10 października 2023, Wtorek

Wtorek XXVII tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na wtorek 27 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Jon 3, 1-10)

Nawrócenie sprowadza miłosierdzie Boże

Czytanie z Księgi proroka Jonasza

Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: «Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam». Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan.

Niniwa była miastem bardzo rozległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: «Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona».

I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i przyoblekli się w wory od najstarszego do najmłodszego. Doszła ta sprawa do króla Niniwy. Powstał więc z tronu, zdjął z siebie płaszcz, przyoblókł się w wór i usiadł na popiele. Z rozkazu króla i jego dostojników zarządzono i ogłoszono w Niniwie, co następuje:

«Ludzie i zwierzęta, bydło i trzoda niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i wody nie piją. Ludzie i zwierzęta niech przyobleką się w wory. Niech żarliwie wołają do Boga! Niechaj każdy odwróci się od swojego złego postępowania i od nieprawości, którą popełnia swoimi rękami. Kto wie, może się zwróci i ulituje Bóg, odstąpi od zapalczywości swego gniewu, i nie zginiemy?»

Zobaczył Bóg ich czyny, że odwrócili się od złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 130 (129), 1b-2. 3-4. 7b-8 (R.: por. 3))

Gdy grzechy wspomnisz, któż się z nas ostoi?

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, *
Panie, wysłuchaj głosu mego.
Nachyl swe ucho *
na głos mojego błagania.

Gdy grzechy wspomnisz, któż się z nas ostoi?

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, *
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia, *
aby Ci służono z bojaźnią.

Gdy grzechy wspomnisz, któż się z nas ostoi?

U Pana jest bowiem łaska, *
u Niego obfite odkupienie.
On odkupi Izraela *
ze wszystkich jego grzechów.

Gdy grzechy wspomnisz, któż się z nas ostoi?

Aklamacja (Por. Łk 11, 28)

Alleluja, alleluja, alleluja

Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego
i zachowują je wiernie.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 10, 38-42)

Jezus w gościnie u Marty i Marii

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go w swoim domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała Jego słowa.

Marta zaś uwijała się około rozmaitych posług. A stanąwszy przy Nim, rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła».

A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (27 wtorek zwykły, rok liturgiczny C I)

Jak nie zmarnować swego życia?

Każda godzina, każda minuta, każda sekunda… Wszystko zapisane jest w odwiecznym planie Bożym na każdy dzień naszego życia. Ten święty zapis w Sercu Boga jest serdeczną propozycją. Człowiek ma wolność i może niestety odrzucić ten Boży dar i pójść za własnym pomysłem. Własnym?

Sprawa jest bardzo delikatna i sytuuje się w centrum duchowej walki. Szatan jest przeciwnikiem Boga i wciąż na nowo kusi człowieka, aby zrobił dokładnie odwrotnie, niż proponuje Boży plan Miłości i Mądrości. Oczywiście Zły ma wielkie ambicje, aby całkowicie sprowadzić życie człowieka na manowce. W praktyce nie jest to takie łatwe od razu. Dlatego pozorując „Anioła światłości”, wytrwale walczy o każdy dzień. Szyderczo cieszy się nawet z każdej godziny, która przybrała odmienny kształt od pierwotnej Bożej Woli. Jak by nie było, każda godzina to konkretna wyrwa, która otwiera na uwodzicielski strumień dalszych odstępstw. Słowo „uwodzenie” bardzo dobrze tu pasuje. Odzwierciedla bowiem mechanizm realizowanej kusicielskiej taktyki. Zasadniczo nie chodzi o deklaracje: „Precz z Wolą Bożą!”. Nic z tych rzeczy! W zabieganiu, umysł ludzki otrzymuje po prostu ładnie spreparowane myśli. Takie zwodnicze pomysły często wypudrowane są pragnieniem, aby nie obciążać sobą drugiego człowieka. Zły duch podstępnie czyni nawet wyrzuty, żeby nie zawracać głowy Panu Bogu i Jego przedstawicielom swoimi błahymi sprawami. „Wstydź się, jak tak możesz?”, dobiega przewrotny głos zwodziciela. W logice tej pokusy najlepiej, gdy ktoś zostaje sam ze sobą ze swoimi sprawami. To najłatwiejsza ofiara…

Nadzwyczaj pomocny jest dla Złego także wszelki stan chaosu. W tym sensie preferowany jest brak planu dnia. A gdy już coś jest zaplanowane, to mile widziane są w pokusie niektóre zmiany raz podjętych ustaleń i decyzji. Duch Boży preferuje wierność, zaś Zły duch niewierność. Ponadto występuje swoisty „terror spraw pilnych do załatwienia”. To są konkretne rzeczy, które nachalnie narzucają się i biorą człowieka w cugle. Właściwie to tworzą swoistą pajęczynę, która starannie człowieka oplata. Dla szatańskiego zwodziciela, rezultat nieraz jest naprawdę zachwycający. Ofiara tak się zaplącze w tej sieci „gonionych spraw”, że już nie ma siły, aby zająć się kwestiami naprawdę ważnymi. To, co najważniejsze, odchodzi na dalszy plan lub znika niczym dymek z papierosa. Oto majstersztyk przekłamania: nieważne staje się ważne, a ważne zyskuje status nieważnego lub wręcz przestaje istnieć. W takim klimacie pojęcie „Wola Boża” świetnie pasuje co najwyżej do „Słownika literatury fantastycznej”.

Co robić, żeby nie przehandlować na zawsze kolejnego dnia swego życia? Jak uniknąć zmarnowania kolejnych godzin, które Bóg nam z autentyczną troską wcześniej przygotował? Jasnej odpowiedzi udziela sam Jezus Chrystus, w czasie wizyty u swych serdecznych przyjaciół: Marty i Marii (por. Łk 10, 38-42). Do zabieganej Marty mówi: „Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona”. A cóż takiego obrała? Maria po prostu „siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie”. Inaczej mówiąc, najważniejszą sprawą każdego dnia jest czas zasłuchania się w Słowo Pana. Takie zasłuchanie daje realną możliwość odkrycia i podjęcia Woli Bożej. Każda godzina życia pozostaje wtedy wierna Słowu Panu…

Bóg mówi bezpośrednio do serca lub poprzez innych ludzi. Bóg do Marii i Marty mówił w Jezusie. Od wieków wszyscy święci akcentują bezcenne znaczenie ufnego słuchania w kierownictwie duchowym. Jezus bardzo lubi mówić poprzez kierownika duchowego. Takie ufne słuchanie chroni przed wysublimowanymi pokusami, które usiłują wykraść kolejne godziny życia. Panie, naucz nas słuchać Ciebie, a nie siebie…

8 października 2013 (Łk 10, 38-42)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →