16 stycznia 2023, Poniedziałek

Poniedziałek II tygodnia okresu zwykłego (rok I) – u Paulinów święto NMP Królowej Pustelników; patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Hbr 5, 1-10)

Jezus wielki arcykapłan na wzór Melchizedeka

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Każdy arcykapłan, spomiędzy ludzi brany, dla ludzi jest ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć tym, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. I ze względu na nią powinien tak za lud, jak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. A nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron.

Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem», jak i w innym miejscu: «Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».

Z głośnym wołaniem i płaczem, za swych dni doczesnych, zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości.

I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają, nazwany przez Boga arcykapłanem na wzór Melchizedeka.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 110 (109), 1b-2. 3-4 (R.: por. 4b))

Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek

Rzekł Pan do Pana mego: «Siądź po mojej prawicy, *
aż uczynię Twych wrogów podnóżkiem stóp Twoich».
Pan rozciągnie moc Twego berła z Syjonu: *
«Panuj wśród swych nieprzyjaciół!

Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek

Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu, †
w blasku świętości, *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę».
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
«Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».

Jesteś kapłanem, tak jak Melchizedek

Aklamacja (Por. Hbr 4, 12)

Alleluja, alleluja, alleluja

Żywe jest słowo Boże i skuteczne,
zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Mk 2, 18-22)

Zwyczajów Starego Testamentu nie można przenosić do Nowego

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Jezusa i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?»

Jezus im odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo mają pośród siebie pana młodego. Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć.

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i gorsze staje się przedarcie. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki. Wino się wylewa i bukłaki przepadną. Raczej młode wino należy wlewać do nowych bukłaków».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (w Eremie przypada wspomnienie NMP Królowej Pustelników).

Nowość i stałość

„Najlepiej byłoby zacząć życie od nowa. Gdyby człowiek wiedział kiedyś to, co teraz wie”… Bywają chwile lub całe okresy „życiowego kryzysu”. „Stare” staje się synonimem złego, zaś „nowe” jawi się jako „zbawienne dobro”. Czasami wystarczy zakup czegoś nowego lub pewne zmiany w odnowionym mieszkaniu i dobre samopoczucie powraca. Rozgrywa się tragedia, gdy ktoś chce mieć nawet nową żonę lub nowego męża.

Bóg tak stworzył człowieka, że brak zmian i nowości powoduje poczucie utraty „życiowej ikry”. Człowiek zaczyna przypominać „zwiędły kwiat”, któremu zaczyna „być źle” i staje się „szaro-nieszczęśliwy”. W głowie powstają wtedy marzenia, aby przywrócić dawną energię i żywotność. „Nowe” zaczyna być postrzegane jako obietnica odzyskania „utraconego raju”. Do tego dochodzi chęć wykorzystania zdobytego „bagażu doświadczeń” w kontekście „nowego życia”. Jak w tym wszystkim nie pogubić się? Jaka relacja istnieje pomiędzy chęcią zmiany, pragnieniem nowości i prawdą Ewangelii?

Najpierw warto uświadomić sobie dwie postawy, które są sprzeczne z ewangelicznym przesłaniem. W pierwszym przypadku jest to „pogoń za nowościami”. Istnieje tu „zabobonne” przekonanie, że zmiana automatycznie wyzwala od dawnego zła i wprowadza w stan nowego dobra. Jest to popularny współcześnie rodzaj myślenia technicznego, w którym podstawowy „dogmat” głosi: „nowsze jest lepsze”. Ludzie, którzy radykalnie funkcjonują w takim schemacie, gdy już są znudzeni „starym modelem” żony, męża lub przyjaciela zmieniają go na „nowy model”. W „nowym” szukają tego, co brakowało w „starym”.

W drugim przypadku dominuje zasada: „nowe jest złe”. Tym razem akcent pada na konieczność zachowania bez zmian „tego, co jest”. Często zgoda na stagnację i słabości duchowe zostają ubrane w chwalebny strój cierpliwego trwania w trudzie codziennej szarości. Brak twórczej inicjatywy powoduje, że w małżeństwach następuje stopniowy rozkład, co prowadzi nawet do rozpadu. Niejednokrotnie, pierwotnym powodem rozejścia się dróg jest brak nieustannego poszukiwania nowych form wspólnego bycia razem.

Ewangelia rzuca realistyczne światło na problem zmian, nowości i stałości (por. Mk 2, 18-22). Otóż Jezus wskazuje na niezmienność prawdy o Bogu. Zarazem objawia wielką nowość, że jeden Bóg jest w trzech Boskich Osobach. Jest to nowość tak radykalna, że mówimy o przejściu od „Starego Testamentu” do „Nowego Testamentu”. Tak więc wedle nauki Jezusa, zmiana i nowość mają wydźwięk zdecydowanie pozytywny. Jednocześnie nie są to wartości absolutne, ale służebne wobec Boga. Znaczy to, że zmiany są dopuszczalne, gdy respektują Dziesięć Przykazań. Nowe dobro ma charakter optymalny, gdy odzwierciedla wolę Jezusa. Ponadto, Jezus zachęca nas, abyśmy w jednym Bogu odkrywali Trzy Boskie Osoby.

Chrześcijanin to człowiek, który idzie przez życie z Jezusem, odważnie podejmując nowe wyzwania pod natchnieniem Ducha Świętego. Duch Święty oczywiście respektuje Dekalog ofiarowany przez Boga Ojca. W odniesieniu do małżeństwa oznacza to, że nie można zmienić żony lub męża na „nową żonę” lub „nowego męża”. Jednocześnie Jezus zaprasza, aby żona niestrudzenie odkrywała w tym samym swym mężu wciąż „nowego męża”. Świetnie realizują to żony, które potrafią uwodzić swych mężów aż do śmierci. Taki mąż nie ma potrzeby szukać „nowszej”, skoro już ma na co dzień żonę nieustannie piękniejącą i młodniejącą. Oczywiście na tej samej zasadzie Jezus mobilizuje każdego męża, aby odkrywał w tej samej swej żonie wciąż „nową żonę”. Niektórzy mężowie aż do grobowej deski walczą o rękę swej żony. Taka żona jest tak zafascynowana, że ani jej w głowie ktoś inny, skoro ma w domu coraz bardziej przystojnego i życiowo zaradnego męża. Małżeństwo, które współpracuje z Duchem Świętym, ma świetne pomysły na miłość, wciąż nową. Nieustannie coś się dzieje…

Niech Duch Święty prowadzi nas wszystkich drogą Bożych nowości…

19 stycznia 2015 (Mk 2, 18-22)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →