14 grudnia 2024. Słowo na sobotę 2 tygodnia Adwentu. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
14 grudnia 2024, Sobota
Sobota II tygodnia adwentu – wspomnienie św. Jan od Krzyża, kapłana i doktora Kościoła (u Karmelitów: Święto; w zakonach karmelitańskich: Uroczystość; patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na sobotę 2 tygodnia Adwentu
1. czytanie (Syr 48, 1-4. 9-11)
Eliasz przyjdzie powtórnie
Czytanie z Mądrości Syracha
Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę. Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień.
Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że do ciebie jest podobny? Ty, który zostałeś wzięty w wirze ognia, na wozie zaprzężonym w ogniste rumaki. O tobie napisano w karceniach dotyczących przyszłości, że masz uśmierzyć gniew, zanim zapłonie, by zwrócić serce ojca do syna i pokolenia Jakuba odnowić.
Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 80 (79), 2ac i 3b. 15-16. 18-19 (R.: por. 4))
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Usłysz, Pasterzu Izraela, *
Ty, który zasiadasz nad cherubami!
Wzbudź swą potęgę *
i przyjdź nam z pomocą.
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Powróć, Boże zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy, †
nad synem człowieczym, *
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Aklamacja (Łk 3, 4c. 6)
Alleluja, alleluja, alleluja
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Alleluja, alleluja, alleluja
Czytania +
Czytania na … 8 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny II)
_T_R_E_Ś_Ć_ROK_2
↑ Ewangelia (Mt 17, 10-13)
Eliasz już przyszedł, a nie poznali go
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:
Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa:
«Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?» on odparł: «Eliasz istotnie przyjdzie i wszystko naprawi. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy ma od nich cierpieć». Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (2 sobota zwykła, rok liturgiczny B I)
Wizja ludzka czy Boża?
Ach te nasze wyobrażenia i wizje wielorakie… Dobrze, że są! To naturalne wyposażenie ludzkich serc i umysłów. Dzięki temu nasze życie może jakoś tętnić i być uporządkowane. Duchowy postulat ogołocenia nie należy rozumieć jako konieczność totalnego unicestwienia. Nawet antropologicznie nie jest to możliwe, gdyż zawsze będziemy nosić w sobie jakieś wizje siebie, innych osób i różnych sytuacji.
Zarazem wezwanie, aby podejmować trud wewnętrznego ogołocenia, jest jak najbardziej właściwe. Cały sens tego procesu polega na tym, aby swoje ludzkie wyobrażenia i oczekiwania podporządkować temu, co okaże się Bożym projektem naszego życia oraz otaczającego nas świata. Usilne tkwienie w twierdzy posiadanych stereotypów, włącznie z tym, co Bóg powinien robić, odcina od życiodajnych strumieni Bożej łaski i prowadzi do samozagłady; czemu najczęściej towarzyszy także cierpienie zadawane najbliższym. Chodzi o to, aby być w stanie zrezygnować ze swych wyobrażeń i „przestawić się” na Boże rozwiązania, gdy pomiędzy posiadaną wizją i Bożą wizją zaistnieje niezgodność czy wręcz sprzeczność.
W Ewangelii znajdujemy ostrzegawczą ilustrację tego, do czego prowadzi zniewolenie „koncepcjami ograniczonych umysłów” (por. Mt 17, 10-13). Otóż uczeni w Piśmie byli przekonani, że ostateczne nadejście Mesjasza zostanie poprzedzone spektakularnym przyjściem Eliasza. Eliasz był postrzegany jako największy z proroków i sądzono, że osobiście zstąpi z nieba, aby bezpośrednio przygotować wizytę Boskiego Zbawiciela. Niestety, „ludzkie wizje” stały się „niereformowalnym absolutem”. Ludzka wizja Eliasza i Mesjasza, jako przychodzących w glorii Boskiej Chwały, zamiast pomóc, stała się powodem zaślepienia. W rezultacie, ani Jan Chrzciciel nie został potraktowany jako Boży Eliasz, ani Jezus z Nazaretu jako Boski Zbawiciel. Bóg nie został rozpoznany i w konsekwencji doświadczył odrzucenia, gdyż „ośmielił się” postępować wedle własnego planu, a nie wedle scenariusza napisanego przez „pobożnych ludzi”, którzy zdawali się lepiej wiedzieć, jak Bóg powinien postępować.
Wyciągając wnioski z historii, warto uświadomić sobie, że misję „Eliasza” może pełnić np. w małżeństwie mąż lub żona. W niektórych przypadkach zderzenie „wypucowanej” wizji „ukochanej” lub „ukochanego” z twardym konkretem realnej osoby było na początku doświadczeniem generującym niemalże „błyskawice”. Ale dzięki stopniowej wzajemnej rezygnacji z posiadanych wizji na rzecz Bożej wizji otrzymanego oblubieńca lub oblubieńcy zaczęły dziać się po prostu cuda. „Ten/ta obok” nie zamienił się w przeciwnika na ławie sądowej, ale stał się ukochanym „Boskim Eliaszem”, poprzez którego Jezus zaczął wylewać „morze łask”. Tak samo na drodze powołania do życia kapłańskiego lub konsekrowanego. Kto nie pozwolił szatanowi zamienić swych „młodzieńczych wizji” w trwałe rozczarowania, ten w miarę upływu lat stał się depozytariuszem coraz większego Bożego błogosławieństwa.
