10 czerwca 2023. Słowo na sobotę 9 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze oraz homilia abp Rysia
10 czerwca 2023, Sobota
Sobota IX tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu;
polscy patroni i patronki dnia: błogosławiony Bogumił-Piotr, biskup i pustelnik
Czytania i aklamacja przed Ewangelią +
Czytania na sobotę 9 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)
1. czytanie (Tb 12, 1b. 5-15. 20)
Misja archanioła Rafała
Czytanie z Księgi Tobiasza
Tobiasz zawołał swego syna, Tobiasza, i powiedział do niego: «Dziecko, bacz, aby uiścić zapłatę człowiekowi, który wybrał się z tobą w drogę, i dołożyć mu coś jeszcze do zapłaty».
Poprosił więc go do siebie i rzekł: «Weź połowę wszystkiego, co wracając, miałeś przy sobie, jako swoją zapłatę, i idź do domu zdrów!» Wtedy Rafał poprosił ich obu na bok i rzekł do nich: «Uwielbiajcie Boga i wysławiajcie Go przed wszystkimi żyjącymi za dobrodziejstwa, jakie wam wyświadczył, aby było uwielbione i wsławione Jego imię. Rozgłaszajcie wobec wszystkich ludzi słowa Boże, jak na to zasługują, i nie ociągajcie się z wyrażaniem Mu wdzięczności. Ukrywać tajemnice królewskie jest rzeczą piękną, ale godną pochwały jest ujawniać i wysławiać dzieła Boże. Czyńcie dobrze, a zło was nie spotka. Lepsza jest szczera modlitwa i miłosierdzie połączone ze sprawiedliwością aniżeli bogactwo pochodzące z nieprawości. Lepiej jest dawać jałmużnę aniżeli gromadzić złoto. Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z wszelkiego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę, nasycą się życiem. Ci, którzy popełniają grzech i nieprawość, są wrogami własnej duszy. Odkryję przed wami całą prawdę, nie ukrywając niczego. Już was pouczyłem i powiedziałem: Piękną jest rzeczą zachowywać tajemnicę królewską, ale godną wszelkiej pochwały ujawniać dzieła Boże. A teraz: gdy ty i Sara modliliście się, ja przypomniałem wasze błagania przed majestatem Pańskim; tak samo, gdy chowałeś zmarłych. A kiedy nie wahałeś się wstawać i opuszczać swojego posiłku, i iść, by pochować zmarłego, ja zostałem posłany, aby cię wypróbować. Równocześnie posłał mnie Bóg, aby uzdrowić ciebie i twoją synową, Sarę. Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański.
A teraz uwielbiajcie Pana na ziemi i dziękujcie Bogu! Oto ja wstępuję do Tego, który mnie posłał. Opiszcie to wszystko, co was spotkało». I odszedł.
Oto Słowo Boże
Psalm (Tb 13, 2abcde. 6. 7. 8 (R.: por. 2a))
Pan bardzo wielki, żyjący na wieki
Niech będzie błogosławiony Bóg, który żyje na wieki, *
i niech będzie błogosławione Jego królestwo!
To On karze i okazuje miłosierdzie, †
posyła do podziemnej Otchłani *
i wyprowadza z największej zagłady.
Pan bardzo wielki, żyjący na wieki
A kiedy nawrócicie się do Niego całym sercem i duszą, *
aby przed Nim postępować w prawdzie,
wtedy i On do was się zwróci *
i już nigdy nie zakryje przed wami swojego oblicza.
Pan bardzo wielki, żyjący na wieki
A teraz rozważcie, co wam uczynił, *
i dziękujcie Mu głośno.
Błogosławcie Pana sprawiedliwego *
i wywyższajcie Króla wieków.
Pan bardzo wielki, żyjący na wieki
Ja zaś wychwalam Go w ziemi mego wygnania, *
obwieszczam narodowi grzeszników Jego moc i wielkość.
Nawróćcie się, grzesznicy, †
i postępujcie przed Nim sprawiedliwie, *
kto wie, może znajdzie w was upodobanie i miłosierdzie wam okaże.
Pan bardzo wielki, żyjący na wieki
Aklamacja (Mt 5, 3)
Alleluja, alleluja, alleluja
Błogosławieni ubodzy w duchu,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mk 12, 38-44)
Jałmużna ubogiej wdowy
Słowa Ewangelii według Świętego Marka:
Jezus, nauczając rzesze, mówił:
«Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok».
Potem, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.
Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (9 sobota zwykła, rok liturgiczny B I)
Absurd czy piękny dar?
