30 czerwca 2024, Niedziela

XIII Niedziela zwykła (rok B) patron dnia: tu; (w Rodzinie świętego Pawła: Uroczystość; inne oficjum: tu)
święci pustelnicy dziś wspominani: św. Jan Hagioryta

Czytania   +

↑   Ewangelia – wersja dłuższa (Mk 5, 21-43)

Wskrzeszenie córki Jaira

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał.

A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Posłyszała o Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: «Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa». Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele, że jest uleczona z dolegliwości.

A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: «Kto dotknął mojego płaszcza?» Odpowiedzieli Mu uczniowie: «Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął». On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę.

On zaś rzekł do niej: «Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź wolna od swej dolegliwości».

Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: «Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?» Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do przełożonego synagogi: «Nie bój się, wierz tylko!» I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego.

Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: «Czemu podnosicie wrzawę i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi». I wyśmiewali Go.

Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: «Talitha kum», to znaczy: «Dziewczynko, mówię ci, wstań!» Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (13 niedziela zwykła, rok liturgiczny B I)

Uzdrawiające spotkanie

Wiara nie jest tylko pewną filozofią życia. Dobra filozofia ukazuje prawdę, która pomaga lepiej zrozumieć rzeczywistość. Człowiek łatwiej odnajduje swe niepowtarzalne miejsce w bezkresie wszechświata. Ale to jeszcze nie wystarczy, aby doświadczyć wewnętrznego wyzwolenia i wiecznego zbawienia…

Jest to możliwe dzięki bezpośredniej relacji z Jezusem Chrystusem, który będąc Bogiem stał się dla nas Człowiekiem. Znaczy to, że spotkanie z Nim nie ogranicza się tylko do pewnej duchowej przestrzeni. Jezus przychodzi i pragnie zbawić zarówno naszego ducha, jak i ciało. Kościół podejmuje tę rzeczywistość poprzez sakramenty. Sakramenty są widzialnymi znakami obecności Boga, który realnie działa. Wyraziście pokazuje to przyjęcie Komunii Świętej. To nie jest tylko abstrakcyjny lub symboliczny akt wiary. Konsekrowany komunikant konkretnie dotyka mego ciała. Jest to absolutnie równoznaczne z fizycznym i duchowym spotkaniem z Jezusem Chrystusem. Gdy serce jest otwarte, następuje uzdrawiający i przemieniający wewnętrznie „święty dotyk”. Poprzez ten fizyczny kontakt Bóg przekazuje swą wyzwalającą i uświęcającą moc.

Po grzechu pierworodnym człowiek ma tendencję do zamykania się w sobie. W rezultacie przestaje widzieć, słyszeć i odczuwać otaczającą rzeczywistość. Izolacja powoduje stan narastającego niezadowolenia i sprawia, że ciało i duch stają się chore. Choroba jest brakiem harmonijnej jedności całego organizmu. Niszczona jest fundamentalna harmonia naszego wewnętrznego świata z całym Wszechświatem. Najgorsze skutki przynosi zerwanie jedności z Bogiem. Dlatego Jezus Chrystus przychodzi i swą Boską mocą pragnie nas uzdrawiać.

Uzdrowienie dokonuje się poprzez dotyk pełen dobroci i słowa „Powstań, idź w pokoju”. Człowiek jest wolny. Może pozostać w misternie wykonanych okopach, które są w stanie unicestwić dopływ Bożej łaski. Na szczęście jest wielu ludzi, którzy z ufnością podejmują zaproszenie do otwarcia swego wewnętrznego i zewnętrznego świata. Wówczas zaczyna dokonywać się uzdrowienie. Dotyk Chrystusa przywraca utraconą wewnętrzną jedność, jedność ze stworzonym światem i jedność z Bogiem. Pełna miłości harmonia wyzwala w sercu doświadczenie szczęścia. Serce i zmysły stają się coraz bardziej wrażliwe. Człowiek zaczyna widzieć i słyszeć to, co dotąd pozostawało zakryte i nieme. Dostrzeżone obrazy poprzez kontemplację zachwycają swym pięknem, zapowiedź Wiecznego Piękna. Usłyszane dźwięki poprzez kontemplacyjne zatrzymanie i zasłuchanie pozwalają już teraz rozkoszować się Niebiańską Muzyką.

Serce odbiera najgłębsze przesłania: ze strony serca drugiego człowieka, fizycznego świata i od Serca samego Boga. To powoduje zupełnie nowy rodzaj odbioru Boga. Bóg przestaje być „straszną Mocą”, stając się „wiarygodną Miłością”, która udziela życiowej odwagi. Jezus nie chce wzbudzać w człowieku lęków, aby sprawować absolutną władzę. Wręcz przeciwnie, promieniuje łaską, która niesie bezcenne przesłanie: „Odwagi! Nie bój się! Przychodzę, aby Ci w życiu pomóc”. Ta uzdrawiająca łaska sprawia, że obszary życia dotychczas wyschłe lub leżące odłogiem zostają przemienione w strefy coraz bardziej tętniące życiem.

Dotyk Świętej Komunii i słowa Bożego są w stanie wyzwolić życie tam, gdzie wcześniej była śmierć. Beznadzieja zostaje przemieniona w Nadzieję. Ludzka przygnębiająca niemoc staje się przestrzenią działania Boskiej Mocy. To uzdrawiające otwarcie przekształca także spojrzenie na drugiego człowieka. Zanika sztuczna gradacja ludzi wedle tego, co posiadają. Iluzoryczny szacunek do ludzi, proporcjonalnie do ich zasobności materialnej, jest ewidentnym objawem ślepoty i głuchoty. Uzdrowione serce, oczy i uszy reagują wedle „logiki świętości”. Niezależnie od materialnego, duchowego lub intelektualnego bogactwa każdy człowiek jest traktowany z szacunkiem, jako człowiek. Wszak wszyscy mają taką samą godność ludzką. Zarazem ubogi jest obdarzany szczególną miłością, wedle Chrystusowego wzorca.

Panie Jezu, przyjdź i dotknij mnie swą uzdrawiającą Miłością. Niech każdy sakramentalny znak Twej Obecności umożliwia cud nowego otwarcia…

28 czerwca 2015 (Mk 5, 21-43)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1401 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---