Podobnie w odbiorze innych ludzi na drodze powołania. Pamiętam, jak pewna osoba na początku była bardzo zaskoczona, że pustelnik w ogóle słyszał o istnieniu internetu. Miała swą wizję pustelnika, który nawet w zimę siedzi pod drzewami w starym wełnianym worku i raz na dzień odżywia się korzonkami, popijając miodem z barci. Ale potem ta osoba pokornie zrezygnowała ze swych „fantastycznych wyobrażeń” na rzecz „zwyczajnej wizji”, jaką odnośnie pustelnika żyjącego w Eremie, samotnie i w odosobnieniu, ma sam Bóg. Uznając Bożą wizję, osoba ta otworzyła swe serce na wiele łask, którymi Bóg zaczął ją obdarzać, m.in. poprzez nasz kochany „Erem cyfrowy”, który w kontekście XXI wieku bardziej przypomina „Jezusową zwyczajność” aniżeli jakiś po ludzku wymyślony „spektakularny ekscentryzm”.
Niech Duch Święty daje nam potrzebne dary, abyśmy zawsze potrafili rezygnować z własnych wizji na rzecz Bożych Wizji. Niech Maryja, Matka Adwentu, pomaga nam dostrzegać i przyjmować „Eliaszy”, z pomocą których Jezus pragnie do nas przychodzić.
13 grudnia 2014 (Mt 17, 10-13)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1568 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Czytania na Święto u Karmelitów +
Czytania na Święto u Karmelitów: świętego Jana od Krzyża, prezbitera i doktora Kościoła
1. czytanie (Iz 43, 1-3a. 4-5)
Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan, który cię stworzył i który cię ukształtował:
«Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu, tyś moim! Gdy pójdziesz przez wody, Ja będę z tobą, i gdy przez rzeki, nie zatopią ciebie. Gdy pójdziesz przez ogień, nie spalisz się i nie strawi cię płomień. Albowiem Ja jestem Pan, twój Bóg, Święty Izraela, twój Zbawca.
Ponieważ drogi jesteś w moich oczach, nabrałeś wartości i Ja cię miłuję, przeto daję ludzi za ciebie i narody za życie twoje. Nie lękaj się, bo jestem z tobą. Ze Wschodu sprowadzę twoje potomstwo i od Zachodu ciebie zgromadzę».
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 139, 1-3. 5-12)
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Przenikasz i znasz mnie, Panie, *
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli, †
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *
i znasz wszystkie moje drogi.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Ty ze wszystkich stron mnie ogarniasz *
i kładziesz na mnie swą rękę.
Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza, *
tak wzniosła, że pojąć jej nie mogę.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś; *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, *
gdybym zamieszkał na krańcu morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka *
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Jeśli powiem: „Niech więc mnie ciemność zasłoni, *
i noc mnie otoczy jak światło”,
to nawet mrok nie będzie dla Ciebie ciemny, *
a noc jak dzień będzie jasna.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Aklamacja (Por. J 8, 12)
Alleluja, alleluja, alleluja
Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności,
lecz będzie miał światło życia.
Alleluja, alleluja, alleluja
Oto Słowo Boże
Ewangelia (J 17, 11b. 17-26)
Za nich Ja poświęciłem w ofierze samego siebie
Słowa Ewangelii według Świętego Jana:
Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, rzekł:
«Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno.
Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.
Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.
I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie. Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.
Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.
Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».
Oto Słowo Pańskie
Czytania na Uroczystość w zakonach Karmelitańskich +
Czytania na Uroczystość w zakonach karmelitańskich: świętego Jana od Krzyża, naszego Ojca, prezbitera i doktora Kościoła
1. czytanie (Iz 43, 1-3a. 4-5)
Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan, który cię stworzył i który cię ukształtował:
«Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu, tyś moim! Gdy pójdziesz przez wody, Ja będę z tobą, i gdy przez rzeki, nie zatopią ciebie. Gdy pójdziesz przez ogień, nie spalisz się i nie strawi cię płomień. Albowiem Ja jestem Pan, twój Bóg, Święty Izraela, twój Zbawca.
Ponieważ drogi jesteś w moich oczach, nabrałeś wartości i Ja cię miłuję, przeto daję ludzi za ciebie i narody za życie twoje. Nie lękaj się, bo jestem z tobą. Ze Wschodu sprowadzę twoje potomstwo i od Zachodu ciebie zgromadzę».
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 139, 1-3. 5-12)
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Przenikasz i znasz mnie, Panie, *
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli, †
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *
i znasz wszystkie moje drogi.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Ty ze wszystkich stron mnie ogarniasz *
i kładziesz na mnie swą rękę.
Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza, *
tak wzniosła, że pojąć jej nie mogę.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś; *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, *
gdybym zamieszkał na krańcu morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka *
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
Jeśli powiem: „Niech więc mnie ciemność zasłoni, *
i noc mnie otoczy jak światło”,
to nawet mrok nie będzie dla Ciebie ciemny, *
a noc jak dzień będzie jasna.
Noc zaś każdemu jak dzień zajaśnieje
2. czytanie (Rz 8, 14-18. 28-30)
Abyśmy się stali na wzór obrazu Jego Syna
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: „Abba, Ojcze!” Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by też wspólnie mieć udział w chwale. Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić.
Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru.
Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą.
Oto Słowo Boże
Aklamacja (Por. J 8, 12)
Alleluja, alleluja, alleluja
Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności,
lecz będzie miał światło życia.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (J 17, 11b. 17-26)
Za nich Ja poświęciłem w ofierze samego siebie
Słowa Ewangelii według Świętego Jana:
Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, rzekł:
«Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno.
Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.
Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.
I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie. Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.
Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.
Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».
Oto Słowo Pańskie