14 października 2023, Sobota

Sobota XXVII tygodnia zwykłego (rok I) w archidiecezji łódzkiej: wspomnienie świętej Teresy od Jezusa; patron dnia: tu; inne oficjum: tu
święci pustelnicy dziś wspominani: św. Dominik Opancerzony

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na sobotę 27 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Jl 4, 12-21)

Sąd ostateczny

Tak mówi Pan:

«Niech ockną się i przybędą narody te do Doliny Joszafat, bo tam zasiądę i będę sądził narody okoliczne. Zapuśćcie sierp, bo dojrzało żniwo; pójdźcie, deptajcie, bo pełna jest tłocznia, przelewają się kadzie, złość bowiem ich jest wielka».

Tłumy, tłumy w Dolinie Wyroku! Bliski jest dzień Pański w Dolinie Wyroku. Słońce i księżyc się zaćmią, a gwiazdy światłość swą utracą. A Pan zagrzmi z Syjonu i z Jeruzalem głos swój tak podniesie, że niebiosa i ziemia zadrżą. Pan jest ucieczką swego ludu i ostoją synów Izraela. «I poznacie, że Ja jestem Pan, Bóg wasz, co mieszkam na Syjonie, górze mojej świętej; a Jeruzalem będzie święte i przez nie już obcy nie będą przechodzić».

I stanie się owego dnia, że góry moszczem ociekać będą, a pagórki mlekiem płynąć, i wszystkie strumienie judzkie napełnią się wodą, a z domu Pańskiego wytryśnie źródło, które nawodni potok Szittim. Egipt będzie wydany na spustoszenie, a Edom zamieni się w straszną pustynię z powodu nieprawości uczynionych względem synów judzkich, gdyż krew niewinną przelewali w ich ziemi. Lecz ziemia Judy na wieki będzie zamieszkana, a Jeruzalem z pokolenia na pokolenie. «Bo czyż pozwolę, by krew ich pozostała bez pomsty? Nie pozostawię bez pomsty». A Pan zamieszka na Syjonie.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 97 (96), 1-2. 5-6. 11-12 (R.: por. 12a))

Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa *
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Światło wschodzi dla sprawiedliwego *
i radość dla ludzi prawego serca.
Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, *
i sławcie Jego święte imię.

Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Aklamacja (Por. Łk 11, 28)

Alleluja, alleluja, alleluja

Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego
i zachowują je wiernie.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 11, 27-28)

Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Gdy Jezus mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: «Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś».

Lecz On rzekł: «Tak, błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i go przestrzegają».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (27 sobota zwykła, rok liturgiczny B I)

Dziecko i Słowo

W naturę człowieka wpisane jest pragnienie dziecka. W powiązaniu z tym niektórzy rodzice przeżywają wielki dramat. Pomimo usilnych starań nie dochodzi do poczęcia upragnionego potomka. Pojawia się poczucie życiowego nieszczęścia. Do nieba wznosi się bolesne pytanie: Dlaczego jedni bez problemów mogą cieszyć się upragnionym potomstwem, a drudzy skazani są na przeżywanie egzystencjalnej męki oraz ewentualne próby poczęcia z pomocą medycyny? Nieraz zapada decyzja o skorzystaniu z technik sztucznego zapłodnienia, sprzecznych z etyką chrześcijańską. Jako argument pada stwierdzenie o prawie do bycia szczęśliwym rodzicem. Cechą charakterystyczną takiego myślenia jest postrzeganie fizycznej obecności dziecka jako „rzeczywistości koniecznej”, aby doświadczać uszczęśliwiającego spełnienia.

Dążenie do tego, aby przezwyciężyć cierpienie, jest w pełni uzasadnione, wręcz jak najbardziej wskazane. Byłoby jednak tragedią obierać rozwiązania, które zamiast pomóc, będą szkodliwe. Wielkie pokusy charakteryzują się tym, że doraźnie efekty mogą być nawet bardzo dobre. Ale w dłuższej perspektywie ujawnią się problemy nie będące wolą Boga, ale konsekwencją wcześniejszego ulegnięcia namowie Złego ducha. Najlepszym sposobem, aby tego uniknąć, jest zaufanie nauce Jezusa.

Wielką pomocą we właściwym przeżywaniu pragnienia dziecka, a także w późniejszym jego posiadaniu, jest jeden z ewangelicznych epizodów. Otóż pewna kobieta, widząc Jezusa, zawołała z tłumu: „Błogosławione łono, które Cię nosiło i piersi, które ssałeś” (Łk 11, 27-28). Wówczas Jezus odrzekł: „Owszem, ale również błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je”. Odpowiedź ta jest rewelacyjnym ukazaniem prawidłowej hierarchii w rozumieniu szczęścia (występujący w cytacie termin „błogosławieni” dosłownie należy przetłumaczyć jako „szczęśliwi”). Otóż możliwość fizycznego poczęcia dziecka, noszenie go w sobie i dalsze radowanie się jego obecnością po urodzeniu są jak najbardziej powodem do szczęścia. Ale wyżej w hierarchii trwałego uszczęśliwienia jest słuchanie słowa Bożego i jego zachowywanie. Oto absolutne źródło, dzięki któremu ludzkie naczynie spragnione szczęścia może być obficie wypełnione w perspektywie całego życia. Warto zwrócić uwagę na trzy niesamowite konsekwencje, które wynikają ze wspomnianej wypowiedzi Jezusa.

Dla osoby cierpiącej z powodu trudności z poczęciem dziecka najważniejsze jest to, aby mimo wszystko najbardziej skoncentrować się na słowie Bożym. Gdy jest ono przyjmowane i wypełniane, wtedy dokonuje się akt, który można określić mianem „najgłębszego poczęcia”. Maryja była szczęśliwa najbardziej nie z tego powodu, że fizycznie poczęła, ale dlatego, że dokonało się w niej duchowe poczęcie Słowa, czyli Jego doskonałe przyjęcie i wypełnienie. Przeżywając w ten sposób, nawet przy braku fizycznego poczęcia można doświadczać szczęścia. Zarazem ten pozytywny klimat sprzyja, aby ewentualnie fizyczne zrodzenie także miało miejsce.

W przypadku rodziców, którzy cieszą się posiadaniem potomstwa, bardzo ważne jest, aby nie uczynić tego najważniejszym powodem do szczęścia. Gdy tak będzie, w przyszłości może pojawić się stan nieszczęścia, gdy dziecko stanie się dorosłe i zacznie chodzić własnymi drogami. Rodzic, dla którego największą radością jest słowo Boże, zyskuje bezcenną wolność. Niezależnie od przyszłych relacji z dzieckiem, na pewno nie będzie cierpiał z powodu pustki, bo niezmiennie będzie miał pełnię obecności w postaci Bożego słowa.

Wreszcie osoby podejmujące celibat, czyli dobrowolnie rezygnujące z fizycznego posiadania dziecka, muszą szczególnie pamiętać o konieczności ciągłego pogłębiania, przyjmowania i wypełniania słowa Bożego. To jedyna możliwość, aby być szczęśliwym. Rodzic mający fizyczne dziecko, nawet nie żyjąc z Bogiem, ma pewne szczęście na poziomie natury. Kto jednak uczciwie żyje w celibacie, ten na pewno otrzyma od Boga „większe dobro”, które zapełni brak „mniejszego dobra”. Autentyczne słuchanie i wypełnianie słowa Bożego sprawia, że człowiek może nawet nie odczuwać pragnienia dziecka. Ten naturalny brak nie powoduje cierpienia; co więcej, jest nawet powodem wdzięcznej radości.

Niezwykłe! Dzięki głębokiemu życiu słowem Bożym w każdej sytuacji życiowej możemy być autentycznie szczęśliwi…

10 października 2015 (Łk 11, 27-28)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →