11 listopada 2025. Słowo na wtorek 32 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze oraz homilia kard. Rysia
11 listopada 2025, Wtorek
Wtorek XXXII tygodnia zwykłego (rok I) – wspomnienie świętego Marcina z Tours (w diecezji łowickiej i w Eremie Maryi „Brama Nieba”: Uroczystość świętej Wiktorii*, dziewicy i męczennicy, głównej patronki diecezji) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
święci pustelnicy dziś wspominani: święty Mennas, eremita z Samnium oraz
święty Menas z Egiptu
polska patronka dnia: błogosławiona Alicja Kotowska, dziewica i męczennica
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia kard. Rysia
Czytania +
↑ Ewangelia (Łk 17, 7-10)
Słudzy nieużyteczni jesteśmy
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:
Jezus powiedział:
«Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (32 wtorek zwykły, rok liturgiczny C I)
Służba… bitwa czy wojna?
„Na co mogę konkretnie liczyć? Co z tego będę mieć?”. Żyjemy w świecie, który zniewalająco napromieniowuje nas pragnieniem egoistycznych korzyści. Zarazem Ewangelia zachęca do bezinteresownej miłości. Codziennie gorliwie służymy. Ale rodzi się pytanie, komu służymy?
W odpowiedzi odsłaniają się dwie radykalnie odmienne możliwości. Otóż celem służby jest: „moje egoistyczne ja” lub „miłujące Boże Ty”. U początków stworzenia, pośród aniołów, rozegrał się pierwszy wielki dramat. Jedni pysznie wygarnęli Bogu: „Nie będę ci służył. Wolę Siebie!”. Inni z pokorną wdzięcznością zawołali: „Pragniemy Ci służyć”. To napięcie egzystencjalne trwa nieustannie. Rozgrywa się aktualnie w ludzkich sercach. Diabeł, pełen zbuntowanej pychy, namawia, aby nie być pokornym i posłusznym idiotą. Przebiegle wsącza przekonanie, że największą rozkoszą jest służyć sobie samemu jako Centrum Świata. Służba drugiemu przedstawiana jest w tej diabelskiej logice jako postawa wysoce szkodliwa, krzywdząca, raniąca i niesprawiedliwa. Z kolei każdy Święty Anioł zachęca do pokornego padnięcia na kolana przed Bogiem, który przychodzi w sercu i w drugim człowieku. Tym razem największym szczęściem staje się służba drugiemu. Taka radość staje się tym większa, im bardziej pyszne ja zostaje uśmiercone. Służę i z tego powodu nie uważam się za „kogoś” i nie oczekuję „czegoś”. Nie formułuję żadnych żądań wobec Boga.
W czasach Jezusa niektórzy faryzeusze uczyli, że Bóg zobowiązany jest wynagrodzić człowiekowi za jego dobre uczynki. Odnosząc się krytycznie do tych nauk, Mistrz wyjaśnił, że po wykonaniu naszych służebnych obowiązków powinniśmy mówić: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać” (Łk 17, 10).
Oto właściwy kierunek, aby uzyskać uszczęśliwiające wyzwolenie z pychy. Uzyskanie tego celu, to tak naprawdę zaproszenie do podjęcia niebywałego wyzwania. Jest to bój na śmierć i życie pomiędzy „służę Sobie-Samemu” i „służę Bogu i Drugiemu”. W tej duchowej walce istnieją dwie szalenie niebezpieczne pułapki, które Nieprzyjaciel skrzętnie na froncie zastawia. Aby dobrze zrozumieć ich charakter, trzeba precyzyjnie rozróżnić stan „bitwy” i „wojny”. Wojna składa się z wielu bitew.
Pierwsza zasadzka jest stosowana, gdy człowiek ma poczucie zwycięstwa. Rodzi się wtedy euforia i iluzoryczne przekonanie o wygranej wojnie. Następuje samozadowolenie i demobilizacja. Wtedy następuje zaskakujące uderzenie, które boleśnie odsłania prawdę, że wcześniej miała miejsce jedynie zwycięska bitwa, a może nawet tylko malutka bitewka. W ten sposób zwycięska bitwa może prowadzić do przegranej wojny.
Druga zasadzka ma miejsce, gdy człowiek jest załamany, mając poczucie wielkiej porażki. Nieprzyjaciel usiłuje wtedy wtłoczyć przekonanie o przegranej wojnie. Generuje myśli o definitywnie poniesionej klęsce i maluje przyszłość w najczarniejszych kolorach. Gdy człowiek tej presji ulegnie, wtedy może naprawdę przegrać wojnę. Ale póki co, to jedynie wielkie szatańskie oszustwo. W rzeczywistości bowiem doszło zaledwie do przegranej bitwy lub tylko bitewki. I może nic strasznego się nie stało.
Aby nie ulec tym zdradliwym pułapkom, zgodnie z prawdą, należy każdy doraźny stan interpretować jako „bitwę”. Wygrana bitwa nie oznacza automatycznie wygranej wojny. Gdy pycha zawładnie sercem, największa zwycięska bitwa przeobrazi się w przegraną z kretesem wojnę. Z kolei przegrana bitwa nie oznacza żadną miarą przegranej wojny. Pokorne serce nawet po największym bitewnym upadku jest w stanie podnieść się i w mocy Boga ostatecznie wspaniale wygrać całą wojnę.
Bolesne zmaganie pomiędzy „pysznym służyć sobie” i „pokornym służyć Bogu i drugiemu” przenika nasze serca. Ten czas wojennego „mocowania się” będzie trwać aż do ostatniego oddechu. Niebo to miejsce dla tych, którzy mieli odwagę służyć Bogu i ludziom… Jako słudzy bezużyteczni… I nie zapomnijmy! Każde jednostkowe doświadczenie ma jedynie status bitwy… Nie pomieszajmy jednego głazu z całymi górami…
12 listopada 2013 (Łk 17, 7-10)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1900 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ
Źródło: Remi Recław SJ
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka
