2 lutego 2023, Czwartek

Święto Ofiarowania Pańskiego, pierwszy czwartek miesiąca

Czytania na Święto w dzień powszedni    +

↑  Ewangelia (Łk 2, 22-40)

Ofiarowanie Jezusa w świątyni

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jeruzalem człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego.

Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:

«Teraz, o Władco pozwalasz odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
które przygotowałeś wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».

A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.

Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».

Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.

A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu.

Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Życie konsekrowane

„Głębokie pragnienie Uszczęśliwiającej Nieskończoności. Wewnętrzne przekonanie, że tylko całkowite oddanie swego życia może dać pełne ukojenie i smakowanie prawdziwego Istnienia”. Odczucia tego typu przenikają serce każdego, kto mimo wszystko ma odwagę być człowiekiem z duszy i ciała. I tak oto na wielu ludzkich drogach zjawia się rozczarowanie. Okazuje się bowiem, że poświęcenie swego życia tylko dla jakiejś rzeczy, z czasem przynosi jeszcze większe odczucie niezaspokojonego głodu. Codzienna powtarzalność i szarość zaczyna zaciskać się na szyi niczym samobójcza pętla. Dlaczego tak się dzieje? Czy coś jest nie tak z tym niemiłosiernie doskwierającym pragnieniem? Żadną miarą! Problem sytuuje się w obszarze celu ostatecznego i środków.

Dzisiejsze Święto Ofiarowania Pańskiego daje nam super-istotną intuicję na drodze przezwyciężenia zwodniczych pokus i dręczących dylematów. Otóż zostaliśmy stworzeni na wzór Boga i dlatego tylko oddanie się Nieskończonemu Bogu pozwala dotrzeć do wymarzonego portu na Oceanie życia. Ale nie na tym koniec! Nie chodzi o jakąś abstrakcyjną i odległą boskość, ale o Boga, który stał się Człowiekiem. Tym Bogiem Wcielonym jest Jezus, na widok którego oświecony Duchem Świętym Symeon powiedział: „Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela” (Łk 2,30-32).

Jako chrześcijanie, poprzez łaskę chrztu, podjęliśmy to prorocze wskazanie. Chrzest jest zaproszeniem i drogowskazem, aby całe swe życie poświęcić Jezusowi, który jako jedyny może dać nam zbawienne zaspokojenie i światło. Chrześcijanin to człowiek konsekrowany, czyli poświęcony i ofiarowany Chrystusowi. Dlatego najlepszym sposobem podjęcia chrzcielnej konsekracji jest odnajdywanie Jezusa dokładnie we wszystkim. Rzecz lub człowiek bez Boga, stanie się wielkim zawodem i bolesnym rozczarowaniem; rzecz lub człowiek postrzegany i przeżywany w Jezusie to droga radosnego spełniania się Tęsknoty przez duże „T”.

Niestety, istnieje jednak konkretne ograniczenie w kontakcie z Bogiem, na skutek różnych doczesnych obowiązków, które mocno angażują; praca zawodowa, obowiązki domowe. W tym świetle, warto dostrzec pewien intrygujący model życia, któremu poświęcony jest dzisiejszy Dzień Życia Konsekrowanego (obchodzony tradycyjnie 2 lutego). Od razu doprecyzujmy. Życie określane mianem „konsekrowanego” nie jest jakąś nową konsekracją, ale jest to pogłębione podjęcie otrzymanego już sakramentu chrztu. Jezus zaprasza niektórych do szczególnie bezpośredniej więzi ze sobą. Jest to propozycja głębokiego skoncentrowania swego życia na przeżywaniu wszystkiego w relacji z Nim i w Nim. Wiele doczesnych spraw zostaje odsuniętych tu na dalszy plan, aby radykalnie poświęcić się Bogu, poprzez wejście w głęboką i zażyłą relację bliskości z Miłością Wcieloną.

Człowiek konsekrowany Bogu nie jest chłodnym i zdystansowanym wobec człowieka „typem”, ale w Duchu Świętym ma gorące serce, jasny umysł i czułe ręce. W Ewangelii, pięknym zobrazowaniem takiej postawy jest Symeon; gdy Maryja z Józefem wnosili do świątyni Dzieciątko Jezus, „On wziął Go na ręce i wielbił Boga”. Zewnętrznym znakiem podjęcia życia konsekrowanego jest publiczne ślubowanie (przyrzeczenie) trzech rad ewangelicznych: czystości, posłuszeństwa i ubóstwa. Zarazem istnieje wielkie bogactwo form życia konsekrowanego, które można podzielić na dwie grupy: wspólnotowe (zgromadzenia zakonne, stowarzyszenia życia apostolskiego, instytuty świeckie) oraz indywidualne (wdowy, dziewice konsekrowane i pustelnicy diecezjalni).

Jestem wdzięczny Bogu, że jako pustelnik diecezjalny, złożywszy śluby na ręce Biskupa, mogę podążać drogą indywidualnego życia konsekrowanego. Pustelnia to miejsce niezwykłe, gdzie można to powołanie z gorącym sercem podejmować. Odosobnienie, samotność, cisza, pokuta, modlitwa. I dziękuję Bogu za Erem Maryi „Brama Nieba”. Dla mego żywota pustelniczego to najwspanialsze miejsce na planecie Ziemia…

2 lutego 2014 (Łk 2, 22-40)

---

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 887 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

Słowo na jutro
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu  (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.

Homilia
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka

---