13 lutego 2023, Poniedziałek

Poniedziałek VI tygodnia okresu zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Rdz 4, 1-15. 25)

Kain zabija Abla

Czytanie z Księgi Rodzaju

Adam zbliżył się do swej żony, Ewy. A ona poczęła i urodziła Kaina, i rzekła: «Otrzymałam mężczyznę od Pana». A potem urodziła jeszcze Abla, jego brata. Abel był pasterzem trzód, a Kain uprawiał rolę.

Gdy po jakimś czasie Kain składał Panu w ofierze płody roli, i również Abel składał pierwociny z drobnego bydła i z jego tłuszczu, Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarę; na Kaina zaś i na jego ofiarę nie chciał patrzeć. Smuciło to Kaina bardzo i chodził z ponurą twarzą.

Pan zapytał Kaina: «Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? Przecież, gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować».

Kain zwrócił się do swego brata, Abla: «Chodźmy na pole». A gdy byli na polu, Kain rzucił się na swego brata, Abla, i zabił go.

Wtedy Bóg zapytał Kaina: «Gdzie jest brat twój, Abel?» On odpowiedział: «Nie wiem. Czyż jestem stróżem brata mego?» Rzekł Bóg: «Cóż uczyniłeś? Krew brata twego głośno woła ku mnie z ziemi! Bądź więc teraz przeklęty na tej roli, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew brata twego, przelaną przez ciebie. Gdy rolę tę będziesz uprawiał, nie da ci już ona więcej plonu. Tułaczem i zbiegiem będziesz na ziemi!»

Kain rzekł do Pana: «Zbyt wielka jest kara moja, abym mógł ją znieść. Skoro mnie teraz wypędzasz z tej roli i mam się ukrywać przed Tobą, i być tułaczem i zbiegiem na ziemi, każdy, kto mnie spotka, będzie mógł mnie zabić!»

Ale Pan mu powiedział: «O, nie! Ktokolwiek by zabił Kaina, siedmiokrotnej pomsty doświadczy!» Dał też Pan znamię Kainowi, aby go nie zabił nikt, kto go spotka.

Adam raz jeszcze zbliżył się do swej żony i ta urodziła mu syna, któremu dała imię Set, «gdyż – jak mówiła – dał mi Bóg innego potomka w zamian za Abla, którego zabił Kain».

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 50 (49), 1bcd i 8. 16b-17. 20-21 (R.: por. 14a))

Składajcie Bogu dziękczynną ofiarę

Przemówił Pan, Bóg nad bogami, *
i wezwał ziemię od wschodu do zachodu słońca.
«Nie oskarżam cię za twoje ofiary, *
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną».

Składajcie Bogu dziękczynną ofiarę

«Czemu wymieniasz moje przykazania *
i na ustach masz moje przymierze?
Ty, co nienawidzisz karności, *
a słowa moje odrzuciłeś za siebie?»

Składajcie Bogu dziękczynną ofiarę

«Zasiadłszy, przemawiasz przeciw bratu, *
znieważasz syna swej matki.
Ty tak postępujesz, a Ja mam milczeć? †
Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie? *
Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy».

Składajcie Bogu dziękczynną ofiarę

Aklamacja (J 14, 6)

Alleluja, alleluja, alleluja

Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Mk 8, 11-13)

Jezus nie chce dać znaku

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Faryzeusze zaczęli rozprawiać z Jezusem, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku. On zaś westchnął w głębi duszy i rzekł: «Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę, powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu».

A zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę.

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Roz ważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Pseudo-dowód miłości

Otrzymała ultimatum… Albo usunie ciążę, albo „wszystko skończone”. Aborcja miała być „dowodem miłości”. Wybrała pierwsze rozwiązanie. Lęk przed samotnością okazał się silniejszy. Była przekonana, że w ten sposób zatrzyma przy sobie „ukochanego”. Jakże bardzo się myliła. W niedługim czasie po usunięciu ciąży usłyszała: „Pomiędzy nami koniec”. Została jak samotny rozbitek, z wyrzutami sumienia, które zaczęły nabierać na sile. Dotarło do niej, że dokonała zabójstwa dziecka i została oszukana. Teraz nie miała nikogo…

Ten konkretny dramat jest odzwierciedleniem szerszego zjawiska, które można określić jako „żądanie dowodu miłości”. Mechanizm ten występuje np. w sytuacjach, gdy jedna osoba usilnie nakłania drugą do relacji seksualnej. Zgoda ukazywana jest jako konkretny znak autentyzmu miłości. Z tym łączy się retoryka groźby: „Jak odmówisz, to cię zostawię lub zniszczę”. Przejawem logiki „dowodu miłości” jest także materialistyczne myślenie i oczekiwanie: „Jeśli mnie kochasz, to powinieneś potwierdzić to drogim prezentem”. Oczywiście, jeśli ktoś sam dobrowolnie ofiaruje „znak dobroci serca”, to wpisuje się to pięknie w perspektywę miłości. Ale żądanie samemu „materialnych dowodów” od drugiego prowadzi do bolesnego rozstania lub powstaje jakaś chora relacja bez prawdziwej miłości. Dlaczego tak się dzieje?

Jest to prosta konsekwencja mechanizmu zła w dwóch wersjach. Nieraz człowiek od samego początku planuje opuszczenie drugiej osoby, a żądanie aborcji, seksualnej relacji lub pieniędzy, jest tylko wymogiem, który pozwoli usunąć doraźny problem lub maksymalnie skorzystać z nadarzającej się okazji. Częściej jednak człowiek na skutek nieprzestrzegania Dekalogu wpada nieświadomie w macki złego ducha. Potem zły duch robi z człowieka owładniętego przez zło „samochodzik”, którym zdalnie steruje poprzez sukcesywnie podsuwane „ciemne myśli”. Jak działa „dowodowy mechanizm”?

Otóż gdy ktoś żąda dowodu miłości, tym samym okazuje brak zaufania i ślepotę na już otrzymywaną dobroć. Oczekiwanie dowodów wzmacnia egoizm, który coraz bardziej uniemożliwia lub wręcz niszczy wzajemną miłość. W przypadku głębszej przewrotności, człowiek chce znaku miłości tyko po to, aby swą ofiarę wykorzystać i potem z satysfakcją porzucić. W ten sposób przewrotna osoba poprzez porzucenie demonstruje swą władzę, siłę, wyższość i pogardę. Jest to ulubiona forma poniżenia drugiego i dowartościowania siebie.

W kontekście tych mechanizmów staje się w pełni jasne, dlaczego Jezus do faryzeuszy, domagających się od Niego znaku, odrzekł krótko: „żaden znak nie będzie dany temu plemieniu” (chodzi o „plemię faryzejskie”). Następnie „zostawiwszy ich”, „odpłynął na drugą stronę” (por. Mk 8, 11-13). W sensie zewnętrznej formy faryzeusze żądali od Jezusa „dowodu boskiej miłości”. W sercach jednak tak naprawdę byli żądni usłyszeć słowa, które posłużą jako pretekst do szyderczego odrzucenia Jezusa jako Boga. Dlatego Mistrz tym razem żadnych znaków nie uczynił, aby nie być nawiną ofiarą „igraszek diabła”. Znaki miały miejsce tylko wtedy, gdy odbiorcy prezentowali szczerą postawę dobrej woli i ufnej wiary.

Postawa Jezusa w tym epizodzie jest świetnym przykładem, jak reagować wobec ludzi o nieczystych intencjach, którzy żądają od nas znaków miłości. Nie można dawać żadnych „dowodów miłości”, bo i tak nic z tego dobrego nie będzie. Gdy nie jest to sakramentalna relacja małżeńska, wzorem Jezusa, lepiej „współpracownika złego ducha” zostawić i „odpłynąć na drugą stronę”. Nic nie tracimy, a tak naprawdę wiele zyskujemy, nie padając ofiarą zła. Lepiej od razu wejść w samotność niż przez pewien okres żyć iluzją bycia z kimś i ostatecznie skończyć jako roztrzaskany samotny rozbitek.

Uczmy się od Jezusa. Nigdy nie spełniajmy żądań, które są formułowane na zasadzie „daj mi dowód miłości”. Do tego niezbędna jest odwaga samotności. Wtedy zniewalający szantaż, „bo cię zostawię” traci moc. Dlatego szatan tak bardzo „złości się” na pustelników… Pamiętajmy! Im większa ludzka samotność, tym większa szansa na Bożą Obecność…

16 lutego 2015 (Mk 8, 11-13)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →