2 sierpnia 2023. Słowo na środę 17 tygodnia zwykłego w roku I. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze oraz homilia kard. Rysia
2 sierpnia 2023, Środa
Środa XVII tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
polscy patroni i patronki dnia: bł. August Czartoryski
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia kard. Rysia
Czytania i aklamacja przed Ewangelią +
Czytania na środę 17 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)
1. czytanie (Wj 34, 29-35)
Twarz Mojżesza promienieje
Czytanie z Księgi Wyjścia
Gdy Mojżesz zstępował z góry Synaj z dwiema tablicami Świadectwa w ręku, nie wiedział, że skóra na jego twarzy promieniała na skutek rozmowy z Panem. Gdy Aaron i Izraelici zobaczyli Mojżesza z dala i ujrzeli, że skóra na jego twarzy promienieje, bali się zbliżyć do niego. A gdy Mojżesz ich przywołał, Aaron i wszyscy przywódcy zgromadzenia przyszli do niego, i Mojżesz rozmawiał z nimi. Potem przyszli także Izraelici, a on nakazał im wszystko, co Pan mu powiedział na górze Synaj.
Gdy Mojżesz zakończył z nimi rozmowę, nałożył zasłonę na twarz. Ilekroć Mojżesz wchodził przed oblicze Pana na rozmowę z Nim, zdejmował zasłonę aż do wyjścia. Gdy zaś wychodził, mówił Izraelitom to, co mu Pan rozkazał. I wtedy to Izraelici mogli widzieć twarz Mojżesza, że promienieje skóra na twarzy Mojżesza. A Mojżesz znów nakładał zasłonę na twarz, póki nie wszedł na rozmowę z Panem.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 99 (98), 5-6. 7 i 9 (R.: por. 9c))
Jesteś najświętszy, Boże nasz i Panie
Wysławiajcie Pana, naszego Boga, *
padajcie przed podnóżkiem stóp Jego, bo On jest święty.
Wśród Jego kapłanów są Mojżesz, Aaron i Samuel †
wśród tych, którzy wzywali Jego imienia, *
wzywali Pana, a On ich wysłuchał.
Jesteś najświętszy, Boże nasz i Panie
Przemawiał do nich w słupie obłoku, *
a oni strzegli przykazań i prawa, które im nadał.
Wysławiajcie Pana, Boga naszego, †
pokłon oddajcie Jego świętej górze, *
bo Pan nasz i Bóg jest święty.
Jesteś najświętszy, Boże nasz i Panie
Aklamacja (J 15, 15b)
Alleluja, alleluja, alleluja
Nazwałem was przyjaciółmi,
albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Mt 13, 44-46)
Przypowieści o skarbie i perle
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:
Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę.
Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (17 środa zwykła, rok liturgiczny C I)
Niepowtarzalna Święta Historia
Bardzo smutna sytuacja. Bolesny osąd wypowiedziany na temat drogi życia drugiego człowieka. Co zrodziło się wówczas w moim sercu? Przede wszystkim dwa słowa, promieniujące jak latarnie pośród ciemności. Dwa zwykłe wyrazy, które zarazem odzwierciedlają niezmierzoną rzeczywistość: „Tajemnica człowieka”.
Tak wiele ludzkich dróg. Pośród niech większość realizuje pewien przyjęty model życia. Na przykład droga małżeńska. Z kolei w naturalny sposób z małżeństwa wynika między innymi zjednoczenie miłosne poprzez relacje seksualne. To prawdziwie Boża i szlachetna droga przeznaczona dla większości.
Są jednak szczególne przypadki. Taką wyjątkowość wyraża przykładowo tzw. „białe małżeństwo”. Dwoje małżonków rezygnuje z relacji seksualnych ze względu na Boga. To bardzo nietypowa sytuacja. Jednocześnie może stanowić piękną drogę do świętości. To prawo wyjątkowości podobnie funkcjonuje na drodze życia zakonnego. Zakonnik lub zakonnica są powołani do życia w służbie Bogu i ludziom we wspólnocie zakonnej. Wówczas życie pośród sióstr lub braci z rodziny zakonnej jest naturalną drogą codziennego uświęcania. Ale może zaistnieć odmienna sytuacja. Jeden z najbardziej znanych trapistów, Tomasz Merton, w pewnym momencie życia, za zgodą władz zakonnych, podjął życie pustelnicze. Wstąpił na drogę zdecydowanie nietypową dla kogoś, kto pozostaje we wspólnocie zakonnej.
Podobnie rzecz się ma w przypadku księdza diecezjalnego. Typowy bieg tego powołania wyraża się w działalności duszpasterskiej pośród ludzi. Wspaniale, gdy ksiądz głosi kazania, które przyciągają do Boga wielu ludzi. Świetnie, gdy organizuje parafię tak, że wierni czują się jak u siebie w domu. Ale istnieje możliwość podjęcia drogi pustelniczej. To stan nietypowego bycia księdzem w głębszej samotności, w odosobnieniu, bez zewnętrznej działalności duszpasterskiej. Fundamentem staje się wówczas codzienna modlitwa, pokuta i ofiara podejmowana w samotności na chwałę Boga i dla dobra ludzi.
Te rzadko spotykane przypadki wyzwalają często wiele emocji i nawet gwałtownych reakcji. Oto bowiem pojawia się sytuacja, która wymyka się ogólnie przyjętym schematom. Pojawia się trudność z umiejscowieniem zaistniałego przypadku. Niestety pewna pokusa święci sukcesy. Jaka? To dążenie, aby unicestwić tę trudną do zakwalifikowania drogę. Pojawiają się smutne oceny skazujące człowieka, który taką nietypową drogę podejmuje. Chęć upokorzenia tego, który ośmielił się przekroczyć przyjęty schemat.
Sprawę trzeba oczywiście dobrze zbadać. Gdy jest to autentycznie specyficzne powołanie, to mamy do czynienia z Boża inspiracją. To drogocenna perła życiowego powołania, którą ktoś odnalazł. Dla tej najcenniejszej perły zrezygnował z innych dóbr. Walka z taką nietypową drogą byłaby walką z samym Bogiem. Co z tego wynika? Otóż wciąż warto powtarzać sobie następującą prawdę. „Pamiętaj! Jeśli nie rozumiesz drogi życiowej drugiego człowieka, to zamilknij. Módl się z serca za niego. Pokornie powiedz: nie rozumiem”.
Panie Boże, Ty jesteś Świętym Autorem powołania każdego ludzkiego życia. Spraw, abym nie był mędrcem i sędzią, który w rzeczywistości okaże się przygnębiającym głupcem. Pomóż, aby coraz bardziej docierało do mnie, że życie każdego człowieka jest niezgłębioną tajemnicą. Każde życie to niepowtarzalna święta historia. Nie ma dwóch takich samych dróg…
31 lipca 2013 (Mt 13, 44-46)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1068 dostępny od 21:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka