1 sierpnia 2023, Wtorek

Wspomnienie świętego Alfonsa Marii Liguoriego, biskupa i doktora Kościoła
Wtorek XVII tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
polscy patroni i patronki dnia: św. Aleksy Sobaszek, kapłan i męczennik

Czytania i aklamacja przed Ewangelią    +

↑  Ewangelia (Mt 13, 36-43)

Wyjaśnienie przypowieści o chwaście

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie, mówiąc: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście».

On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie.

Jak więc zbiera się chwast i spala w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia oraz tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego.

Kto ma uszy, niechaj słucha!»

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (17 wtorek zwykły, rok liturgiczny C I)

Odważne uznanie błędu

„Jak człowiek nie przyzna się do błędu, będzie w nim tkwił całe życie. Jak odważnie przyzna się, na początku będzie trochę bólu, ale potem już całe życie w prawdzie”. To bezcenna myśl, z której warto obficie czerpać na drodze codziennego życia. Ta zasada to swoisty tajemniczy klucz, który pozwala „otworzyć świat”. Lubię używać tu określenia „zasada bezlitosnej samokrytyki”. Masochizm? Autodestrukcja? Na szczęście nic z tych rzeczy…

Po prostu chodzi o odważne, krytyczne podejście do sytuacji, która wzbudziła pewien niepokój. Uważna obserwacja życia pozwala dostrzec, że tu właśnie dokonuje się wielkie marnotrawstwo. Niesamowite rzeczy lecą do kosza na śmieci na dwa sposoby. Pierwszy, to zakładanie pancerza, gdy czujemy, że coś nie gra. To wmawianie sobie złudnego pokoju, podczas gdy zdrowo uformowane sumienie powinno doświadczyć niepokoju. Człowiek stara się nie widzieć, ignorować; stwarza pozory, że nic się nie wydarzyło. Drugi, to obarczenie winą, głupotą, odpowiedzialnością (lista możliwych rzeczowników jest długa) drugiego człowieka. Jest kłopot dlatego, że drugi w czymś zawiódł. Funkcjonując w takiej logice, można przeżyć całe życie aż do ostatniego tchnienia… Ale prawda ujawni się na Sądzie ostatecznym…

Konsekwencją stosów wyrzuconych „dobrych nasion” jest głupota i niepotrzebne cierpienie. A cóż jest tym „dobrym nasieniem”? Otóż można je znajdywać, gdy człowiek nie ucieka od problemu i bierze niejako w nawias winę drugiej osoby. Może drugi zawinił nawet bardzo, ale cóż to zmieni, że wydam wyrok na niego? Chodzi o odpowiedź na pytanie, w czym ja „położyłem” daną sytuację? Chodzi o odważne przyznanie się do popełnionego błędu, do winy, do grzechu. To najlepsza metoda na drodze odkrywania własnych słabości. Odkrycie braku i wyciągnięcie wniosków na przyszłość, to konkretny perspektywiczny potencjał. Wkrótce nadejdzie podobna sytuacja. Bez zdecydowanej autokrytyki raczej znów popełnię ten sam błąd. Dzięki odważnej analizie porażki jest szansa, że w przyszłości będzie lepiej.

Takie gromadzenie wniosków jest ważnym elementem w budowaniu życiowej mądrości. Wtedy życie coraz mniej zaskakuje. Co wcale nie znaczy, że staje się mniej interesujące. Unikam beznadziejnych skutków własnej głupoty. Dlatego będę się modlił do Boga o potrzebną odwagę. Z Bożą pomocą można przyznać się do najbardziej durnych i niskich zachowań. Rzecz przedziwna. Uznanie porażki, staje się sukcesem… Wszak z Chrystusem, po śmierci zawsze przychodzi zmartwychwstanie. Próba zmartwychwstania od razu skończy się śmiercią.

Poczułem jeszcze większy zapał do „bezlitosnego” odkrywania porażek. Czuję satysfakcję w samozniszczeniu? Żadną miarą. Po prostu z Bogiem pragnę autentycznie zwyciężać. Nawet w największych ciemnościach, kolejne zapalone płomienie, w Duchu Świętym rozświetlające drogę życia…

30 lipca 2013 (Mt 13, 36-43)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1067 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu  (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.

---