Zastanawiająca sprawa… W przypadku wielkich nadużyć, negatywnymi bohaterami są niejednokrotnie ludzie bardzo majętni, cieszący się wielorakimi przywilejami. Nawet część posiadanego majątku wystarczyłaby im do życia na dobrym poziomie aż do śmierci. Pomimo tego, podejmują działania wysoce nierozsądne lub wręcz przestępcze, aby zdobyć kolejne dobra i przywileje, których tak naprawdę wedle zdrowego rozsądku już wcale nie potrzebują. Zdarza się, że finałem tych bezsensownych poczynań jest totalne pogmatwanie życia sobie i bliskim, bankructwo czy wysoka kara więzienia. A nawet gdy na ziemi jest pozornie dobrze, przecież wszelka nieuczciwość zostanie ujawniona i poddana Wiecznej Sprawiedliwości… Dlaczego człowiek dla niepotrzebnych zysków gotów jest utracić to, czego najbardziej potrzebuje: pokój serca, czyste sumienie i wieczne szczęście w Bogu?
Odpowiedź tkwi w ludzkim sercu. Otóż zewnętrzny obraz życia zależy od tego, co jest postrzegane we wnętrzu jako najważniejsza wartość. Wedle planu stwórczego, na pierwszym miejscu powinien być Bóg, który potrafi doskonale poprowadzić przez doczesność do szczęśliwej Wieczności. W powiązaniu z tym, w naturę ludzką wpisana została postawa służby Bogu i pragnienie, aby posiadać coraz więcej Jego Boskiej Obecności w sobie. Niestety, dzięki otrzymanej wolności, człowiek może zastąpić Boga jakimś doczesnym dobrem. Ale ta „zamiana” nie zmienia trwałych cech zapisanych w naturze. Gdy pieniądze, wpływy i przywileje stają się „Bogiem”, wtedy człowiek, zgodnie z naturą, zaczyna tej „fałszywce” namiętnie służyć. Uzyskane zdobycze rozbudzają żądzę coraz większej „majętności”, przeżywanej jako „coś jeszcze bardziej boskiego”. Skutkiem odrzucenia Boga, jest także zastąpienie Dekalogu przez własny „kodeks moralny”. W tym świetle nawet przestępstwa przybierają postać słusznych zachowań, gdyż służą „umiłowanemu bożkowi”. Powstaje „nowa sprawiedliwość”, wedle której bogacz uważa za słuszne mieć należne swej „wielkości” przywileje; choć i tak wciąż cierpi, że to „jeszcze za mało”. Tryumfy święci iluzja, że coraz większe bogactwo zapewni coraz większy „boski stan”. Tak rzeczywiście jest, ale tylko w przypadku posiadania coraz większej ilości Bożej łaski w sercu. W każdej innej sytuacji, następuje niszczące odrywanie się od rzeczywistości. Diabeł roztacza wtedy „boskie iluzje”, których celem ostatecznym jest doczesne upodlenie i wieczne piekło. Czy warto?…
Kto nie chce ulec różnym formom pokusy posiadania, wiele może nauczyć się od ubogiej wdowy z Ewangelii (por. Mk 12, 38-44). Ta biedna kobieta była w stanie wrzucić do skarbony jeden grosz, który stanowił cały jej dobytek. Sam Jezus podkreślił, że „ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe utrzymanie”. Istotą nie jest tu materialna wielkość daru, ale fascynujące duchowe piękno. Co sprawiło, że owa kobieta nie tylko, że nie wyraziła rozgoryczenia swą ciężką sytuacją, ale zaprezentowała szokującą wielkoduszność? Odpowiedź jest jasna. Nie uległa pokusie, w jaką wplątują się ci, którzy dla powiększenia swych zasobów i wpływów są gotowi popełnić nawet poważne przestępstwa. Uboga wdowa miała prawdziwie Boga w sercu. Zgodnie ze stwórczym zamysłem, Bóg był dla niej kimś najważniejszym. Dzięki temu, jej wnętrze było wypełnione miłością. Zarazem złożony dar nie był tylko datkiem dla poprawy dobrego samopoczucia, ale środkiem do przyjęcia strumienia Bożego błogosławieństwa. Dla owej wody, złożona ofiara była ufnym wyznaniem: „Boże, wierzę, że obdarzysz mnie hojnym błogosławieństwem w mym ciężkim życiu”. Co więcej, znamienna jest uwaga Jezusa: „Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich”. Nie jest to tylko pochwalna metafora. Dwa pieniążki były widzialnym znakiem niewidzialnego, ale super-rzeczywistego daru ufnej i czystej miłości. A przecież taki dar jest cenniejszy od całych gór złota! Takim dawcą miłości może być tylko człowiek, dla którego Bóg jest naprawdę najważniejszy.
Panie Jezu, wypełniaj nasze serca, abyśmy potrafili składać jak najpiękniejsze dary, na wskroś przeniknięte Twoją miłością…
6 czerwca 2015 (Mk 12, 38-44)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1015 dostępny od 21:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.
Homilia
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka