18 stycznia 2024, Czwartek

Czwartek II tygodnia zwykłego (rok II) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
święci pustelnicy dziś wspominani: św. Leobard, pustelnik z Marmoutier

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na czwartek 2 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny II)

1. czytanie (1 Sm 18, 6-9; 19, 1-7)

Saul zazdrości Dawidowi uznania

Czytanie z Pierwszej Księgi Samuela

Gdy Dawid wracał po zabiciu Filistyna, kobiety ze wszystkich miast wyszły ze śpiewem i tańcami naprzeciw króla Saula, przy wtórze bębnów, okrzyków i cymbałów. I zaśpiewały kobiety wśród grania i tańców: «Pobił Saul tysiące, a Dawid dziesiątki tysięcy». A Saul bardzo się rozgniewał, bo nie podobały mu się te słowa. Mówił: «Dawidowi przyznały dziesiątki tysięcy, a mnie tylko tysiące. Brak mu jedynie królowania». I od tego dnia Saul patrzył na Dawida zazdrosnym okiem.

Saul namawiał syna swego, Jonatana, i wszystkie sługi swoje, by zabili Dawida. Jonatan jednak bardzo upodobał sobie Dawida. Uprzedził więc Jonatan Dawida, mówiąc: «Ojciec mój, Saul, pragnie cię zabić. Od rana miej się na baczności; udaj się do jakiejś kryjówki i pozostań w ukryciu. Tymczasem ja pójdę, by stanąć przy mym ojcu na polu, gdzie ty się będziesz znajdował. Ja sam porozmawiam o tobie z ojcem. Zobaczę, co będzie, i o tym cię zawiadomię».

Jonatan mówił życzliwie o Dawidzie ze swym ojcem, Saulem; powiedział mu: «Niechaj nie zgrzeszy król przeciw swojemu słudze, Dawidowi! Nie zawinił on przeciw tobie, a czyny jego są dla ciebie bardzo pożyteczne. On przecież swoje życie narażał, on zabił Filistyna, dzięki niemu Pan dał całemu Izraelowi wielkie zwycięstwo. Patrzyłeś na to i cieszyłeś się. Dlaczego więc masz zamiar zgrzeszyć przeciw niewinnej krwi, bez przyczyny zabijając Dawida?» Posłuchał Saul Jonatana i złożył przysięgę: «Na życie Pana, nie będzie zabity!»

Zawołał Jonatan Dawida i powtórzył mu całą rozmowę. Potem zaprowadził Dawida do Saula i Dawid został u niego jak poprzednio.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 56 (55), 2-3. 9-10. 12-13 (R.: por. 5b))

Bogu zaufam, nie będę się lękał

Zmiłuj się nade mną, Boże, bo prześladuje mnie człowiek, *
uciska mnie w nieustannej walce.
Wrogowie moi wciąż mnie prześladują, *
liczni są ci, którzy ze mną walczą.

Bogu zaufam, nie będę się lękał

Ty zapisałeś moje życie tułacze †
i przechowałeś łzy moje w swym bukłaku, *
czyż nie są spisane w Twej księdze?
Odstąpią moi wrogowie w dniu, gdy Cię wezwę, *
po tym poznam, że Bóg jest ze mną.

Bogu zaufam, nie będę się lękał

W Bogu pokładam nadzieję, nie będę się lękał, *
cóż może uczynić mi człowiek?
Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem, *
Tobie oddam ofiary pochwalne.

Bogu zaufam, nie będę się lękał

Aklamacja (Por. 2 Tm 1, 10b)

Alleluja, alleluja, alleluja

Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Mk 3, 7-12)

Podziw tłumów dla Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Jezus oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A przyszło za Nim wielkie mnóstwo ludzi z Galilei. Także z Judei, z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o tym, jak wiele działał. Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby na Niego nie napierano. Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego, aby Go dotknąć. Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: «Ty jesteś Syn Boży». Lecz On surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały.

Oto Słowo Pańskie

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (2 czwartek zwykły, rok liturgiczny C II)

Wiara i prawda

Bez autentycznej wiary trudno iść przez życie… Wiara jest wpisana w najgłębsze pokłady ludzkiego serca. Każdy człowiek w kogoś lub w coś wierzy. Ale to nie wystarczy… W zamyśle Stwórcy chodzi o to, aby uwierzyć w Jezusa Chrystusa. Nie jest to jednak oczywiste i nie zachodzi w sposób automatyczny. Wstępna trudność polega na tym, że Jezus jest poza kręgiem wiedzy i zainteresowania. Stąd tak bardzo potrzebne jest głoszenie Ewangelii. Bez tej „świętej wiedzy” różne przedziwne rzeczy mogą stać się wiarygodnym priorytetem w codziennych wyborach.

Ale wiara nie utożsamia się jedynie z wiedzą odnośnie Jezusa. Nie wystarczy znajomość formuł katechizmowych, aby skutecznie podejmować życiowe wyzwania. Konieczne jest osobiste doświadczenie Jezusa jako tego, który obdarzył mnie miłością i oddał życie dla mojego zbawienia. Wiedza religijna często generuje iluzję, że żyjemy tym, co wiemy. Klasycznym przykładem tego jest euforia po rekolekcjach lub konferencjach duchowych. Solidnie wzbogacona głowa jest przekonana, że nastąpiło przejście do nowej duchowej rzeczywistości. Ale tak naprawdę z reguły dystans pomiędzy głową i sercem pozostaje taki sam jak wcześniej. Otrzymane treści są zaledwie „wstępną instrukcją”, która dopiero po praktycznym stosowaniu zacznie przynosić realne skutki w głębszych pokładach egzystencjalnych. Wiedzieć o czymś i żyć czymś to dwa oddzielne światy, które dopiero trzeba ze sobą połączyć. Gdy to nie dokona się, wtedy wiedza chrześcijańska nie pomaga w konkretnych życiowych sytuacjach. Co więcej, poznane prawdy o Jezusie zamiast prowadzić do Nieba, mogą nawet prowadzić do piekła na skutek pychy lub z powodu wykorzystywania posiadanej wiedzy do celów sprzecznych z miłością.

W Ewangelii jest znamienny fragment, gdzie duchy nieczyste padają na widok Jezusa i wołają: „Ty jesteś Syn Boży” (por. Mk 3, 7-12). W odpowiedzi Mistrz nie pochwalił ich wiary, lecz „surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały”. Dlaczego taka reakcja? Otóż pomimo posiadanej wiedzy duchy nieczyste nie miały w sercu wiary prowadzącej do zbawienia. Co więcej, w ich przypadku stwierdzenie, że Jezus jest Synem Bożym, nie utożsamiało się z pełnią prawdy. Prawda oznacza pełną zgodność z rzeczywistością. Liczy się nie tylko to, co mówimy, ale także sposób, w jaki mówimy. Prawda jest wtedy, gdy wypowiadane słowo respektuje fakty, ucieleśnia miłość i pragnie dobra. W tym sensie wyznanie duchów nieczystych nie wpisywało się w logikę prawdy, lecz kłamstwa. Na czym polega specyfika szatańskiego kłamstwa, które może mieć nawet pozory wiary?

Otóż kłamstwo, aby było wiarygodne, musi mieć cechy prawdopodobieństwa oraz pociągać pozorem dobra i piękna. W tym celu szatan podaje jedne treści zgodnie z prawdą, natomiast pozostałe ukrywa, aby przemycić „truciznę nieprawdy”. Powstaje „półprawda”, której celem jest zły skutek. Podłożem tej aktywności nie jest miłość, lecz nienawiść. W przypadku Jezusa prawdą było, że jest Synem Bożym. Ale duchy nieczyste chciały w ten sposób rozgłaszać wcześniej Jego chwałę, aby zakwestionować plan Boga Ojca, że Zmartwychwstanie przychodzi poprzez cierpienie i śmierć na krzyżu.

Wiara w Jezusa jest postawą, gdzie występuje ścisłe zespolenie pomiędzy prawdą, miłością, dobrem i pięknem. W takim stanie istnieje „gorąca linia” pomiędzy głową i sercem. Rozdźwięk będzie zawsze, ale jest on usilnie zmniejszany, aby jak najgłębiej doświadczać w sobie życiodajnej prawdy Jezusa. W tej logice wierzący jest nastawiony na podejmowanie Bożych pragnień i oczekiwań, a nie odwrotnie. Dzięki temu Jezus może w Duchu Świętym wypełniać człowieka łaskami, które są nośnikiem życiodajnych sił. Czerpanie poprzez wiarę z tej Boskiej mocy sprawia, że trudności są podejmowane, przeżywane i ostatecznie przezwyciężane wedle woli Boga Ojca. A to oznacza, że wszelkie życiowe doświadczenia stają się okazją do głębszego zjednoczenia z Jezusem i poprzez doczesny krzyż prowadzą do wiecznego Zmartwychwstania.

21 stycznia 2016 (Mk 3, 7-12)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →