
Środa, 14 maja 2025. Słowo na święto świętego Macieja Apostoła. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
14 maja 2025, Środa
Święto św. Macieja Apostoła (Tydzień Modlitw o Powołania) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na święto świętego Macieja Apostoła
1. czytanie (Dz 1, 15-17. 20-26)
Wybór Macieja na Apostoła
Czytanie z Dziejów Apostolskich
W owym czasie Piotr, powstawszy w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: «Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. Napisano bowiem w Księdze Psalmów: „Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka! A urząd jego niech inny obejmie”. Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania».
Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. I taką odmówili modlitwę: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego sobie wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą». I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu Apostołów.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 113 (112), 1-2. 3-4. 5-6. 7-8 (R.: por. 8))
Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził
albo: Alleluja
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione *
teraz i na wieki.
Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził
albo: Alleluja
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził
albo: Alleluja
Kto jest jak nasz Pan Bóg, *
który mieszka w górze
i w dół spogląda *
na niebo i na ziemię?
Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził
albo: Alleluja
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego,
by go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.
Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził
albo: Alleluja
Aklamacja (Por. J 15, 16)
Alleluja, alleluja, alleluja
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (J 15, 9-17)
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem
Słowa Ewangelii według Świętego Jana:
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (święto świętego Macieja, Apostoła, rok liturgiczny C I)
Cud prawdziwego przyjaciela
Serce tęskni za prawdziwym przyjacielem. Marzenia się spełniają. Nie można jednak biernie czekać z założonymi rękoma. W oczekiwaniu na spotkanie przyjacielskiej duszy, najlepiej samemu doskonalić niezbędne cnoty. Na co szczególnie zwrócić uwagę w budowaniu przyjacielskiej relacji?
Przede wszystkim, fundamentem jest wzajemne zaufanie, połączone z całkowitą dyskrecją. Nosimy w sobie różne ciężary, które czasami porządnie przygniatają do ziemi. Przytłaczająca rzeczywistość. Nie jest trudnością powiedzieć komuś o przeżywanych problemach i doznawanych utrapieniach. Sęk w tym, że konsekwencje szczerego wyznania często okazują się potem bardzo bolesne. Jakże rani już sam fakt ujawnienia powierzonego sekretu. Dlatego przyjaciel jest człowiekiem, który zachowa absolutną tajemnicę. Bez cienia przesady, poprzeczka wędruje na podobny poziom, jak w przypadku spowiedzi. Ksiądz nawet gdyby miał utracić życie, nie może zdradzić tajemnicy spowiedzi. To wielki skarb, móc powierzyć drugiemu ukryte w sercu sprawy w poczuciu bezpieczeństwa, że nikt inny o tym się nie dowie. Niezależnie od sytuacji, święta przyjacielska zasada domaga się całkowitej dyskrecji. Nikt trzeci nie może poznać nawet rąbka powierzonego sekretu. Powiedzenie nawet o jakiejś drobnej rzeczy staje się zdradą przyjaciela.
Po tym fundamencie, drugi wymiar, który jest niezbędny w budowaniu przyjacielskiej relacji, dotyczy porażek, słabości i cierpień. W świecie trzeba bardzo uważać, aby starannie maskować swe słabe miejsca. Z dużym prawdopodobieństwem może to bowiem być brutalnie wykorzystane. Perfidia zła polega na tym, że spotykając się z człowiekiem przeżywającym trudne chwile, nie pomaga, ale jeszcze bardziej usiłuje zniszczyć i dobić. Prawdziwy przyjaciel stwarza bezcenny klimat bezpieczeństwa. Jak najbardziej realnie współcierpi. Poznana słabość staje się zachętą do współprzeżywania trudnych chwil. Co więcej, w sercu przyjaciela rodzi się pragnienie, aby na siebie wziąć cierpienie; aby drugi został wyzwolony od niszczącej rzeczywistości.
Wreszcie, trzeci wymiar dotyczy radosnych spraw, które wypełniają nasze życie. Takie mniejsze i większe sukcesy codzienności. W duchu pokory, oczywiście nie jest właściwe chwalić się. Jednocześnie istnieje jak najbardziej zdrowe pragnienie podzielenia się przeżywaną radością. Niestety istnieje niebezpieczeństwo, że padnie zarzut o pyszne wywyższanie się, pojawią się cyniczne drwiny lub pełne zazdrości docinki. Najczęściej poza plecami. Znakiem przyjacielskiej duszy jest zdolność do szczerego cieszenia się radością drugiego człowieka. Nie ma konkurencji lub zazdrości. Istnieje głęboka solidarność we wspólnym przeżywaniu tego, co się udaje. W przyjaźni, sukces przyjaciela staje się moim i na odwrót. Zarazem nie chodzi tu o płytkie narcystyczne „kadzenie” sobie. Wręcz przeciwnie, przyjacielska wspólnota radości jest przeniknięta głęboką pokorą wobec siebie i innych ludzi.
Spotkać prawdziwego przyjaciela to autentyczny cud. Dzieło Bożej łaski. Człowiek jest bowiem istotą ograniczoną. Nawet, gdy szczerze chce dobrze, często wychodzi źle. Ludzka ułomność daje o sobie znać. Na szczęście istnieje Jezus Chrystus, który uczy nas prawdziwej przyjaźni. Będąc doskonałym Przyjacielem, Bogiem i Człowiekiem, nie traktuje nas jako niewolnicze sługi, lecz otwiera swe miłujące serce. Jakże nie pamiętać bezcennych słów, które kieruje osobiście do każdego z nas: „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego”(J 15, 15). Tak, Jezus z przyjacielską miłością objawia najgłębsze tajemnice otrzymane od Ojca. Ufa człowiekowi. Dzieli się swym szczęściem i cierpieniem. Jednocześnie całe swe serce otwiera na to wszystko, co w cichości i samotności pragniemy Mu powierzyć. Możemy mówić o wszelkiego rodzaju smutkach i radościach. Bez żadnych ograniczeń. Wraz z Jezusem Chrystusem wyruszajmy ku szczytowi przyjaźni.
14 maja 2013 (J 15, 9-17)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1719 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka