2 grudnia 2023, Sobota

Sobota XXXIV tygodnia zwykłego (W archidiecezji łódzkiej: wspomnienie obowiązkowe błogosławionego Rafała Chylińskiego, prezbitera) pierwsza sobota miesiąca (patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
święci pustelnicy dziś wspominani: bł. Jan Ruusbroec, kapłan

Czytania   +

↑   Ewangelia (Łk 21, 34-36)

Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.

Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (34 sobota zwykła, rok liturgiczny B I)

Uważaj na siebie!

Wielce zastanawiający paradoks pijaństwa, obżarstwa i nadmiaru trosk doczesnych… Pijany traci równowagę i nie może dać sobie rady z ciężarem swego ciała. A przecież najczęściej pił po to, aby poczuć się lżej; aby mieć poczucie siły i pewności siebie. Człowiek spożywający za dużo jedzenia ma potem złe samopoczucie, czyli efekt końcowy jest dokładnie odwrotny od początkowej chęci doświadczenia przyjemności. Podobnie z kwestią przeżywania trosk. Celem zatroskania jest usunięcie jakiegoś problemu i przyjście z pomocą osobie potrzebującej. Gdy jednak ilość trosk przekroczy stan krytyczny, wtedy spowodują one jeszcze więcej kłopotów. Osoba nadmiernie „zatroskana” zamiast ułatwić komuś życie, spowoduje dodatkowe utrudnienia i sama zacznie potrzebować pomocy.

W tym wszystkim największy problem polega jednak na tym, że serce staje się ociężałe i przestaje prawidłowo „kontaktować” z otoczeniem. Człowiek traci prawidłowy obraz całej rzeczywistości, koncentrując się jedynie na określonym „napoju”, „pokarmie” lub trosce. Otępienie osłabia poziom reagowania na zewnętrzne bodźce. Poważne niebezpieczeństwa nie są dostrzegane, ewentualnie traktowane są jako błahostka, którą nie warto się przejmować. Przy nadmiarze trosk skutek jest podobny. Przeciążony organizm zaczyna się „wyłączać”, podobnie jak „przegrzane” urządzenie elektryczne, w którym spala się bezpiecznik przy zbyt wysokim natężeniu prądu. Efektem tych procesów jest w ostatecznej odsłonie zamykanie się na nadprzyrodzone oddziaływanie Ducha Świętego i podatność na pokusy złego ducha. Rdzeniem duchowej tragedii nie jest kwestia fizycznego samopoczucia, ale zbawienie wieczne. Gdy człowiek żyje, aby jeść i pić, wtedy tak jest skoncentrowany na jedzeniu i piciu, że zupełnie traci z pola widzenia Boga, lub przynajmniej nie ma już sił, aby ku Niemu skierować swe serce.

Dlatego Jezus z miłością przestrzega: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka jak potrzask” (Łk 21, 34-36). Nie jest to represyjne wzbudzanie strachu, ale płynące z miłości ostrzeżenie. Specyfiką dobrego ostrzeżenia jest przekazanie dwuczłonowego komunikatu. Najpierw jest to uwrażliwienie na grożące niebezpieczeństwa. Często człowiek zapędza się w niewłaściwą stronę na zasadzie nieświadomego spadania i odreagowania tam, gdzie doraźnie nie ma oporu. W swej strukturze jesteśmy „pustymi naczyniami”, które pragną być wypełnione. Najprostszym sposobem usuwania pustki jest zapełnianie jej przez materię w postaci jedzenia lub picia. Ten mechanizm ulega intensyfikacji w sytuacjach stresowych. Stąd bierze się mechanizm tzw. „zajadania problemów”. Ale to daje tylko doraźne odetchnięcie. Potem rozbudzone pożądanie jeszcze bardziej męczy i wyzwala inne pożądania.

Jezusowe: „Uważaj na siebie” to zbawienny przekaz: „Weź się w garść” i wejdź na dobrą drogę. W tym miejscu ujawnia się druga część ostrzeżenia, które w sensie pozytywnym pokazuje, co robić. Otrzymujemy konkretny drogowskaz: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie”. Wedle zamysłu Stwórcy, nasze „puste naczynie” ma być wypełniane Bogiem. Gdy nasycamy się Nim, wtedy automatycznie zmniejsza się konieczność padania przed bożkiem jedzenia lub picia. Podobnie z troskami. Choć tym razem sytuacja jest bardziej subtelna, ale w sumie chodzi o to samo. Także troski mogą być traktowane jako „wypełniacz” pustki, choć pozornie będą sprawiać wrażenie znaków troskliwej miłości. Kto chce troszczyć się o innych, ale żyje bez Boga, przypomina trochę człowieka, który rzuca się na ratunek tonącemu, choć nie umie pływać…

Dlatego tak ważna jest postawa modlitewnej czujności. Poprzez modlitwę podłączamy się do Boga i Duch Święty może wypełniać nas łaskami. Dzięki temu nasza dusza jest coraz bardziej zamieszkiwana przez Jezusa i w każdej chwili jesteśmy gotowi na spotkanie z Nim „twarzą w Twarz”. Zarazem wszelkie dobra doczesne przestają być „zniewalającymi celami”, stając się „służebnymi środkami”.

Uważajmy, czuwajmy i módlmy się…

28 listopada 2015 (Łk 21, 34-36)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1190 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---