14 marca 2023, Wtorek

Wtorek III tygodnia Wielkiego Postu (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania na wtorek 3 tygodnia Wielkiego Postu

1. czytanie (Dn 3, 25. 34-43)

Modlitwa skruszonego

Czytanie z Księgi proroka Daniela

Powstawszy, Azariasz tak się modlił, a otwarłszy usta, mówił pośród ognia:

«Nie opuszczaj nas na zawsze – przez wzgląd na święte Twe imię nie zrywaj Twego przymierza. Nie odwracaj od nas swego miłosierdzia, przez wzgląd na Twego przyjaciela, Abrahama, sługę Twego, Izaaka, i Twego świętego – Izraela. Im to przyrzekłeś rozmnożyć potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak piasek nad brzegiem morza.

Panie, oto jesteśmy najmniejsi spośród wszystkich narodów. Oto jesteśmy dziś poniżeni na całej ziemi z powodu naszych grzechów. Nie ma obecnie władcy, proroka ani wodza, ani całopalenia, ani ofiar, ani darów pokarmowych, ani kadzielnych. Nie ma gdzie ofiarować Tobie pierwocin i doznać Twego miłosierdzia.

Niech jednak dusza strapiona i duch uniżony znajdą u Ciebie upodobanie. Jak całopalenia z baranów i cielców, i z tysięcy tłustych owiec, tak niechaj dziś będzie nasza ofiara przed Tobą i niech Ci się podoba! Ponieważ ci, co pokładają ufność w Tobie, nie mogą doznać wstydu. Teraz zaś idziemy za Tobą z całego serca, odczuwamy lęk przed Tobą i szukamy Twego oblicza. Nie zawstydzaj nas, lecz postępuj z nami według swej łagodności i według wielkiego swego miłosierdzia. Wybaw nas przez swe cuda i uczyń swe imię sławnym, Panie!»

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 25 (24), 4-5. 6 i 7bc. 8-9 (R.: por. 7))

Pamiętaj o nas, miłosierny Panie

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Pamiętaj o nas, miłosierny Panie

Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, *
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu *
ze względu na dobroć Twą, Panie.

Pamiętaj o nas, miłosierny Panie

Dobry jest Pan i łaskawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy ubogich dróg swoich.

Pamiętaj o nas, miłosierny Panie

Aklamacja (Jl 2, 13bc)

Chwała Tobie, Słowo Boże

Nawróćcie się do Boga waszego,
On bowiem jest łaskawy i miłosierny.

Chwała Tobie, Słowo Boże

↑ Ewangelia (Mt 18, 21-35)

Przebaczenie Boga uwarunkowane przebaczeniem drugiemu człowiekowi

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?»

Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.

Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.

Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.

Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.

Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.

Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu.

Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Przebaczyć czy nie?

Dlaczego mi to zrobił? Jak mogła?… Bez większych trudności dostrzegamy krzywdy nam wyrządzone. Dobrze kodujemy raniące słowa, upokarzające zachowania. Serce krwawi, nosząc zachowane głęboko w pamięci bolesne zdarzenia. Pełna determinacji myśl: „ja tobie tego nie przebaczę!”. Nieraz pada nawet przeszywający na wskroś dodatek: „Never! Nigdy!”.

A jednak Jezus Chrystus zapytany przez Piotra, ile razy przebaczyć, odpowiada: „Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy” (Mt 18, 22). Liczba siedem wskazuje na pełnię i doskonałość. Siedemdziesiąt siedem razy należy więc rozumieć jako usunięcie wszelkich ograniczeń, czyli po prostu zawsze. Cóż za kontrast! Porażające zderzenie „nigdy” z „zawsze”. Czy w takim razie Jezus domaga się czegoś nieludzkiego? Nie rozumie mnie? Nie dość, że zostałam zraniona, to jeszcze mam przebaczać? Zostałem skrzywdzony i teraz jeszcze mam coś dać?

Powiedzmy od razu! Nie tędy droga! Takie myślenie, to zdecydowanie błędny kierunek. Przebaczenie nie jest bowiem dodatkowym ciężarem, dokładanym do niesionego już ciężaru doznanej krzywdy. Przebaczenie jest swoistym potężnym dźwigiem, który pomaga mi ten ciężar unieść i coś dobrego zbudować. Zamiast piekącej rany może pojawić się nie sprawiająca już bólu blizna. Gdy człowiek nie przebacza, wtedy czyni coś tragicznego dla siebie. Nie dość, że został już skrzywdzony, to sam sobie jeszcze tej krzywdy dokłada. Wewnętrzne nieprzebaczenie w sercu jest bowiem źródłem jeszcze większego cierpienia niż uprzedni zewnętrzny raniący cios.

Gdy przebaczam, to przede wszystkim najpierw sam sobie czynię coś dobrego. Poprzez przebaczenie dokonuje się uspokojenie rytmu serca. Im głębiej z serca przebaczę, tym pełniej doświadczę wewnętrznego pokoju. Dlaczego tak się dzieje? Bo wtedy wpisuję się w nieustanny strumień Bożego przebaczenia. Bóg zawsze przebacza. Czyniąc inaczej, zamykam się na Boga. Zostaję sam z coraz bardziej doskwierającą raną. Gdy przebaczam, doświadczam uzdrawiającego działania ze strony najlepszego medykamentu, jakim jest Duch Święty.

Tak więc bez sensu jest katować się nieprzebaczeniem. To wtrącanie siebie do więzienia rozpamiętywanego bólu. Aby łatwiej ten bezsens przezwyciężyć, warto jeszcze zdać sobie sprawę z nadzwyczaj prostego faktu. Fakt, wobec którego jednak pozostajemy często przedziwnie zaślepieni. Otóż ja też krzywdzę innych ludzi. Co więcej! Nie jest rzadkością, że mój krzywdziciel jest człowiekiem, którego wcześniej ja sam też skrzywdziłem. Może nawet bez porównania bardziej, niż potem on mnie? A on tylko mi odpowiedział. Tak, jest we mnie ciemna strona krzywdzenia drugiego. Nie jestem tylko ofiarą, ale także krzywdzącym. Odkrycie i przyjęcie tej prawdy zaowocuje błogosławieństwem łatwości przebaczania. Czymże jest to, czego doświadczyłem, wobec tego, co sam czynię? I nie na tym koniec.

Istnieje jeszcze odwieczna prawda! Bóg w swoim nieskończonym Miłosierdziu zawsze mi przebacza! Oto wielkie zaproszenie. Przejść od świata „zostałem skrzywdzony” do świata „skrzywdziłem i mi przebaczono”! Można tę propozycję odrzucić i dalsze życie doczesne i wieczne spędzić w piekielnym więzieniu jako więzień doznanego bólu… Można to zaproszenie ufnie podjąć i coraz bardziej cieszyć się radością człowieka wolnego. To perspektywa oddychania Boską Wolnością już na ziemi i na zawsze w Niebie.

5 marca 2013 (Mt 18, 21-35)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →