15 stycznia 2025. Słowo na środę 1 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
15 stycznia 2025, Środa
Środa I tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
święci pustelnicy dziś wspominani: św. Paweł z Teb, pustelnik (u Paulinów Uroczystość)
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na środę 1 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)
1. czytanie (Hbr 2, 14-18)
Jezus jest we wszystkim podobny do ludzi
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Ponieważ dzieci mają udział we krwi i w ciele, dlatego i Jezus także bez żadnej różnicy otrzymał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli.
Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem w tym, co się odnosi do Boga – dla przebłagania za grzechy ludu. Przez to bowiem, co sam wycierpiał poddany próbie, może przyjść z pomocą tym, którzy jej podlegają.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 105 (104), 1-2. 3-4. 6-7. 8-9 (R.: por. 8a))
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
albo: Alleluja
Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia, *
głoście Jego dzieła wśród narodów.
Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy, *
rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda.
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
albo: Alleluja
Szczyćcie się Jego świętym imieniem, *
niech się weseli serce szukających Pana.
Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, *
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
albo: Alleluja
Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, *
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem, *
Jego wyroki obejmują świat cały.
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
albo: Alleluja
Na wieki pamięta o swoim przymierzu, *
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, *
przysiędze danej Izaakowi.
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
albo: Alleluja
Aklamacja (Por. J 10, 27)
Alleluja, alleluja, alleluja
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mk 1, 29-39)
Jezus uzdrawia chorych
Słowa Ewangelii według Świętego Marka:
Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł i podniósł ją, ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka. I usługiwała im.
Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto zebrało się u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ Go znały.
Nad ranem, kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: «Wszyscy Cię szukają». Lecz On rzekł do nich: «Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo po to wyszedłem».
I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (1 środa zwykły, rok liturgiczny A II)
Z piekła do Nieba
Wiele lat temu… Dotkliwe cierpienie zranionego serca. Przeszywający do głębi ból. Marzenie, aby zamknąć oczy i już nigdy się nie obudzić. Rozpaczliwe pytania i dołujący brak odpowiedzi. Nicość przepalająca aż do szpiku kości. Słowem, wewnętrznie unicestwiające przeżycie, które normalnie powinno zakończyć się śmiercią… Później pasmo porażek o narastającej intensywności, wedle zasad ciągu geometrycznego. Czas, który na skutek unicestwiającej grawitacji bezsensu, został całkowicie odarty z przyszłości. Wreszcie opadnięcie tuż przed oczami paraliżującej kurtyny. Koniec! Światła zgasły. Dalej nie ma już NIC… A potem…wydarzył się cud. Z nicości wyłoniła się pustynna przestrzeń. A w tej przestrzeni zaistniała pustelnia…
A puenta cudu…Nawet stan promieniujący absurdalną nicością może przeobrazić się w niezwykłą przestrzeń nowego sensu. Strata może po latach okazać się wielkim zyskiem. W Bożych planach, utrata przeżywana jako beznadziejne przekleństwo może stać się nieziemskim błogosławieństwem. Gdyby nie wcześniejsze morze cierpienia, nie byłoby późniejszego oceanu szczęścia. Teoretycznie niby nie ma takiej potrzeby. Bóg mógłby dać wszystko od razu. Ale praktycznie, najwyraźniej wcześniej doświadczone cierpienie rezygnacji jest konieczne do późniejszego szczęścia…
Tej niezwykłej prawdy doświadczył także św. Paweł z Teb, którego dziś wspominamy. Jest pierwszym znanym z imienia pustelnikiem chrześcijańskim. Żył na przełomie III/IV wieku w Egipcie. Jego dzieje opisał św. Hieronim w utworze „Żywot św. Pawła Pierwszego Pustelnika”. Tekst ten stał się swoistym „drogowskazem” dla adeptów drogi pustelniczej. Gdy Paweł miał około dwudziestu lat, nastąpiły wyjątkowo krwawe prześladowania chrześcijan ze strony cesarza Decjusza. Ze względu na wiarę i znaczny majątek, nad Pawłem zawisła groźba denuncjacji. W obliczu niechybnej śmierci, młodzieniec porzucił wszystko i udał się na pustkowie, zamieszkując w skalnej jaskini.
Prześladowania trwały przez dwa lata. Po ich zakończeniu św. Paweł już nie wrócił do świata; tak rozsmakował się w nowym życiu, że postanowił pozostać w ciszy pustelni do końca swoich dni. W postanowieniu wytrwał i spędził jako pustelnik 90 lat. Odkrył niepowtarzalne szczęście życia z Bogiem. W ciszy samotności oddawał się głębokim modlitwom. Żył w skrajnym ubóstwie materialnym, ale doświadczał wielkiego bogactwa duchowego. Z czasem wyraźnie dostrzegł niezwykłe działanie Opatrzności. Na początku utracił wszytko i udał się na pustynię z przymusu. Niemalże namacalnie stanął twarzą w twarz ze śmiercią. Ale dzięki tym tragicznym wydarzeniom Paweł odkrył życie, które potem absolutnie dobrowolnie sam wybrał. Na pustelniczej drodze odnalazł skarby duchowe, wobec których utracone w bólach dobra okazały się niewiele znaczącą stratą.
U schyłku życia spotkał się ze św. Antonim, drugim wielkim pustelnikiem. Przeprowadzili bardzo długą rozmowę duchową, która zapisała się na kartach historii jako przepiękny przykład głębokiego duchowego spotkania. To niezwykłe spotkanie stało się możliwe dzięki temu, że zarówno Paweł jak i Antoni weszli w stan radykalnego zjednoczenia z Bogiem. Oto niezwykły owoc fizycznego odejścia od ludzi na pustelniczej drodze. Dokonuje się wtedy zjednoczenie z Bogiem i w Bogu następuje autentyczne zbliżenie się do człowieka. Mówiąc precyzyjniej: Duch Święty radykalnie powiększa zdolność miłowania przez serce i poszerza horyzont widzenia rzeczywistości przez umysł.
Miejsce pustynne to zaproszenie dla wszystkich. Najdoskonalszy przykład czerpania z jego bogactwa daje sam Jezus: „Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił” (Mk 1, 35). Doświadczenie pustyni jest bezcenne w budowaniu jedności z Bogiem, z drugim człowiekiem i z samym sobą. Pomaga przejść najcięższe doświadczenia. W ciszy samotności można odkrywać sens bolesnych wydarzeń z przeszłości i teraźniejszości. Piekło zostaje przemieniane w Niebo…
15 stycznia 2014 (Mk 1, 29-39)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1600 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka