18 lutego 2025, Wtorek

Wtorek VI tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na wtorek 6 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Rdz 6, 5-8; 7, 1-5. 10)

Bóg zsyła potop

Czytanie z Księgi Rodzaju

Pan Bóg, widząc, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się. Wreszcie Pan rzekł: «Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki podniebne, bo żałuję, że ich stworzyłem».

Tylko Noego Pan darzył życzliwością.

Pan rzekł do Noego: «Wejdź wraz z całą twą rodziną do arki, bo przekonałem się, że tylko ty jesteś wobec mnie prawy wśród tego pokolenia. Z wszelkich zwierząt czystych weź z sobą siedem samców i siedem samic, ze zwierząt zaś nieczystych po jednej parze: samca i samicę; również i z ptactwa – po siedem samców i po siedem samic, aby w ten sposób zachować ich potomstwo dla całej ziemi. Bo za siedem dni spuszczę na ziemię deszcz, który będzie padał czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aby wyniszczyć wszystko, co istnieje na powierzchni ziemi – cokolwiek stworzyłem».

I wypełnił Noe wszystko tak, jak mu Pan polecił. A gdy upłynęło siedem dni, wody potopu spadły na ziemię.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 29 (28), 1b-2. 3ac-4. 3b i 9b-10 (R.: por. 11b))

Pan ześle pokój swojemu ludowi

Oddajcie Panu, synowie Boży, *
oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę Jego imienia, *
na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana.

Pan ześle pokój swojemu ludowi

Ponad wodami głos Pański, *
Pan ponad wód bezmiarem!
Głos Pana potężny, *
głos Pana pełen dostojeństwa.

Pan ześle pokój swojemu ludowi

Zagrzmiał Bóg majestatu: *
a w Jego świątyni wszyscy mówią: «Chwała!»
Pan zasiadł nad potopem, *
Pan jako Król zasiada na wieki.

Pan ześle pokój swojemu ludowi

Aklamacja (J 14, 23)

Alleluja, alleluja, alleluja

Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Mk 8, 14-21)

Strzeżcie się kwasu faryzeuszów

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!»

A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?»

Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście».

«A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?»

Odpowiedzieli: «Siedem».

I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»

Oto Słowo Pańskie

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (6 wtorek zwykły, rok liturgiczny B I)

Doczesność i Wieczność

Starczy, czy nie starczy… Nieustanna koncentracja na przeliczaniu dochodów i wydatków… Oto model życia, który raczej nie budzi entuzjazmu. Na szczęście jako chrześcijanie otrzymaliśmy moc, aby nie wpaść w taki „doczesny kołowrotek”. Chrześcijanin żyje „tu i teraz”, ale ma zdrowy dystans do wszystkich doczesnych zdarzeń i wydarzeń. Jezus Chrystus nieustannie nam przypomina, że tak naprawdę warto na całego przejmować się tylko Wiecznością. Kto jednak nie da się „uskrzydlić” Wiecznemu Bogu, tego przygniecie do ziemi „bożek doczesności”…

Człowiek niewierzący czyni doczesność centrum swego życia. Jest to zrozumiałe, gdyż nie uznaje istnienia Boga, który jest Stwórcą i Zbawicielem. Taka postawa życiowa generuje silną presję odpowiedzialności w samotnych zmaganiach. Odpada kojąca wiara, że Opatrzność Boża wspomoże i uzupełni wszelkie braki.

Na szczęście, sprawa wygląda całkowicie inaczej w przypadku chrześcijanina. Wielka szkoda, gdy uczeń Jezusa zamienia „siekierkę na kijek” i podchodzi do życia podobnie jak niewierzący. Jest to wielkie marnotrawstwo otrzymywanych od Chrystusa łask. Doczesność staje się wtedy zniewalającym więzieniem. Znika uwalniające wewnętrznie tchnienie wieczności. Dystans do wszystkiego, co jest w tym świecie, to bezcenny skarb. Kto uznaje tylko doczesność, będzie się trzymał „rękami i nogami” tego życia. Kto ufa naukom Jezusa, ten z utęsknieniem oczekuje Wieczności i nie widzi powodu, żeby kurczowo trzymać się aktualnej egzystencji. Mogę spokojnie umrzeć… Znika pokusa walki „na śmierć i życie” o chleb powszedni. Zarazem nie ma problemu, jeśli chodzi o cenne relacje z bliskimi. Przecież Jezus w Ewangelii po wielokroć obiecuje nam Wieczną Ucztę, na której wszyscy się spotkamy. Oczywiście, kto chce…

Chrześcijanin jest jak ubogi wędrowiec, który dostał na drogę od Jezusa skromny plecak pełen „Bożych chlebków”. Niestety, choroba amnezji sprawia, że zapominamy o tym darze. Zaczynamy głodnieć, słabniemy i zamiast sięgnąć do plecaka, ze skwaszoną miną marudzimy: „Nie mam nic do jedzenia”… W miarę upływu czasu, coraz bardziej czołgamy się z wycieńczenia, choć niesiemy plecak pełen „Bożych chlebków”… Wtedy Jezus dyskretnie przypomina: „Kochana! Kochany! Plecak…”. Nieraz pomaga. Ale nie zawsze. W końcu do najbardziej opornych Pan mówi: „Tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie: macie uszy, a nie słyszycie?” (por. Mk 8, 14-21). Po czym pyta: „Nie pamiętacie, co otrzymaliście?!”…

Tak! Weźmy sobie do serca słowa: „strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda”. Jezus wypowiedział te słowa do swych uczniów, gdy narzekali, że mają tylko jeden bochenek chleba. Szybko zapomnieli, że jest z nimi Boży Człowiek, który dokonał cudu rozmnożenia chleba. A już zupełnie było poza zasięgiem ich możliwości dostrzeżenie, że Jezus jest Nieskończonym Chlebem na życie wieczne.

Na czym polega niebezpieczeństwo kwasu? Przede wszystkim kwas jest symbolem zła i duchowego zepsucia. Kwas faryzeuszów jest obłudnym tkwieniem w swych doczesnych oczekiwaniach i wyobrażeniach religijnych. Chlebki powinny być w „pobożnej torbie” marki „Moje Prawo”… Kwas Heroda jest redukcją sensu życia do doczesnego komfortu. Celem istnienia są: kariera, sukces, władza i znajomości. Chlebki powinny być niesione w „złotej torbie” przez osobistego sługę… Te dwa rodzaje kwasu powodują u chrześcijanina zniszczenie żywej relacji z Jezusem, Bogiem i Człowiekiem. Zamyka się droga do Wieczności…

Jezus zaprasza nas, abyśmy odkryli w Nim Boskiego Zbawiciela. Pamiętajmy, że otrzymaliśmy od Niego na życiową drogę „Boże chlebki”. Niech skromny plecak, bez markowej metki, nam wystarczy. Kto ufa Jezusowi i pamięta o Nim, ten spokojnie może pracować, modlić się i odpoczywać. Poprzez chleb Eucharystii, chleb słowa Bożego i inne dary zyskujemy pokój i wolność serca w świecie doczesnym. Dzięki temu bezpiecznie zdążamy do Niebiańskiej Wieczności…

17 lutego 2015 (Mk 8, 14-21)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →