14 października 2025, Wtorek

Wtorek XXVIII tygodnia zwykłego (rok I; w archidiecezji łódzkiej: wspomnienie św. Teresy od Jezusa, dziewicy i doktora Kościoła) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
święci pustelnicy dziś wspominani: św. Dominik Opancerzony

Czytania   +

↑   Ewangelia (Łk 11, 37-41)

Czystość wewnętrzna

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem.

Na to Pan rzekł do niego: «Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości.

Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste».

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (28 wtorek zwykły, rok liturgiczny C I)

Ależ historia!… Trzy różańce…

Powtarzane słowa i myśli, przeplatane nawet świętymi imionami. „Różańcowa koronka”, wypowiadana z zaangażowaniem. Aż dziw bierze, że ten opis może oznaczać radykalnie odmienne „modlitwy”: trzy rodzaje „różańca”. Trzy odmienne drogi, z których tylko jedna prowadzi do celu w Niebie…

Pierwsza droga nie jest potocznie nazywana „różańcem”. Nie są wypowiadane tutaj klasyczne modlitwy „Zdrowaś Maryjo” i „Ojcze nasz”. Zarazem poziom zaangażowania odmawiających przypomina gorliwość największych „świętych od różańca”. Chodzi o nieustanne powtarzanie zdań w rodzaju: „jestem do niczego”, „na pewno mi się nie uda”. Niektórzy nawet dziesiątki razy dziennie powtarzają „nic mi w życiu nie wychodzi”. Nieraz dokonuje się zmiana treści wypowiadanych formuł, ale to tylko urozmaicenie, jeszcze skuteczniej wpychające w depresyjne przygnębienie. To swoisty „diabelski różaniec”. Diabeł zaobserwował „Boży różaniec” i oczywiście jak zawsze kusi człowieka do robienia na odwrót; zamiast „Bóg kocha” -„Bóg nie kocha”. Ludzie dają tu przyzwolenie na strumień autodestrukcyjnych myśli i słów, co unicestwia życie wewnętrzne i następuje coraz większy zewnętrzny paraliż. Taka „recytacja” pozwala szatanowi uzyskać znacznie lepsze efekty niż zwykły brak „Bożej modlitwy”.

Drugi „różaniec”, w zewnętrznej formie, w pełni posiada już klasyczne sformułowania modlitewne. Niestety, dokonuje się tu coś zatrważającego. Wypowiadane słowa są jedynie zewnętrznymi dźwiękami. Ale od tej „mechaniki modlitewnej”, bez porównania groźniejsza jest „faryzejska obłuda”. Ilustrują to sytuacje, gdy ktoś odmawia różaniec, a potem po skończeniu przechodzi płynnie do obmawiania i osądzania. Wielu ludzi zraziło się do modlitwy różańcowej, widząc „pobożne dusze”, które „przed” lub „po” obgadują, oczerniają i prezentują postawę pysznej wyższości. Co z tego, że usta zewnętrznie wypowiadają starannie modlitwy i rozważania, gdy wnętrze jest dla Jezusa niczym ciemnica? Do wszystkich, którzy praktykują odmawianie „faryzejskiego różańca” Jezus mówi dosadnie: „Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości” (por. Łk 11, 37-41). Zaangażowana dbałość jedynie o zewnętrzną czystość formuł, bez troski o usunięcie wewnętrznych brudów, to niestety bardziej droga do piekła, aniżeli do Nieba. Dlatego Mistrz stosuje metodę „zimnego prysznica”; pyta: czy aby nie odmawiasz „faryzejskiego różańca”? Pokorne stawanie w prawdzie wspaniale otwiera drogę do modlitwy, którą możemy nazwać „różańcem celnika”.

Ten trzeci różaniec pięknie odzwierciedla Wolę Jezusa, który mówi: „raczej dajcie to, co wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie czyste”. Tym razem modlący się człowiek przejawia największą dbałość o stan swego serca. Z pomocą Maryi pragnie jak najpełniej poprzez modlitwę różańcową zjednoczyć swe serce z Sercem Jezusa. Centrum nie stanowi tutaj zewnętrzny sposób odmawiania, ale koncentracja na tym, by wnętrze było wypełnione miłością i pokornym uniżeniem. Dlatego taki różaniec możemy nazwać „różańcem celnika”.

Wzorem ewangelicznego celnika przychodzę do Pana i recytuję „Zdrowaś Maryjo” ze spuszczoną głową, świadom swych słabości i grzechów. Pokornie proszę, aby Pan zechciał udzielić daru Miłosierdzia i pomagał oczyszczać wnętrze. To uniżenie sprawia wielką radość Pokornemu Sercu Maryi. Taka uniżona wewnętrzność może ujawniać się na różny sposób na zewnątrz. Nieraz będzie „zgrabna” forma zewnętrzna. Ale nieraz, na skutek zmęczenia, człowiek może nawet przysypiać. Ale to też będzie owocny różaniec, a może nawet jeszcze owocniejszy, bo ubogacony ofiarą zmęczenia, niedogodnymi warunkami mieszkaniowymi lub komunikacyjnymi. Najważniejsze, że tutaj nie ma już pychy, obłudy i obgadywania. A jeśli coś się pojawi, to człowiek tym bardziej spuszcza głowę przy recytacji kolejnych dziesiątek. Różaniec w wykonaniu człowieka o czystym i pokornym sercu ma przeogromną moc!… To prawdziwie Maryjny Różaniec, który góry porusza…

15 października 2013 (Łk 11, 37-41)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1872 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---