19 października 2024, Sobota

Sobota XXVIII tygodnia zwykłego (rok II) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
święci pustelnicy dziś wspominani: święty Paweł od Krzyża, kapłan
polski patron dnia: błogosławiony Jerzy Popiełuszko, kapłan i męczennik

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia kard. Rysia

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na sobotę 28 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny II)

1. czytanie (Ef 1, 15-23)

Bóg ustanowił Chrystusa Głową Kościoła

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:

Usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przeogromna Jego moc względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem, wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.

I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 8, 2 i 3b. 4-5. 6-7 (R.: por. 7))

Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem

O Panie, nasz Panie, *
jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.
Ty swój majestat wyniosłeś nad niebiosa. *
Usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę.

Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem

Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, które Ty utwierdziłeś:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy.

Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem

Aklamacja (Por. J 15, 26b. 27a)

Alleluja, alleluja, alleluja

Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy
i wy także świadczyć będziecie.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 12, 8-12)

Duch Święty czuwa nad uczniami Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych.

Każdemu, kto powie jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone. Kiedy was ciągać będą po synagogach, urzędach i władzach, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty pouczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć».

Oto Słowo Pańskie

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (28 sobota zwykła, rok liturgiczny B I)

W mocy Ducha Świętego

Lęk przed trudnymi wyzwaniami w przyszłości… Perspektywa trudnych egzaminów, kontroli lub spotkań może spowodować bardzo dotkliwy stres, wręcz egzystencjalny paraliż. Jeszcze ciężej, gdy po śmierci bliskiej osoby życie nabiera zupełnie innego kształtu. Trzeba podjąć zadania, które wydają się całkowicie przerastać posiadane możliwości. Znamienne są także wszelkie „początki”. Nowość nieznanej materii przytłacza i generuje zatrważającą myśl: „Nie dam rady!”.

Powodem doświadczanego napięcia jest poczucie dysproporcji pomiędzy posiadanymi siłami i zdolnościami oraz zadaniami, które trzeba zrealizować. Do tego dochodzi działanie wyobraźni, która ma tendencję do wyolbrzymiania ponad rzeczywistą miarę. Najgorzej, gdy do akcji wkracza także szatan, zachęcając do różnych „pomocnych rozwiązań”, sprzecznych z Dekalogiem.

Czy istnieje jakiś „złoty środek”, który pozwala przezwyciężyć obezwładniający ucisk i „egzystencjalny ścisk”? Tak! Odpowiedź znajdujemy w słowach Jezusa Chrystusa: „Kiedy was ciągnąć będą do synagog, urzędów i władz, nie martwicie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co mówić należy” (por. Łk 12, 8-12). Wypowiedzieć ta odnosiła się zwłaszcza do sytuacji prześladowań w związku z zachowaniem wierności Jezusowi. Ale taka sama logika ma miejsce we wszystkich przypadkach, gdy szczerze w sercu pragniemy uzyskać dobro zgodne z wolą Boga. Nigdy nie jesteśmy sami! Istnieje Duch Święty, który w odpowiedniej w chwili udzieli potrzebnego światła i sił. Jest to nadprzyrodzona łaska, która dopełnia wszelkie ludzkie ograniczenia. Duch Święty jest Bogiem. Znaczy to, że możemy zachować pełny pokój serca. Boża nieskończoność przewyższa nawet największe ludzkie opory. Dlatego nadmierne zamartwianie się o przyszłość traci swą zasadność. Nie jesteśmy sami, ale zawsze towarzyszy nam Duch Święty.

Owocowanie tej świętej obecności nie jest jednak automatyczne. Fundamentem jest wierność słowu Jezusa i szczera otwartość na dary Ducha Świętego. Bóg Ojciec widzi zmagania swych dzieci i chętnie udzieli pomocy. Wiara w tę prawdę uwalnia od nadmiernego stresu nawet w najbardziej przytłaczających przypadkach.

Gdy jest trudno, szatan kusi, usiłując wykorzystać ludzkie osłabienie. Pierwsza pokusa jest bezpośrednią zachętą, aby zrezygnować i już dalej nie męczyć się. Przy drugiej pokusie szatan podsuwa pośrednio naturalne środki, które doraźnie dają umocnienie. Niestety są to zachowania grzeszne. Na przykład osoba mająca poważne trudności w małżeństwie zaczyna angażować się w niewłaściwą relację pozamałżeńską. Początkowo może być to dobre wsparcie. Ale na skutek istniejących deficytów uczuciowych pojawia się „niewłaściwa współobecność”. Taka sytuacja powoduje utratę dopływu umacniających sił od Ducha Świętego. Lepiej nie wchodzić na taką drogę. Gdy człowiek będzie wiernie trwał, wtedy ludzka samotność niejako będzie przyciągać miłosierną Bożą Obecność. Duch Święty na bieżąco będzie udzielał wszelkich potrzebnych sił i myśli.

Jest to bezcenny skarb. Dlatego zły duch usiłuje oczernić i wyeliminować Ducha Świętego. Jedną z najgorszych konsekwencji takiego ataku jest bluźnierstwo. Jezus zdecydowanie ostrzega: „kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone”. To stwierdzenie nie podważa prawdy o nieskończonym Bożym miłosierdziu. Chodzi jednak o to, że człowiek ma władzę powiedzieć Bogu radykalne: „Nie”. Uporczywe trwanie w stanie grzechu uniemożliwia dopływ uzdrawiającej świętej mocy. Dzieje się tak, gdy pomimo wiedzy o tym, co jest dobre, człowiek i tak czyni z premedytacją zło. Podobna odpowiedzialność występuje wtedy, gdy człowiek zamiast słuchać osoby przemawiającej w imieniu Boga, woli uporczywie pozostawać przy swoich błędnych przekonaniach. Ostatecznie wszystko sprowadza się do tego, że prawdy z Ducha Bożego traktowane są bluźnierczo jako coś złego. Bóg pragnie przebaczyć grzechy, ale człowiek odrzuca przebaczenie, uważając bez skruchy, że czyni dobrze.

Zawsze i wszędzie pamiętajmy, że istnieje Duch Święty, który chętnie nas wesprze na drodze woli Bożej. Bądźmy uważni, aby nie bluźnić przeciw Duchowi Świętemu!

17 października 2015 (Łk 12, 8-12)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →