13 maja 2023, Sobota

S obota V tygodnia Okresu Wielkanocnego (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia abp Rysia

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania na sobotę 5 tygodnia okresu wielkanocnego

1. czytanie (Dz 16, 1-10)

Paweł zabiera z sobą Tymoteusza

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Paweł przybył także do Derbe i Listry. Był tam pewien uczeń, imieniem Tymoteusz, syn Żydówki, która przyjęła wiarę, i ojca Greka. Bracia z Listry i Ikonium dawali o nim dobre świadectwo. Paweł postanowił zabrać go z sobą w podróż. Obrzezał go jednak ze względu na Żydów, którzy mieszkali w tamtejszych stronach. Wszyscy bowiem wiedzieli, że ojciec jego był Grekiem. Kiedy przechodzili przez miasta, nakazywali im przestrzegać postanowień powziętych przez apostołów i starszych w Jerozolimie. Tak więc utwierdzały się Kościoły w wierze i z dnia na dzień rosły w liczbę.

Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji. Przybywszy do Myzji, próbowali udać się do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im, przeszli więc Myzję i zeszli do Troady. W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął przed nim i błagał go: «Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!» Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, w przekonaniu, że Bóg nas wezwał, abyśmy głosili im Ewangelię.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 100 (99), 2-3. 4-5 (R.: por. 1b))

Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu

Służcie Panu z weselem, *
stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, †
On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, †
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
albowiem Pan jest dobry, †
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.

Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu

Aklamacja (Kol 3, 1)

Alleluja, alleluja, alleluja

Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze,
gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (J 15, 18-21)

Nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie wpierw znienawidził. Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi.

Pamiętajcie o słowie, które do was powiedziałem: „Sługa nie jest większy od swego pana”. Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać. Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mego imienia, bo nie znają Tego, który Mnie posłał».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii z dzisiejszej Uroczystości (~2-3′) (5 sobota wielkanocna, rok liturgiczny B I)

Wiara i świat

Prześladowania, powodujące ból i ciche umieranie. Zachowania, które wyrażają pogardę i chęć unicestwienia. Działania, które usiłują odebrać podstawowe prawa i poczucie ludzkiej godności…

Tak! Kto został zaproszony przez Jezusa do wspólnej drogi i ufnie podjął to zaproszenie, będzie doświadczał krzyżującego cierpienia. Jest to konsekwencja potężnej duchowej walki. Świat, poprzez konkretnych ludzi, bezpardonowo atakuje człowieka wierzącego. Usiłuje go upodlić i zniszczyć. Chodzi tu o świat rozumiany jako zestaw sił wrogich Chrystusowi i Jego nauce. Linia podziału pomiędzy „światem bez Jezusa” i „wiarą w Jezusa” przebiega pomiędzy ludzkimi sercami. Najważniejsze jest to, co istnieje w konkretnym ludzkim wnętrzu. Jezus powiedział: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem”. Człowiek jest wierzący na tyle, na ile rzeczywiście podąża drogą Prawdy, Miłości i Życia. Podstawą nie są zewnętrzne deklaracje, ale wewnętrzne zjednoczenie z Jezusem. Kto ufnie otwiera się na Boży głos w sumieniu, powinien być przygotowany na frontalny atak ze strony świata. Co jest ostrzem tej złowrogiej napaści? Na czym polega specyfika świata?

Otóż świat zatrzymuje się jedynie na poziomie zewnętrzności. Nie ma tu duchowej bliskości. Życie wewnętrzne nie jest brane na serio pod uwagę. Ewentualnie jest traktowane jako zagrożenie, które trzeba wyeliminować. Dla świata najważniejsze jest sprawowanie władzy i możliwie największa inwigilacja. Jeśli coś przynajmniej sprawia pozór nieuchwytności, zaczyna budzić niepokój i lękliwą nienawiść. Ideałem jest sytuacja, gdzie absolutnie wszystko jest utrzymywane pod kontrolą. Wtedy świat czuje się bezpieczny, gdyż może nadal trwać w stworzonej przez siebie iluzji bycia panem, któremu inni jako niewolnicy powinni służyć. Ludzie światowi lubują postrzegać siebie jako tych, którzy promieniują dobrocią i miłością. Ale tak naprawdę dewastują piękno tych wartości. Świat rozumie miłość jako prawo do własności. „Gdybyście byli ze świata, świat by was miłował jako swoją własność” (J 15, 18-21). Negowane jest prawo do niezależności. Jest to okrutny proces pochłaniania, aby nasycić swą żądzę posiadania i podporządkowania. Przy czym celem zawładnięcia są nawet myśli i pragnienia. Kto ośmiela się mieć własne plany i dążenia staje się podejrzanym nieprzyjacielem, którego trzeba jak najskuteczniej okiełznać i sobie podporządkować lub unicestwić.

Świat nie boi się pozornej wiary. Wszak sam nieustannie nurza się w bałamutnych pozorach. Ludzie udający wiarę są nawet bardzo przydatni dla świata i przez niego „miłowani”. Z ich pomocą można bowiem obłudnie demonstrować poparcie dla wiary, zarazem nie doświadczając żadnego realnego zagrożenia, gdyż tak naprawdę tej wiary nie ma. Ale prawdziwa, żywa wiara w Jezusa jest odbierana przez świat jako śmiertelne zagrożenie. Oto bowiem na horyzoncie pojawia się Nieskończona Miłość, nad którą nie można zapanować. To rodzi konsternację, odrazę i zagubienie. Miłość bowiem ściśle łączy się z bliskością i realnym spotkaniem. Jest to serdeczna troska o drugiego. Człowiek światowy kompletnie nie odnajduje się w przestrzeni takich wartości. Serdeczna bliskość i duchowe wsparcie, to dla niego jakiś kosmiczny abstrakt. On uznaje tylko siłowe panowanie, przy pomocy którego buduje swe bezpieczeństwo. Świat pozostaje jedynie na poziomie zewnętrzności i przemocy.

Dlatego człowiek wierzący zawsze będzie prześladowany, poniżany i ośmieszany. Ostatecznie chodzi o unicestwienie. Świat bowiem sądzi, że jeśli zabije wierzącego, to tym samym definitywnie zakończy określony problem. Ale prawda jest inna: „Krew męczenników jest posiewem nowych chrześcijan”. Bóg jest miłością. Dlatego nikt jej nie zabije. Miłość Chrystusowa jest zupełnie inna od światowej. Dla Jezusa miłować, to dawać prawo wolności. Kochać, to wspierać człowieka w jego niepowtarzalnej życiowej drodze. To nie jest zniewalające posiadanie, ale wyzwalające obdarowywanie. Dlatego nawet najpotężniejszy zewnętrzny atak świata nie jest w stanie unicestwić miłości, wolności, prawdy i życia, którymi Jezus wypełnia wnętrze człowieka prawdziwie wierzącego.

Jezu Chryste, z Tobą zawsze i wszędzie…

9 maja 2015 (J 15, 18-21)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →