25 września 2025, Czwartek

Czwartek XXV tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
polski patron dnia: błogosławiony Władysław z Gielniowa, kapłan

Czytania   +

↑   Ewangelia (Łk 9, 7-9)

Herod chce zobaczyć Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Tetrarcha Herod posłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez Chrystusa i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że zjawił się Eliasz; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał.

A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?» I starał się Go zobaczyć.

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (25 czwartek zwykły, rok liturgiczny C I)

Pokój serca w promieniach Miłosierdzia

Gdy zapalimy światło w pokoju i zobaczymy bałagan, to możemy zareagować na wiele sposobów. Przy założeniu, że lubimy porządek, warto zwrócić uwagę na dwie reakcje. Najprostsze rozwiązanie, to po prostu od razu zgasić światło i nie wchodzić. Można wyobrazić sobie i trwać w przekonaniu, że pokój jest czysty, uporządkowany i wysprzątany. Jednocześnie dla lepszego znieczulenia to świetna okazja, aby zbulwersować się „nieporządkiem”, jaki panuje u znajomych.

Drugie rozwiązanie jest bez porównania trudniejsze. Po zapaleniu światła i zobaczeniu rozgardiaszu odważnie wchodzimy do środka i zgodnie z faktami stwierdzamy: „Ależ tu bałagan! Nic, tylko usiąść i płakać…”. Ale na szczęście rąk nie załamujemy, tylko podkasawszy rękawy, w blasku światła, bierzemy się za robienie porządku. Dzięki temu nawet stan przypominający „chaos” przed stworzeniem świata zostaje przekształcony w ład budzący skojarzenia z pięknem Bożego aktu stwórczego.

Ta niepozorna scena z domowego życia tak naprawdę nie dotyczy jedynie zewnętrznych porządków. To szalenie inspirująca metafora, która dotyka naszego życia duchowego i moralnego. Gdy dociera do nas Boże Światło, które pada na zabałaganione obszary naszego życia, możemy zareagować na dwa zasadnicze sposoby. Pierwszy polega na tym, że po prostu eliminujemy źródło tego niewygodnego promieniowania. Głosiciel Prawdy zostaje zdecydowanie uciszony czy wręcz unicestwiony. W skrajnych przypadkach dochodzi nawet do fizycznego zabójstwa człowieka, który przekazuje niewygodne treści. Tak właśnie postąpił Herod wobec Jana Chrzciciela, wskazującego na grzech. Najczęściej jednak zabójstwo dokonuje się poprzez słowa na poziomie psychicznym i duchowym. Prorok zostaje oczerniony i przedstawiony jako wariat głoszący głupoty. „Deser oburzenia” zawsze jest tu mile widziany: „skandal, jak tak można?!”.

Taka operacja chwilowo rozwiązuje problem i daje zewnętrzny spokój, ale nie na długo. W grzesznym wnętrzu zaczyna narastać niepokój. Widać to u Heroda, po zabiciu Jana Chrzciciela: „Tetrarcha Herod usłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez Jezusa i był zaniepokojony” (Por. Łk 9, 7-9). Podświadomie rodzi się lęk przed powrotem „zabitego”. „Powstał z martwych”, zjawił się”, „zmartwychwstał”, takie myśli zaczynają nurtować i od wewnątrz straszyć. Nie jest przypadkiem, że Herod z lękiem woła: „Ja kazałem ściąć Jana. Któż więc jest Ten, o którym takie rzeczy słyszę?”. Tak, coraz bardziej podnosi głowę obsesja grożącego niebezpieczeństwa. W ruchu samoobronnym powstają dalsze oskarżenia i zabójstwa. Właściwie wszystko, co przypomina „zabite słowo”, musi być unicestwione. Wszak to jest światło, które przypomina o wewnętrznej ciemności grzechu. Jakakolwiek próba wyłączenia tego zewnętrznego światła nie usunie jednak bałaganu we wnętrzu. Nawet największe oburzenie na skandaliczny „ciemnogród drugiego” nie uporządkuje własnego pokoju.

Dlatego zdecydowanie lepiej jednak nie zabijać proroka, ale przyjąć go i pokornie uznać się za grzesznika. Papież Franciszek zapytany: „Kim jest Jorge Mario Bergoglio?”, odpowiada: „Jestem grzesznikiem. To jest najtrafniejsza odpowiedź”. Oto konkretne świadectwo, które wpisuje się w linię autentycznych uczniów Jezusa Chrystusa. Gdy pojawia się prorok, lepiej go nie zabijać, aby mieć spokój. Lepiej z wdzięcznością przyjąć głoszone przez niego słowo, uznać bałagan swego wnętrza i wziąć się za sprzątanie, czyli wejść na drogę nawrócenia. Gdy pojawia się światło słowa, odsłaniające nasz grzech, lepiej tego światła nie gasić. To właśnie w jego blasku zyskujemy bardzo dobre warunki do zrobienia moralnych porządków. Efekt końcowy jest wspaniały: uporządkowane i pełne pokoju wnętrze; przed nikim i przed niczym nie trzeba już uciekać.

W Jezusie Chrystusie nawet największy „śmiertelny bezład” może zostać przeobrażony w Życiowy Ład Zmartwychwstania. Wystarczy pokornie uznać grzech i na całego zaangażować się w przyjęcie Miłosierdzia…

26 września 2013 (Łk 9, 7-9)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1853 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---