11 października 2025, Sobota

Sobota XXVII tygodnia zwykłego (rok I; u Salwatorianów: Uroczystość) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na sobotę 27 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Jl 4, 12-21)

Sąd ostateczny

Tak mówi Pan:

«Niech ockną się i przybędą narody te do Doliny Joszafat, bo tam zasiądę i będę sądził narody okoliczne. Zapuśćcie sierp, bo dojrzało żniwo; pójdźcie, deptajcie, bo pełna jest tłocznia, przelewają się kadzie, złość bowiem ich jest wielka».

Tłumy, tłumy w Dolinie Wyroku! Bliski jest dzień Pański w Dolinie Wyroku. Słońce i księżyc się zaćmią, a gwiazdy światłość swą utracą. A Pan zagrzmi z Syjonu i z Jeruzalem głos swój tak podniesie, że niebiosa i ziemia zadrżą. Pan jest ucieczką swego ludu i ostoją synów Izraela. «I poznacie, że Ja jestem Pan, Bóg wasz, co mieszkam na Syjonie, górze mojej świętej; a Jeruzalem będzie święte i przez nie już obcy nie będą przechodzić».

I stanie się owego dnia, że góry moszczem ociekać będą, a pagórki mlekiem płynąć, i wszystkie strumienie judzkie napełnią się wodą, a z domu Pańskiego wytryśnie źródło, które nawodni potok Szittim. Egipt będzie wydany na spustoszenie, a Edom zamieni się w straszną pustynię z powodu nieprawości uczynionych względem synów judzkich, gdyż krew niewinną przelewali w ich ziemi. Lecz ziemia Judy na wieki będzie zamieszkana, a Jeruzalem z pokolenia na pokolenie. «Bo czyż pozwolę, by krew ich pozostała bez pomsty? Nie pozostawię bez pomsty». A Pan zamieszka na Syjonie.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 97 (96), 1-2. 5-6. 11-12 (R.: por. 12a))

Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa *
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Światło wschodzi dla sprawiedliwego *
i radość dla ludzi prawego serca.
Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, *
i sławcie Jego święte imię.

Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Aklamacja (Por. Łk 11, 28)

Alleluja, alleluja, alleluja

Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego
i zachowują je wiernie.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 11, 27-28)

Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Gdy Jezus mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: «Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś».

Lecz On rzekł: «Tak, błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i go przestrzegają».

Oto Słowo Pańskie

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (27 sobota zwykła, rok liturgiczny C I)

Pragnienie dziecka i… Słowo Boże

Pragnienie dziecka. Głębokie wołanie, które wydobywa się z ludzkiego wnętrza. Nawet zwyczajne włókna ludzkiego ciała są w stanie pulsować niespełnioną tęsknotą. Świat takich przeżyć bardzo bliski jest wielu osobom. Małżeństwo, które od wielu już lat nie może doczekać się potomstwa; samotna kobieta, która coraz bardziej nie jest w stanie poradzić sobie z brakiem dziecka; osoba zakonna, którą ściska serce, gdy widzi wesoło biegające dzieciaki znajomych.

Najczęściej rodzi się przekonanie, że dziecko o konkretnym wyglądzie byłoby spełnieniem najgłębszych tęsknot, przeszywających serce. Jednocześnie, gdy człowiek intensywnie pragnie czegoś niemożliwego w danym czasie lub w ogóle w życiu, wówczas zły duch zaciera ręce z uciechy i zaczyna podsuwać „zbawienne pomysły”, sprzeczne z Ewangelią. Małżeństwo zaczyna myśleć o sztucznym zapłodnieniu, samotna kobieta w desperacji rozważa ewentualność zajścia w ciążę „z pomocą znajomego”, osoba zakonna wkłada pancerz na obolałe serce, aby jakoś dać sobie radę.

Obok ludzi nieszczęśliwych z powodu braku dziecka, są także ci, którzy otrzymali już ten dar. Każdego dnia mogą widzieć swe dziecko, a jednak też nie są szczęśliwi. Ileż sytuacji, gdy pierwsze odczucie „mam dziecko” bardziej kojarzy się z koszmarnym strachem niż z radosnym zawołaniem „cud miłości!”. Jak wiele miejsc, gdzie dziecko w żaden sposób nie jest synonimem szczęścia, ale codziennie otrzymuje jasny komunikat: „Jesteś ciężką kulą u nogi”. Te jakże bolesne przypadki wskazują na bardzo ważny trop. Dziecko tylko w sensie fizycznym nie jest w stanie całkowicie zaspokoić pragnienia szczęścia. Gdyby tak było, każdy rodzic mający dziecko powinien być szczęśliwy. A tak nie jest! Zarazem tak wiele osób, świeckich i konsekrowanych, które nie mają dzieci w sensie fizycznym, a jednak są autentycznie szczęśliwi.

Znaczy to, że pragnienie dziecka, które mówi, skacze, biega, przytula się, tak naprawdę jest znakiem tęsknoty za jeszcze głębszą rzeczywistością uszczęśliwiającą. A cóż to może być? Światło na tę sprawę rzuca jeden z ewangelicznych epizodów. Otóż pewna kobieta zachwycona nauczaniem i czynami Jezusa głośno zawołała: „Szczęśliwe łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś”. Spontanicznie uznała, że matka posiadająca tak wspaniałego syna jak Jezus, ma naprawdę powód do szczęścia. Słysząc to zawołanie, Jezus odpowiedział: „Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je”. Z tych słów wynikają fundamentalne wnioski.

Otóż Jezus oczywiście nie kwestionuje szczęścia swej Matki Maryi. Wskazuje jednak, że najgłębszym powodem jej szczęścia nie jest fakt, że zrodziła Go fizycznie. To nie fakt cielesnego zrodzenia Słowa jest źródłem Bożego Błogosławieństwa. Tym najgłębszym źródłem jest duchowe przyjęcie i słuchanie w sercu Słowa Bożego oraz następnie konsekwentne życie tym Słowem w codzienności. Maryja słuchała i zachowywała Słowo Boże i dlatego była szczęśliwa. W konsekwencji także fizyczne zrodzenie Słowa niejako zanurzone było w przestrzeni szczęścia. Następny wniosek jest taki, że także i my podobnie jak Maryja możemy być błogosławieni. Nie jest konieczny fizyczny poród Zbawiciela. Konieczne jest natomiast na wzór Maryi przyjęcie Słowa Bożego w sercu oraz realizowanie Go poprzez uczynki ewangelicznej miłości każdego dnia.

Pragnienie dziecka jest znakiem tęsknoty za wcielonym Słowem Bożym. Kto słucha Słowa Bożego i zachowuje Słowo Boże, ten będzie dogłębnie szczęśliwy, niezależnie od tego, czy jest fizycznie rodzicem czy też nie. Wtedy osoba żyjąca samotnie może być szczęśliwa; ojciec i matka mogą zawołać przy poczęciu „cud miłości” i potem na co dzień dziękować Bogu za dar otrzymanego dziecka.

Warto być „ojcem” lub „matką” Słowa Bożego…

12 października 2013 (Łk 11, 27-28)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →