20 stycznia 2023, Piątek

Piątek II tygodnia okresu zwykłego w roku I (u Paulinów: Święto błogosławionego Euzebiusza z Ostrzychomia, kapłana, założyciela zakonu; patron dnia: tu; inne oficjum: tu)

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Hbr 8, 6-13)

Chrystus pośrednikiem Nowego Przymierza

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Teraz Chrystus otrzymał w udziale o tyle wznioślejszą służbę, o ile też stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach. Gdyby bowiem owo pierwsze było bez zarzutu, nie szukano by miejsca na drugie przymierze. Albowiem ganiąc ich, zapowiada: «Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie jednak przymierze, jakie zawarłem z ich domem w dniu, gdy ich wziąłem za rękę, by wyprowadzić ich z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto i Ja przestałem dbać o nich, mówi Pan.

Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po owych dniach, mówi Pan. Nadam prawa moje w ich myśli, i wypiszę je na ich sercach, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana! Bo wszyscy Mnie poznają, od małego aż do wielkiego. Ponieważ ulituję się nad ich nieprawością, a na ich grzechy więcej już nie wspomnę».

Skoro zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 85 (84), 8 i 10. 11-12. 13-14 (R.: 11a))

Łaska i wierność spotkają się z sobą

Okaż nam, Panie, łaskę swoją *
i daj nam swoje zbawienie.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie †
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Łaska i wierność spotkają się z sobą

Łaska i wierność spotkają się z sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Łaska i wierność spotkają się z sobą

Pan sam szczęściem obdarzy, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, *
a śladami Jego kroków zbawienie.

Łaska i wierność spotkają się z sobą

Aklamacja (Por. 2 Kor 5, 19)

Alleluja, alleluja, alleluja

W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą,
nam zaś przekazał słowo jednania.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Mk 3, 13-19)

Jezus wybiera dwunastu Apostołów

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Jezus wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy.

Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał.

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Trzy różne początki

W życiu bardzo ważne jest doświadczenie „początku”. Zwłaszcza, gdy chodzi o fundamentalne wybory życiowe. Możemy wyróżnić trzy rodzaje odmiennych początków. Zasadniczym punktem odniesienia jest Wola Boża. Warto zwrócić uwagę na specyficzne prawdy w każdej z trzech zaistniałych sytuacji.

W pierwszym przypadku początek nie jest zgodny z Wolą Bożą. Chodzi o błędną decyzję, której powodem jest ludzka pycha. Pycha powoduje zaślepienie, wyzwala chore ambicje i prowadzi do upadku. Człowiek jest przekonany o posiadaniu możliwości, których obiektywnie nie ma. Bóg respektuje prawo do wolności, dlatego dopuszcza zaistnienie „głupiego początku”. Przykładem tego są niektóre przedsięwzięcia, które kończą się wielkim bankructwem. Bez porównania większą tragedią jest błędny wybór w powiązaniu z kwestią małżeństwa lub celibatu. Chodzi tutaj tylko o te decyzje, które motywowane są pysznymi iluzjami. Powstaje wtedy wiele niepotrzebnych zranień i egzystencjalnych komplikacji. Taki początek choć nie jest zgodny z Wolą Boga, niezmiennie podlega promieniowaniu Bożego Miłosierdzia. Bóg nigdy nie opuszcza człowieka i zawsze chce pomóc. Aby tę pomoc przyjąć, trzeba jednak uznać swój błąd i wejść na drogę pokornego nawrócenia. Taka postawa pozwoli wejść w obszar działania Bożego błogosławieństwa.

Drugi początek charakteryzuje się tym, że jest w pełni zgodny z Wolą Bożą. Bóg jest źródłem określonej decyzji czy też życiowego powołania. „Jezus (…) przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego”(por. Mk 3, 13-19). Po upływie określonego czasu udaje się zrealizować pierwotnie zamierzony cel. Możemy powiedzieć, że zaistniało coś, co z definicji danego początku powinno było później zaistnieć. Przykładem tego jest wstąpienie do seminarium duchownego uwieńczone po kilku latach przyjęciem święceń kapłańskich, upragnionych od samego początku. Taki rozwój wydarzeń jest potwierdzeniem słuszności podjętej decyzji. Zarazem nieraz Bóg zaprasza do podjęcia specyficznej kontynuacji, przy zachowaniu istoty podjętych zobowiązań. Tak jest w moim przypadku. Wstąpiłem do seminarium duchownego i uzyskałem święcenia kapłańskie. Następnie będąc już kapłanem podjąłem powołanie pustelnicze. W ten sposób zaistniała pełnia realizacji Bożego planu wobec mego wysoce marnego istnienia. Specyfiką Bożego dopełnienia jest to, że jeszcze lepiej zostaje wydobyta istota wcześniejszego etapu. Nieraz Bóg tak prowadzi, że np. ktoś najpierw zostaje kapłanem diecezjalnym, a potem podejmuje życie konsekrowane; indywidualnie lub w zgromadzeniu zakonnym. Jestem bezgranicznie wdzięczny Bogu, że będę umierał jako pustelnik i kapłan. Po przyjęciu święceń kapłańskich czułem, że to jest „zdecydowanie dobry kierunek, ale jeszcze nie kres”. Obecnie mam absolutną pewność, że odkryłem i podjąłem pełnię mego życiowego powołania. Tak więc mogę dziś w pokoju serca jako pustelnik umierać, aby ujrzeć Oblicze Boże „twarzą w Twarz”. Nikt mi tego Bożego pustelniczego daru z serca nie wyrwie!!!

Trzeci początek też jest zgodny z Wolą Bożą. Ale tym razem ostatecznie nie dochodzi do zaistnienia końca, który z treści danego początku wynika. Przykładowo, gdy ktoś wstępuje do zgromadzenia zakonnego, to jest to równoznaczne z tym, że pragnie w nim pozostać aż do śmierci. Bywa jednak, że niektóre osoby w trakcie formacji odkrywają w sercu, że jednak nie mają powołania do bycia w danym zgromadzeniu lub w ogóle do bycia w zakonie. W konsekwencji rezygnują, nie składając ślubów wieczystych. Podobnie w przypadku osób, które wstępują do seminarium duchownego i w trakcie formacji dochodzą do wniosku, że nie mają powołania do kapłaństwa. Nie oznacza to, że motywowane szczerym pragnieniem wstąpienie było błędem. Taki szczery początek jest jak najbardziej z Ducha Bożego. Zarazem najwyraźniej Bóg w swoich planach uznał, że czasowy pobyt w danym zgromadzeniu lub w seminarium duchownym miał być pomocny do realizacji jakiegoś innego powołania życiowego.

Panie, od samego początku prowadź nas drogą swej świętej Woli…

23 stycznia 2015 (Mk 3, 13-19)

Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →