Dziś przypada 50 rocznica śmierci Sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej.

11 marca 2024, Poniedziałek

Poniedziałek IV tygodnia Wielkiego Postu (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Czytania   +

↑   Ewangelia (J 4, 43-54)

Uzdrowienie syna urzędnika królewskiego

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie, kiedy jednak przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto.

Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on już bowiem umierający.

Jezus rzekł do niego: «Jeżeli nie zobaczycie znaków i cudów, nie uwierzycie».

Powiedział do Niego urzędnik królewski: «Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko».

Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł.

A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zapytał ich o godzinę, kiedy poczuł się lepiej. Rzekli mu: «Wczoraj około godziny siódmej opuściła go gorączka». Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, kiedy Jezus rzekł do niego: «Syn twój żyje». I uwierzył on sam i cała jego rodzina.

Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei.

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (poniedziałek 4 tygodnia Wielkiego Postu, rok liturgiczny B I)

Duchowe wsparcie

Jak wspierać drugiego człowieka? Można poprzez wspólne życie rodzinne lub działalność charytatywną. Można posługiwać różnymi darami w miejscu wspólnej modlitwy. Są to piękne formy dzielenia się dobrocią. Ale trzeba pamiętać, że ostatecznie wszelkie dobro nie jest konsekwencją „przestrzennej współobecności”, ale owocem „duchowej miłości”, wręcz darem samego Boga…

W tym kontekście istnieją dwa mylne przekonania. Pierwsze utożsamia szczęście z fizyczną bliskością drugiego. Samotne zamieszkiwanie budzi lęk przed pustką wewnątrz czterech ścian. Drugie przekonanie ogranicza wartość życia do ludzkiego działania i pracy. Wszelkie modlitwy traktowane są jako strata czasu, ewentualnie obowiązkowy rytuał. Istnieje też specyficzna „duchowa niewiara”. Polega na tym, że np. w modlitwie o uzdrowienie fizyczna obecność w danym miejscu traktowana jest jako absolutny warunek zadziałania Bożej łaski.

Trzeba mocno podkreślić, że „wspólna fizyczna przestrzeń” jest tylko niekoniecznym środkiem. Istotą jest ufne zwrócenie się do Boga. Wyraziście pokazuje to pewien ewangeliczny opis uzdrowienia umierającego dziecka (por. J 4, 43-54). W większości przypadków Jezus uzdrawiał będąc w tym samym miejscu, gdzie znajdował się chory. Niejednokrotnie duże znaczenie odgrywał fizyczny dotyk, poprzez który następował przepływ uzdrawiającej łaski. Nie dziwi więc prośba: „Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko”. Konieczność przyjścia Jezusa do domu, gdzie przebywało chore dziecko, aby uzdrowić, wydawała się oczywistością. Jednak Mistrz dokonał czegoś pozornie sprzecznego. Otóż z jednej strony nie udał się do chorego. Zarazem zdecydowanie odpowiedział: „Idź, syn twój żyje”. Ojciec w pełni zaufał: „Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego”. Po powrocie, zgodnie z obietnicą, zastał swe dziecko zdrowe.

W ten sposób Jezus pokazał, że jest w stanie uzdrawiać także na odległość, bez konieczności bycia w miejscu, gdzie jest chory człowiek. Znaczy to, że przestrzenny dystans nie jest przeszkodą, aby Bóg poprzez swoje słowo obdarzył niezbędną pomocą. Otwiera się totalnie nowa perspektywa uszczęśliwiania i wspierania ludzi. Nie musimy być razem w jednym miejscu, aby obdarzyć szczęściem lub udzielić potrzebnej pomocy.

W tym kontekście wyraziście ujawnia się wielki potencjał modlitwy wstawienniczej i błogosławienia na odległość. Dla Boga odległość nie ma znaczenia. Wzorcem jest wspomniana sytuacja ewangeliczna, w której warto dostrzec „modlitewny trójkąt”: Jezus, osoba modląca się i osoba wspierana modlitwą. Wiara w Boga, a nie w siebie, polega na tym, że człowiek pokornie uznaje, że nie jest w stanie zbawić drugiego. Zbawicielem jest tylko Bóg, który nie jest ograniczony uwarunkowaniami materialnymi. Z tego wynika, że fizyczne bycie przy potrzebującym nie jest zawsze konieczne. Zarazem, gdy nie jest to możliwe, wiele dobra można i tak dokonać. Istotne znaczenie ma to, aby drugą osobę w modlitwie powierzać Bogu. Centralne znaczenie ma ufność, że w odpowiedzi na modlitwę Jezus udzieli tego, co jest najlepsze.

Warto dostrzec fenomenalną możliwość uszczęśliwiania i wspierania „na odległość”. W tę logikę wpisuje się powołanie pustelnicze. Pustelnik fizycznie odsuwa się od świata, aby w samotności jeszcze intensywniej powierzać w modlitwie różne ludzkie sprawy. Fizyczne odejście, które jest wolą Boga, wspomaga duchową bliskość. Miarą zaś takiej bliskości nie jest przecież odległość mierzona suwmiarką lub dalmierzem, ale to, na ile poprzez nasze serce do drugiego serca przepływa Boża łaska.

Modlitwa wstawiennicza na odległość to duchowy środek o wielkiej mocy. Bardzo ważna jest wiara, że Bóg błogosławi osobie, za którą się modlimy; obdarza potrzebnymi darami. Możemy cieszyć się, że realnie pomagamy mocą Bożej łaski, choć nie mamy fizycznego kontaktu. Teraz jest jeszcze przesłona doczesności. Ale po śmierci wszelkie udzielone dobro ujawni się w pełnym blasku. Jeśli szczerze obdarzamy modlitwą i błogosławieństwem, w Niebie doświadczymy radości na widok osoby, która otrzymanym szczęściem będzie wiecznie promieniować.

16 marca 2015 (J 4, 43-54)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1290 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia z mszy świętej kończącej diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej, łódzkiej pielęgniarki w świątyni Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łodzi.

---