18 sierpnia 2025, Poniedziałek

Poniedziałek XX tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
święci jezuici dziś wspominani: św. Albert Hurtado
polska patronka dnia: bł. Sancja Szymkowiak, zakonnica

Czytania   +

↑   Ewangelia (Mt 19, 16-22)

Rada ubóstwa

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Pewien człowiek podszedł do Jezusa i zapytał: «Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?»

Odpowiedział mu: «Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowuj przykazania».

Zapytał Go: «Które?»

Jezus odpowiedział: «Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego jak siebie samego».

Odrzekł Mu młodzieniec: «Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?»

Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i daj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!»

Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (20 poniedziałek zwykły, rok liturgiczny C I)

Wzrastanie czy degradacja?

Życie ludzkie jest dynamiczne. To nie jest zastygła lawa. Nieustannie coś się dzieje: wzloty i upadki. W miarę upływu czasu człowiek osiąga coraz wyższy poziom duchowy lub niestety moralnie stacza się. Na tej drodze bardzo ważny jest sposób postrzegania i przeżywania doskonałości. Wiele zależy od tego, co rodzi się w sercu i w umyśle na dźwięk słowa: ideał?

Najgorzej, jeśli człowiek zupełnie wyklucza takie pojęcie ze swego codziennego słownika. A już zupełnie nie daj Boże, jeśli młody człowiek nie ma ideałów. Z czasem będzie wtedy raczej tylko coraz gorzej. Każdy, kto wyśmiewa szczere pragnienie dążenia do doskonałości, tak naprawdę robi sobie wielką krzywdę. Trudno wtedy wytrzymać z samym sobą. Można stworzyć zewnętrzny pozór wielkości, ale nie zmieni to faktu, że wnętrze jest beznadziejnie malutkie. Nawet jeśli różne doczesne błyskotki wyglądu, stanowiska lub kasy do czasu fascynują, to z czasem staną się pętlami, które będą coraz bardziej zaciskać się na szyi. Najsmutniejsze, że zamyka się droga do życia wiecznego.

Na szczęście wielu ludzi pragnie dążyć do doskonałości. Niejednokrotnie można spotkać, zwłaszcza wśród młodzieży, przykłady tych, którzy wzruszają bezinteresowną dobrocią i miłością. Przedmiotem codziennej refleksji i troski stają sprawy prawdziwie istotne. Pięknie obrazuje to pytanie, które w Ewangelii młodzieniec zadaje Jezusowi: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?”. Początek rozmowy świetny, ale niestety koniec już całkiem inny: „Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony”. Niektórzy z młodych idealistów skończyli niestety nawet w moralnym rynsztoku. Na ludzi, którzy pragną doskonałości, zastawiona jest wielka pułapka. To chęć zrealizowania ideału natychmiastowo, od razu. Motorem działania jest przekonanie o własnej dobroci i pokładanie ufności we własnych siłach. Takie podejście kończy się zawsze smutno. To może być faryzejska iluzja bycia doskonałym lub załamanie na skutek poczucia poniesionej porażki. Do pewnego czasu człowiek duchowo wzrasta, ale potem wszystko ulega diametralnej zmianie i zaczyna się moralna degradacja.

Najbardziej ewangeliczna droga polega na tym, aby podobnie jak wspomniany młodzieniec wzbudzić w sobie pragnienie doskonałości i życia wiecznego. Życie doczesne jest moralnym wzrostem, jeżeli dokonuje się w horyzoncie życia wiecznego. Konkretnie znaczy to, że od samego początku ufność pokładam w mocy udzielanej od Boga. To nie ja jestem dobry. Jezus tłumaczy młodzieńcowi: „Jeden jest tylko Dobry”, mając na myśli Boga. Zarazem pokora daje wewnętrzne zrozumienie prawdy, że droga do doskonałości prowadzi poprzez cierpliwe zmaganie się. Ideał jest celem, którego osiągnięcie wymaga całego życiowego procesu. Jak coś się uda, nie popadam w pyszną iluzję samo doskonałości, gdyż widzę, że jeszcze wiele pozostaje do zrobienia. Z kolei porażka nie podłamuje, lecz zaprasza do kolejnego wyruszenia w dalszą drogę. Trzeba pragnąć doskonałości i zarazem mieć świadomość, że do ideału pokornie zdąża się stopniowo, krok po kroku, przez całe życie. Rozwój i coraz większa doskonałość jest owocem cierpliwego, pokornego procesu, którego ostatecznym celem jest życie wieczne w Bogu… Tak przeżywane życie doczesne staje się piękną drogą wzrostu do życia wiecznego. Bóg na sądzie ostatecznym nie będzie nas pytał, ile udało się nam osiągnąć. Najważniejsze będzie, na ile z pokorą i miłością nieustannie, cierpliwie do Niego zdążaliśmy.

Panie Jezu Chryste pomóż, aby kolejne stopnie naszego życia były na coraz wyższym poziomie na drodze ku Wiecznej Światłości w Tobie…

19 sierpnia 2013 (Mt 19, 16-22)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1815 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---