ludy przez Ciebie stworzone †
i Tobie, Panie, oddadzą pokłon, *
będą sławiły Twe imię.
Bo Ty jesteś wielki i czynisz cuda, *
tylko Ty jesteś Bogiem.

Panie, Ty jesteś Bogiem miłosiernym

Aklamacja (Por. Rz 8, 15bc)

Alleluja, alleluja, alleluja

Otrzymaliście Ducha przybrania za synów,
w którym wołamy: «Abba, Ojcze».

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 11, 1-4)

Jezus uczy modlitwy

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów».

A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (27 środa zwykła, rok liturgiczny C I)

Ojcze…powiedz słowo…

Ojciec… Słowo, którego brzmienie nasączone jest wyrazistym zabarwieniem emocjonalnym. Wyłania się świat głębokich przeżyć i tęsknot, który odzwierciedla radość lub ból serca. W Ewangelii Jezus Chrystus uczy, aby Boga nazywać Ojcem. Cóż to znaczy?

Ta tajemnicza rzeczywistość jest tym mniej abstrakcyjna, im bardziej człowiek ma konkretne doświadczenie prawdziwego ojcostwa w swym życiu. Tradycja pustelnicza przychodzi nam tutaj z bezcenną pomocą. „Abba, ojcze, powiedz słowo”, swego czasu zaczęło rozbrzmiewać na pustyni. Wielu zaczęło udawać się do pustelników, aby szukać pomocy w przeżywanych problemach i dylematach. Także pustelnicy wzajemnie służyli sobie radą. Dzięki temu Wola Ojca w Niebie mogła być lepiej odkrywana i podejmowana na konkretnych drogach ludzkiego życia. Jezusowe „Ojcze nasz” przestawało być abstraktem, stając się konkretnym doświadczeniem Miłującej Ojcowskiej Obecności. Tak z czasem wykrystalizowała się bezcenna tradycja duchowego ojcostwa. Jedynym Przewodnikiem Duchowym jest oczywiście Duch Święty. Ale niestety człowiek może pomylić głos Ducha Świętego z podszeptem złego ducha. Dlatego wielką pomocą może być drugi człowiek, który pomaga właściwie odczytać Wolę Ojca. Precyzyjnie mówiąc, ojciec duchowy towarzyszy komuś na drodze życia; dlatego trafnym stwierdzeniem jest także określenie towarzysz duchowy.

Najważniejsze, aby ojciec duchowy był jak najpełniej obrazem Ojca w Niebie. Ho, ho, ho, a cóż to znaczy? Przede wszystkim dobry ojciec to taki, któremu można bez żadnej obawy o wszystkim powiedzieć. Takie ufne wypowiedzenie jest bezcenne. Rodzi się wtedy wewnętrzne uwolnienie i rzeczywiste otwarcie serca na strumień Ducha Świętego. Oczywiście obowiązuje zasada absolutnej tajemnicy, jak w spowiedzi. Jednocześnie obawy w rodzaju „co sobie pomyśli”, „wstydzę się o tym mówić”, są w tym przypadku od złego ducha. Ten przewrotnik chce zachować jak najwięcej w niewypowiedzianej ciemności i dlatego wysuwa różne przewrotne argumenty. Wstyd jest bardzo ważnym odczuciem, ale w całym kanonie innych sytuacji.

Dobry ojciec duchowy nigdy nic złego nie pomyśli, nie zadziwi się, nie zawiedzie, nie zgorszy. Po prostu pokornie przyjmie wszystko, co usłyszał, i całym sercem będzie wspierał na dalszej drodze życia, współprzeżywając i pomagając znaleźć najlepsze rozwiązania. Przy odsłanianiu swego wnętrza przed ojcem duchowym absolutnie nie ma czego się wstydzić. Gdyby jakiś ojciec w jakiejkolwiek formie powiedział „wstydź się”, to powinien jak najszybciej się nawrócić lub zdecydowanie zrezygnować z podjętej posługi. Miłość niejako wchłania wstyd i sprawia, że mogę czuć się bezpiecznie i mówić o wszystkim. Na pewno bowiem nie zostanę osądzony lub uprzedmiotowiony. Dla ojca duchowego właściwie nie ma większej różnicy, czy podejmowana jest kwestia fundamentalnych życiowych wyborów czy różnych codziennych egzystencjalnych trudności. Liczy się konkretny problem do podjęcia: jeden ma taki, a drugi ma inny. Każdy ma swoje problemy w danym czasie i nie można dokonywać oceny „większy”, „mniejszy”. Najważniejsze to z wielką uwagą wysłuchać; wręcz trzeba pokornie zamienić się w słuch i zaangażować całe serce. Zarazem bardzo ważne, aby otworzyć swe nędzne serce na głos Ducha Świętego, który przekazuje Wolę Ojca.

Po wysłuchanej opowieści, dobry ojciec duchowy nigdy nie powinien niczym się dziwić w sensie zgorszenia lub zachwytu. Cała energia powinna zostać skoncentrowana na szukaniu odpowiedzi na pytanie: „co z tym zrobić?”. Jaka jest Wola Ojca w Niebie? Jeśli to możliwe, trzeba złożyć świadectwo odnośnie doświadczanej odpowiedzi. Ostatecznie każdy człowiek sam musi podjąć rozwiązania, daj Boże zgodne z Wolą Bożą.

Ojcostwo duchowe daje możliwość bardziej konkretnego doświadczenia, że Bóg jest Ojcem. Pomaga ożywić modlitwę „Ojcze nasz”. Jezusowe „Ojcze” staje się coraz bardziej moim „Ojcze”.

9 października 2013 (Łk 11, 1-4)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →