18 lutego 2023, Sobota

Sobota VI tygodnia okresu zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Hbr 11, 1-7)

Wiara patriarchów

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. To dzięki niej przodkowie otrzymali świadectwo.

Przez wiarę poznajemy, że słowem Boga wszechświat został tak stworzony, iż to, co widzimy, powstało nie z rzeczy widzialnych.

Dzięki wierze Abel złożył Bogu cenniejszą niż Kain ofiarę, za co otrzymał świadectwo, iż jest sprawiedliwy. Bóg bowiem zaświadczył o jego darach, toteż choć umarł, przez nią jeszcze przemawia.

Przez wiarę Henoch został uniesiony, aby nie oglądał śmierci. I nie znaleziono go, ponieważ Bóg go zabrał. Przed zabraniem bowiem otrzymał świadectwo, iż podobał się Bogu. Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że Bóg jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają.

Przez wiarę Noe został pouczony cudownie o tym, czego jeszcze nie można było ujrzeć, i pełen bojaźni zbudował arkę, aby ocalić swą rodzinę. Przez wiarę też potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, którą otrzymuje się dzięki wierze.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 145 (144), 2-3. 4-5. 10-11 (R.: por. 1c))

Będę wysławiał imię Twe na wieki

Każdego dnia będę błogosławił Ciebie *
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, *
a wielkość Jego niezgłębiona.

Będę wysławiał imię Twe na wieki

Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła *
i zwiastuje Twe potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu *
i rozpowiadają Twoje cuda.

Będę wysławiał imię Twe na wieki

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.

Będę wysławiał imię Twe na wieki

Aklamacja (Por. Mk 9, 7)

Alleluja, alleluja, alleluja

Otwarło się niebo i zabrzmiał głos ojca:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Mk 9, 2-13)

Przemienienie Pańskie

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.

I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.

A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.

I pytali Go: «Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że wpierw musi przyjść Eliasz?»

A On im rzekł: «Istotnie, Eliasz przyjdzie najpierw i wszystko naprawi. Ale jak jest napisane o Synu Człowieczym? Ma On wiele cierpieć i być wzgardzony. Otóż mówię wam: Eliasz już przyszedł i postąpili z nim tak, jak chcieli, jak o nim jest napisane».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do Ewangelii z drugą niedzieli wielkopostnej w roku B (Mk 9, 2–10).

Przemienienie i piękna twarz

Piękna twarz… Możesz na nią patrzeć całymi godzinami. W ciszy zachwytu podziwiasz jej cudny blask. Zapominasz o prozie świata. Rozpływają się ciemne chmury przygnębienia. Wyłania się słońce promieniujące uśmiechem nowego życia. Doczesność zostaje przezwyciężona. Doświadczasz tchnienia Niebiańskiego Piękna, Dobra i Prawdy. Piękna twarz, uszczęśliwiający znak Boskiej Chwały, ma niezwykłą moc. Swym światłem potrafi rozproszyć bezsens życia i dać nowe poczucie sensu istnienia. Czyż można wtedy wątpić o Niebie?

Kontemplacja pięknej twarzy jest duchowym wydarzeniem. Ból istnienia ustępuje miejsca doświadczanej radości. Uaktywnia się przedziwny „pomost” pomiędzy kontemplowaną twarzą i kontemplującym sercem. Podziwiana twarz jest źródłem, z którego wypływa strumień uszczęśliwiającego światła Wiecznej Chwały.

Bóg w swej miłości wymyślił także pamięć i wyobraźnię. Obraz dostrzeżony przez oczy może być zapisany i utrwalony w sercu. Dzięki temu widok pięknej twarzy, wewnętrznie odtwarzany i przeżywany, przywołuje radosne wspomnienie i wyzwala nadzieję ponownego ujrzenia. Wyobraźnia pozwala nawet oglądać sercem twarz, której oczy nie widziały. Przedziwny jest świat w Duchu Świętym. Niewidzialne staje się widzialnym. Przestrzeń i czas tracą swą ograniczającą moc. Sercem można podziwiać piękną rzeczywistość nawet wtedy, gdy nie jesteśmy tam, gdzie być pragniemy. Aniołowie, poproszeni o pomoc, chętnie łączą duchowym pomostem piękną twarz i miłujące serce. Wzruszający owoc anielskiego wstawiennictwa, dzięki któremu powstaje jedność w Bogu. Prawdziwie Boski to splot piękna, miłości i szczęścia. Jakże przedziwne misterium! W głębi duszy rodzi się wołanie: „Pragnę żyć, aby radować się pięknem twarzy”. Piękno wewnętrznie przekształca, obezwładnia siły zła i uaktywnia potencjał dobra. Twarz jest bez zakrycia. Odsłania się jako całkowicie bezbronna i ufnie zaprasza: „Nie zabijaj mnie! Kochaj mnie!”.

Piękna twarz jest zobrazowaniem Wiecznej Chwały, odblaskiem Boskiego Oblicza. Oczy i usta przywołują na myśl Trójcę Świętą. Spojrzenie Opatrzności i Boski Głos. Bóg widzi ciężkie zmagania ludzi w doczesności, dlatego z pomocą „nieziemskiego piękna na ziemi” pozwala zasmakować dźwięku i obrazu Wieczności. Genialnie ukazuje to Ewangelia w wydarzeniu przemienienia Jezusa na Górze Tabor. Wybrani uczniowie ujrzeli Boską chwałę, gdy Jezus „Tam przemienił się wobec nich” (por. Mk 9, 2-10). Ludzka twarz Jezusa i całe Jego odzienie wyzwoliły w sercach Apostołów nieziemskie doświadczenie. Jezus objawił się jako Boski Mesjasz. Wcześniejsza zapowiedź cierpienia i śmierci, przed wydarzeniem na Górze Tabor, spowodowała egzystencjalny kryzys w sercach uczniów. Aby ich umocnić, Jezus objawił swe Bóstwo. Dał poczuć smak Chwały Zmartwychwstania, która jest owocem i sensem Krzyża. Co więcej, w trakcie Przemienienia z obłoku rozległ się głos Boga Ojca: „To jest mój Syn umiłowany. Jego słuchajcie”. To pomogło uczniom utwierdzić się w wierze, że Jezus jest Bogiem, Boskim Pięknem, Dobrem i Prawdą.

Na drodze do Nieba warto dokonać w sercu ścisłego zespolenia pomiędzy piękną twarzą i ewangelicznym wydarzeniem Przemienienia. Na Górze Tabor Bóg objawił się poprzez ludzką twarz Jezusa. Podobnie piękna twarz jest znakiem Boskiego Oblicza. Poprzez każdą ludzką twarz odsłania się Twarz Jezusa i przemawia sam Bóg. Twarz, przeżywana jako piękna, jest niepowtarzalną drogą do spotkania z Bogiem. Zarazem w Bożej perspektywie ludzka twarz ujawnia cały swój niezwykły blask. Jest to potężne promieniowanie, które daje duchową moc, aby poprzez doczesne trudy wytrwale zdążać ku zjednoczeniu z Bogiem w Wieczności. Widok pięknej twarzy jest cudownym lekiem na gorycz doczesnego cierpienia. Jest to symbol Boskiej Chwały, która czeka nas po przezwyciężeniu próby Krzyża.

Piękna twarz jest obrazem Boskiego Piękna. Wyzwala w sercu przedsmak Nieba, czyste wzruszenie i zachwyt. Zawsze, gdy tak się dzieje, powtarza się Przemienienie Pańskie. Niech to duchowe wydarzenie pomaga nam w owocnym przeżywaniu Wielkiego Postu, na drodze do Wiecznej Chwały Zmartwychwstania….

1 marca 2015 (Mk 9, 2-10)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →