14 września 2024, Sobota

Święto Podwyższenia Krzyża Świętego (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Czytania   +

↑   Ewangelia (J 3, 13-17)

Wywyższenie Syna Człowieczego

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Jezus powiedział do Nikodema:

«Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego.

Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony».

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (Święto Podwyższenia Krzyża Świętego, rok liturgiczny B I)

Podwyższenie Krzyża

Krzyż… Najbardziej wyrazisty znak Nadziei, która przezwycięża wszelką beznadzieję… Dlatego warto postrzegać i przeżywać swoje życie jako swoiste wzgórze Golgoty, na szczycie którego umieszczony jest Chrystusowy Krzyż…

W codziennym funkcjonowaniu podstawowe znaczenie ma posiadany obraz rzeczywistości. Jeśli jest on właściwy, wtedy uzyskujemy wielką pomoc, aby dzielnie i cierpliwie dźwigać życiowe ciężary. Gdy opieramy się na błędnej koncepcji, wtedy bardzo łatwo możemy polec pod nadmiarem obciążeń i uczynić wiele nierozsądnych rzeczy na skutek niecierpliwości.

Dzisiejsze święto Podwyższenia Krzyża Świętego jest doskonałą okazją, aby po raz pierwszy lub z nową mocą po raz kolejny umieścić Krzyż w najwyższym punkcie swojego życia. Dobrze na modlitwie zamknąć oczy, w wyobraźni ujrzeć „wzgórze” swych trudów i cierpień, a następnie z determinacją postawić na samym szczycie znak Krzyża. To duchowe ćwiczenie nie jest tylko pewną formą pobożności, ale poprzez zmysłową wizualizację pomaga kształtować głębokie duchowe przekonania. W mej skromnej Kaplicy w Eremie każdego dnia mam przed sobą frontową ścianę, na której najwyżej znajduje się drewniany krzyż, umieszczony ponad kamieniami ułożonymi w kształcie wzgórza (symbol Golgoty). Dzięki temu dzień po dniu jestem poprzez wzrok nasycany obrazem, który oddziałuje na me wnętrze. Codzienne wielokrotne spojrzenia na „krzyż na szczycie” są jak kolejne krople wody Ducha Świętego, które powoli rzeźbią twardy kamień mego serca na wzór ukrzyżowanego Serca Pana Jezusa.

Nie jest to w żaden sposób chore cierpiętnictwo, ale zdrowy realizm, który pozwala sensownie podejmować wyzwania doczesności i, co najważniejsze, prowadzi do wiecznego zbawienia. Patrzenie na Krzyż działa jak najlepszy środek przeciwbólowy. Środki tego typu blokują bodźce, które wywołują bolesne reakcje. Gdy człowiek jest skoncentrowany na Krzyżu, wtedy cała bolesna rzeczywistość niejako przestaje oddziaływać i dokonuje się proces uzdrawiania i umacniania Boską mocą.

W Starym Testamencie jest ciekawy zapis, że na pewnym etapie pustynnej drogi ludzie ukąszeni przez jadowite węże, gdy spojrzeli na węża wywyższonego na palu, którego Mojżesz wykonał z brązu, zostawali przy życiu. Oczywiście to nie odlew z brązu uzdrawiał, ale poprzez niego sam Bóg. Była to zapowiedź doskonałego wywyższenia, które dokonało się w Nowym Testamencie. „A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy kto w Niego wierzy, miał życie wieczne” (por. J 3, 13-17). W świetle tych słów jesteśmy zaproszeni, aby z wiarą kontemplować Krzyż. Nie chodzi o to, aby zatrzymywać się na poziomie martwego przedmiotu, którego oglądanie jest źródłem jakiejś potężnej mocy. To byłaby magia. Krzyż jest materialnym znakiem duchowego działania Chrystusa. W tej logice wywyższenie Krzyża jest bezcenną pomocą, aby w swym życiu wywyższyć Jezusa Chrystusa i doświadczyć Jego zbawczej mocy. Zarazem bez konkretnego znaku krzyża zaczynamy funkcjonować „abstrakcyjnie”, jakby Jezusa nie było. Śmierć na Krzyżu jest kulminacją ziemskiego życia Chrystusa. Można powiedzieć, że wzgórze Golgoty jest ostatnim etapem, po którym zaczyna się już całkowicie inny wymiar, życie wieczne. Po zmartwychwstaniu Jezus był przez pewien czas na ziemi, ale był to już całkowicie nowy rodzaj wiecznego istnienia.

Kto ma w sercu Krzyż „najwyżej”, ten pięknie mocą Chrystusa zdąża do niebiańskiej wspólnoty zbawionych. W każdym innym przypadku człowiek skazuje się na niewolę pozostawania w różnych stworzonych okowach. Każda osoba lub rzecz, którą stawiamy wyżej od Chrystusowego Krzyża, nie przyniesie zbawienia, ale stanie się źródłem zniewalających cierpień, które będą coraz bardziej przytłaczać i niszczyć. Jakaż tragedia! Jezus przychodzi, aby poprzez Krzyż ofiarować zbawienie, a człowiek odrzuca ten dar, aby tkwić w swym piekielnym cierpieniu.

Dlatego, kto chce być zbawiony, niech kontempluje Krzyż Chrystusa, umieszczony na szczycie swego życia…

14 września 2015 (J 3, 13-17)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1377 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---