17 grudnia 2023, Niedziela

III Niedziela Adwentu (Niedziela Radości – Gaudete; rok B) patron dnia: tu
święci pustelnicy dziś wspominani: św. Jan z Mathy, prezbiter;
św. Wiwina z Grand-Bigard

Czytania   +

↑   Ewangelia (J 1, 6-8. 19-28)

Świadectwo Jana Chrzciciela o Chrystusie

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.

Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».

Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?» Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?» Odparł: «Nie». Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?»

Powiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz». A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. i zaczęli go pytać, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?» Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».

Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (3 niedziela Adwentu, rok liturgiczny B I)

Pustynia i radość

Na zawsze byłaby przekleństwem. Ale na pewien czas jest błogosławieństwem. Gdy ogarnia swą obecnością, sprawy najważniejsze zaczynają być widzialne i słyszalne. Wiele wymaga, ale tym więcej daje. Jest bezwzględna, ale dzięki temu pomaga nam przezwyciężyć względność i usłyszeć zagłuszany głos. Bez retuszu odsłania wszystkie życiowe krzywizny, wskazując zarazem na proste drogi. Jest bezcennym skarbcem duchowym. Dlatego zły duch nie chce dopuścić do jej zaistnienia, a gdy zaistnieje, na różne sposoby dyskredytuje jej sens…

Nazywa się… pustynia duchowa… To nie jest jakieś egzotyczne pojęcie dla spirytualistów. Chodzi o duchowy stan wewnętrznego ogołocenia, który jest niezbędny dla zdrowia duszy i ciała każdego człowieka. Głęboki sens pustyni polega na tym, aby po prostu pewien czas spędzić w jej uzdrawiających objęciach. Nie trzeba „samemu tworzyć”. Istotne znaczenie ma cierpliwe trwanie w obecności Stwórcy. Jest to odwaga prostego bycia, które nie szczyci się litanią poważnych odpowiedzialności. Kto wyjdzie na pustynię i wytrwa na niej przez pewien czas, ten zyska nowe spojrzenie na życie. W pustynnych warunkach możemy z nową mocą doświadczyć Bożej obecności i sensu życia. Warto przejąć się świadectwem św. Jana Chrzciciela, który z głębi pustyni nieustannie woła: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz” (por. J 1, 19-28). Realna i trwała przemiana życia nie dokonuje się poprzez nasze ambitne decyzje lub postanowienia w wirze świata. Cudu przemiany może dokonać tylko Bóg, usłyszany i na nowo przyjęty w warunkach pustynnych.

Pustynia może być rozumiana na dwa sposoby. W pierwszym przypadku oznacza ciężkie życiowe doświadczenia. To może być choroba, która uniemożliwia wykonywanie najprostszych czynności. Ogałacającym bólem jest odejście ukochanej osoby, w sensie śmierci, zdrady lub opuszczenia. W sercu rodzi się wtedy okrutne poczucie, że już nikogo nie ma. Pustynią jest zawalenie się życiowych marzeń i planów. Gdy takie sytuacje mają miejsce, wtedy najwyraźniej Bóg sam zaprasza na pustynię, aby przemawiać do serca. W takim doświadczeniu najważniejsze jest heroiczne powiedzenie: „Tak, zgadzam się”. Dzięki temu otrzymamy wielkie błogosławieństwo, spotkamy Boga żywego. Szatan będzie piekielnie wmawiał, że zostaliśmy ukarani boskim przekleństwem. Nie dajmy się oszukać. Całą energię wnętrza zaangażujmy w kontemplację Bożego głosu: „Kocham cię, bardzo…”.

W drugim przypadku człowiek sam inicjuje pewien czas pustyni. To mogą być rekolekcje adwentowe. Najważniejsze jest zwyczajne zatrzymanie się i trwanie w określonej przestrzeni, „sam na sam” z Bogiem. Taka cisza pozwala ograniczyć „wieczne gadanie”, które dla ducha jest zabójcze. Nasza duchowa energia ulega wtedy rozproszeniu; słowa tracą moc. Gdy człowiek ciągle mówi, wtedy przestaje słyszeć siebie samego i drugiego człowieka. Tym bardziej przestaje docierać głos Boga. Stajemy się niewolnikami złego ducha, który zaczyna nas torturować swymi piekielnymi myślami i pomysłami. Dzięki pustynnej ciszy nasze wnętrze może nawiązać i pogłębić kontakt z Bogiem, z samym sobą i z drugim człowiekiem.

Jeśli podejmiemy dar pustyni, doświadczymy wielorakich darów. Nawet w największych ciemnościach, dostrzeżemy jasne promienie Bożej Światłości. Pustynia rewelacyjnie leczy z „pysznego poczucia bycia kimś”, zarazem uzdrawia z wielorakich kompleksów. Stajemy się ludźmi zdrowo pokornymi. Jak to możliwe? Odpowiedź daje nam św. Jan Chrzciciel, który ubogacony łaskami pustyni wołał odnośnie Jezusa: „nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. Na „targowisku zapędzenia” jesteśmy skazani na „syndrom pyszałka lub samobójcy”. Na „pustyni ogołocenia” odkrywamy najgłębszy sens życia, który wyraża się w pokornym kierowaniu swego wzroku na Jezusa. Takie spojrzenie chroni przed „pychą sukcesu” i ratuje przed zdołowaniem w chwilach porażki.

Korzystajmy z łaski Adwentowej pustyni. Prostujmy nasze drogi! Gaudete! Radujcie się! Zbawiciel nachodzi…

14 grudnia 2014 (J 1, 6-8. 19-28)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1205 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia wygłoszona w ramach rozpoczynających się dzisiaj Rekolekcji Adwentowych dla Łodzi.

---