17 maja 2024, Piątek

Piątek VII tygodnia okresu wielkanocnego (rok II; w Diecezji Gliwickiej: Święto) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Czytania   +

↑   Ewangelia (J 21, 15-19)

Piotr pasterzem Kościoła

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożył z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?»

Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».

Rzekł do niego: «Paś baranki moje».

I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?»

Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».

Rzekł do niego: «Paś owce moje».

Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?»

Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham».

Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz».

To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (piątek 7 tygodnia okresu wielkanocnego, rok liturgiczny B I)

Z miłością i nadzieją

„Czy kochasz mnie?”… Oto pytanie, które niejednokrotnie wpisuje się w bolesną historię i wyzwala dotkliwe cierpienie. Ciężki „życiowy wstrząs” lub pasmo ciężkich doświadczeń mogą zamienić wiarę w miłość w jedno beznadziejne gruzowisko. Wielka szkoda, gdy nowym „sensem życia” stają się wartości sprzeczne z Przykazaniem Miłości.

Nie-ewangeliczne odreagowanie może iść w kierunku samozniszczenia lub niszczenia innych. Motorem napędowym jest wtedy głębokie wewnętrzne przekonanie: „Nie jestem kochana”, „Nie jestem kochany”. Życie przeobraża się w wegetację bez Boga. Bez żadnej nadziei. Proste i konsekwentne zbliżanie się do nieistnienia. Po co narzucać się swym niepotrzebnym i gorszym istnieniem? Takie zamknięcie się w sobie jest swoistą próbą obrony swej godności i samowystarczalności. Bywa też, że efektem utraconej wiary w miłość jest postawa niszczenia i zabijania innych ludzi. Uśmiercanie staje się sposobem odreagowywania doświadczonego odrzucenia i poniżenia. Ten mechanizm ma miejsce zwłaszcza poprzez słowne zabijanie. Te dwa błędne rozwiązania dają jedynie powierzchowną i czasową ulgę. W głębi duszy narasta nieznośne poczucie bezsensu…

Na szczęście, Bóg nigdy nie rezygnuje z człowieka. Dlatego każdego dnia od nowa, w sumieniu lub poprzez ludzi, pyta: „Czy kochasz mnie?”. Nie ma tu podtekstu pretensji lub przymusu. Celem Bożego pytania jest zaproszenie do refleksji, która wyzwoli zapał, aby wyruszyć w podróż do głębin swego serca. Sprawa dotyczy wszystkich. Gdy miłość została zdruzgotana, Bóg daje siły, aby niejako przebić się poprzez gruzy do zdrowych fundamentów. Bóg mieszka w głębinach ludzkiej duszy. Dlatego nawet największe tragedie nie są w stanie pozbawić człowieka Miłości, którą jest sam Bóg. Z kolei jeśli dotąd nie wydarzyła się jakaś tragedia, to istnieje niebezpieczeństwo trwania w iluzorycznej dobroci i pewności siebie. Największe zranienia nie zadają ludzie, którzy otwarcie ignorują miłość. Najbardziej niszczą ci, którzy szczycą się swą dobrocią, a tak naprawdę zadają śmiertelne uderzenia swym „młotem pychy i nieczułości”.

W powiązaniu z podróżą do wnętrza, wiele światła daje ewangeliczna rozmowa Jezusa z Piotrem (por. J 21, 15-19). Zwłaszcza znamienny jest fakt, że Chrystus zadaje pytanie, czy jest obdarzany miłością, aż trzykrotnie! To nie jest nachalność, ale realistyczny gest miłosierdzia. Celem jest maksymalne wyzwolenie prawdy „Boże, kocham Cię” z jak najgłębszych pokładów duszy. Symbolicznie rzecz biorąc, na pytanie „Czy mnie kochasz?”, pierwsza odpowiedź „kocham Cię” jest tylko powierzchownym frazesem. To dopiero znak zainteresowania tematem. Drugie „kocham Cię” jest już wyrazem poważnego podejścia do sprawy. Słowa stają się nośnikiem solidnej ludzkiej treści. Dopiero trzecie „kocham Cię” jest odzwierciedleniem autentycznego zaangażowania serca. Poprzez człowieka promieniuje sam Bóg.

Taka postawa daje piękne owoce. Brak miłości od człowieka zostaje sprowadzony do poziomu małej kropelki wobec oceanu Bożej Miłości. Trudno, człowiek nie kocha, ale Bóg kocha. Z kolei, gdy ludzka miłość istnieje, otrzymuje status kropelki, która zostaje pokornie zanurzona w Bożym oceanie. To blokuje pychę. Serce staje się pokorne i wrażliwe mocą Boskiej Miłości. Dopiero wtedy, gdy człowiek prawdziwie kocha Boga, jest w stanie kochać człowieka. Jest pasterzem, poprzez którego działa sam Pasterz, Jezus Chrystus.

Dialog Jezusa z Piotrem ukazuje też ścisły związek, jaki istnieje pomiędzy miłością i nadzieją. Piotr, po zaparciu się Mistrza, nie popadł w rozpacz. Niezmiennie miał w sobie pragnienie, aby kochać swego Pana. To super przykład! Nawet największy własny upadek lub najgorsze czyjeś uderzenie nie są argumentem, aby porzucić Bożą Miłość. Bóg jest w głębi serca i niezmiennie możemy pokładać w Nim Nadzieję. Jezus zaświadczył o tym, po raz kolejny mówiąc do Piotra: „Pójdź za Mną”. Po zaparciu się Piotra Mistrz nie zrezygnował, ale ufnie oczekiwał. Piotr przyszedł… Bóg ufa człowiekowi. Jest pełen Nadziei, że ludzkie serce otworzy się, aby przyjąć Jego uzdrawiającą Miłość. Kto kocha, ma nadzieję. Kto ma nadzieję, ten kocha…

22 maja 2015 (J 21, 15-19)

 

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1357 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---