13 września 2025. Słowo na sobotę 23 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze oraz homilia kard. Rysia
13 września 2025, Sobota
Sobota XXIII tygodnia zwykłego (rok I) – wspomnienie świętego Jana Chryzostoma, biskupa i doktora Kościoła (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
polski patron dnia: błogosławiony Franciszek Drzewiecki, kapłan i męczennik
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia kard. Rysia
Czytania +
Czytania na sobotę 23 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)
1. czytanie (1 Tm 1, 15-17)
Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Nauka to godna wiary i zasługująca na całkowite uznanie, że Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników, spośród których ja jestem pierwszy. Lecz dostąpiłem miłosierdzia po to, by we mnie pierwszym Jezus Chrystus pokazał całą wielkoduszność jako przykład dla tych, którzy w Niego wierzyć będą na życie wieczne.
A Królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, Bogu samemu – cześć i chwała na wieki wieków. Amen.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 113 (112), 1b-2. 3-4. 5a i 6-7 (R.: por. 2a))
Niech imię Pana będzie pochwalone
albo: Alleluja
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione *
teraz i na wieki.
Niech imię Pana będzie pochwalone
albo: Alleluja
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Niech imię Pana będzie pochwalone
albo: Alleluja
Kto jest jak nasz Pan Bóg, *
co w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego.
Niech imię Pana będzie pochwalone
albo: Alleluja
Aklamacja (J 14, 23)
Alleluja, alleluja, alleluja
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Łk 6, 43-49)
Dobre i złe drzewo. Dobra i zła budowa
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie ma drzewa dobrego, które by wydawało zły owoc, ani też drzewa złego, które by dobry owoc wydawało. Po własnym owocu bowiem poznaje się każde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia, ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta.
Czemu to wzywacie Mnie: „Panie, Panie!”, a nie czynicie tego, co mówię? Pokażę wam, do kogo podobny jest każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je.
Podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko i fundament założył na skale. Gdy przyszła powódź, wezbrana rzeka uderzyła w ten dom, ale nie zdołała go naruszyć, ponieważ był dobrze zbudowany.
Lecz ten, kto usłyszał, a nie wypełnił, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu. Gdy rzeka uderzyła w niego, od razu runął, a ruina owego domu była wielka».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (23 sobota zwykła, rok liturgiczny A II)
Moc wiary w problemach
„Wiara nie uwalnia od życiowych problemów i doświadczeń, ale pozwala je sensownie przezwyciężyć i rozwiązać”. Oto prawda, którą warto często powtarzać, aby jak najpełniej przeniknęła do głębin naszego sposobu myślenia i odczuwania. Niestety, istnieją dwie często spotykane postawy, które nie biorą pod uwagę tej bezcennej prawdy. Można mówić o dwóch pokusach, które uniemożliwiają czerpanie z życiowej mocy wiary.
Pierwsza polega na oczekiwaniu, że pójście za Jezusem spowoduje przeobrażenie życia w zasadniczo bezproblemowy świat. Takie błędne przekonanie staje się dla niektórych osób mocnym argumentem, aby podjąć budowanie codzienności w oparciu o Boże przykazania. Kłopoty w przeżywanych relacjach czy też pragnienie stworzenia kochającej się rodziny stają się silnym bodźcem, aby zacząć porządnie modlić się i podjąć różne kościelne zaangażowania. Motorem działań jest w tej pokusie wizja „cieplarnianej przyszłości” z Bogiem. Przypomina to człowieka, który zaczyna słusznie budować dom na skale, ale w niesłusznym przekonaniu, że skała „odpędzi” nawałnice i „przyciągnie” miły wiaterek i ciepłe słoneczko. Niestety wichury i burze jednak nadchodzą. Wtedy zawiedziony „adept wiary” ucieka z domu, rozczarowany i zdesperowany; przecież „nie tak miało być”. Rozdział pt. „wiara” zostaje definitywnie zamknięty. Tak kończy się przygoda z Jezusem osób, które sądziły, że wiara uwolni od życiowych problemów. Wielka szkoda, że „krzyż wiary” pomieszali z „czarodziejską różdżką”.
Druga pokusa jest swoistym rodzajem duchowej schizofrenii. Oznacza to jednoczesne istnienie dwóch radykalnie odmiennych światów paralelnych. W jednym świecie jest wręcz przesyt pojęć religijnych i odniesień do wiary. Nieustannie z ust płynie „Panie, Panie”. Taki rozemocjonowany człowiek „lekko i zwiewnie” opowiada, jaki to Bóg jest wspaniały i cudowny. Trudność polega jednak na tym, że istnieje także drugi świat, radykalnie odmienny, który stanowi realne zachowania i decyzje „oranta”. Tym razem Boga nawet ze świecą trudno jest gdziekolwiek odnaleźć. Pomimo uniesień „Panie, Panie”, uczynki mają niewiele wspólnego z Ewangelią. Jezus pyta duchowych schizofreników: „Czemu to wzywacie Mnie: „Panie, Panie”, a nie czynicie tego, co mówię?” (por. Łk 6, 43-49). Taki człowiek przypomina budowniczego, który dom postawił na piasku. Gdy przyszły życiowe burze i nawałnice, wszystko się posypało. Nie było bowiem fundamentu w postaci realnie obecnego w sercu Boga. Tak! Słowo Boże nie jest w pierwszym rzędzie „materiałem do pięknych zachwytów i uniesień”, ale przede wszystkim budulcem do spokojnego i pokornego konstruowania rzeczywistego życia.
Jezus zaprasza swoich prawdziwych uczniów do prezentowania postawy, która przypomina budowanie domu na skale. Taki uczeń „przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je”. Występuje tu wewnętrzna spójność i współprzenikanie pomiędzy wiarą i życiem. Znaczy to, że Słowo Boga jest prawdziwie fundamentem życia. Bóg jest jak skała, która wiernie i niewzruszenie trwa. Dlatego na takiej skale można budować. Dom utwierdzony na skale ostanie się w każdych warunkach.
Wiara nie jest przymusem, lecz szansą, z której warto skorzystać. Ale to nie oznacza, że wiara chroni przed próbami i doświadczeniami. Nie należy oczekiwać, że w nagrodę za wiarę otrzymamy życie bezproblemowe. Tych problemów może być jeszcze więcej! Ale wewnętrzna moc zdrowej wiary pozwala wszystko przezwyciężyć i znaleźć „sensowne rozwiązanie”. Dzięki Jezusowej Skale, nawet największe potoki cierpienia nie są w stanie zniszczyć życiowego domu, który na Bogu został zbudowany. Nawet w najbardziej piekielnych doświadczeniach wierzący ma Boską siłę, aby nie popaść w rozpacz i beznadzieję. Wszelkie „samobójcze podszepty” rozpadają się w proch wobec ufnego „Panie”, które rozbrzmiewa w duszy posłusznej Jezusowi. Wołanie prawdziwie wierzącego nie jest „powierzchownym pustosłowiem”. To pełen głębi głos, który dobiega z „centrum” realnego życia. Jezu, Słowo Boże, bądź Świętą Skałą mojej kruchej egzystencji…
13 września 2014 ( Łk 6, 43-49)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1841 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka
