22 lutego 2023. Słowo na Środę Popielcową. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze oraz dzisiejsza homilia abp Rysia
22 lutego 2023, Środa
Środa Popielcowa (rozpoczęcie Wielkiego Postu)
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania i aklamacja przed Ewangelią +
Czytania na Środę Popielcową
1. czytanie (Jl 2, 12-18)
Rozdzierajcie serca wasze, a nie szaty
Czytanie z Księgi proroka Joela
Tak mówi Pan:
«Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament». Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana, Boga waszego! On bowiem jest litościwy, miłosierny, nieskory do gniewu i bogaty w łaskę, a lituje się nad niedolą. Kto wie? Może znów się zlituje i pozostawi po sobie błogosławieństwo plonów na ofiarę pokarmową i płynną dla Pana, Boga waszego.
Na Syjonie dmijcie w róg, zarządźcie święty post, ogłoście uroczyste zgromadzenie. Zbierzcie lud, zwołajcie świętą społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci i niemowlęta! Niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty, a oblubienica ze swego pokoju!
Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pańscy! Niech mówią: «Zlituj się, Panie, nad ludem Twoim, nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami. Czemuż mówić mają między narodami: Gdzież jest ich Bóg?»
A Pan zapłonął zazdrosną miłością ku swojej ziemi i zmiłował się nad swoim ludem.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 51 (50), 3-4. 5-6b. 12-13. 14 i 17 (R.: por. 3a))
Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.
Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni
2. czytanie (2 Kor 5, 20 – 6, 3)
Pojednajcie się z Bogiem, oto teraz czas upragniony
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
W imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.
Współdziałając zaś z Nim, napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej. Mówi bowiem Pismo:
«W czasie pomyślnym wysłuchałem cię, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą».
Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia.
Oto Słowo Boże
Aklamacja (Por. Ps 95 (94), 8a. 7d)
Chwała Tobie, Słowo Boże
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Chwała Tobie, Słowo Boże
↑ Ewangelia (Mt 6, 1-6. 16-18)
Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.
Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).
Prochem jesteś… Otwórz się!
Środa Popielcowa. Znak posypania popiołem. To rewelacyjny drogowskaz, w jakim kierunku zdążać w rozpoczynającym się okresie Wielkiego Postu. Warto jak najlepiej wystartować od pierwszego dnia. Czy mamy skoncentrować się na swych grzechach i pokutnych postanowieniach?
Zdecydowanie nie tędy droga! Znak popiołu nie jest wezwaniem do zatrzymania się na sobie. Dokładnie odwrotnie! Popiół jest jednym wielkim zaproszeniem do otwarcia swego wnętrza na Boga. Potężny problem polega na tym, że na różny sposób zamykamy się w sobie. Powodem tego może być zarówno dumna pewność siebie, jak i naszpikowana kompleksami niepewność siebie. Odniesione sukcesy, rzeczywiste lub pozorne, często powodują narcystyczne wpatrywanie się w „absolut swej doskonałości”. Z kolei poniesione sromotne porażki, realne lub wymyślone, przygniatają do ziemi i bezlitośnie wołają „jesteś zerem”.
Zamknięcie się w sobie przybiera dwie zasadnicze formy. Może oznaczać nasycanie się tylko samym sobą. Nikogo innego już nie potrzebuję, bo w sobie mam wszystko. W swych oczach staję się doskonałą pełnią, która „z góry” obdarowuje i którą inni wykorzystują. Nawet modlitwa, post i jałmużna są wtedy przeżywane jako środek do budowania swego wspaniałego wizerunku; w oczach własnych i innych. Jeśli człowiek jest zamknięty w sobie, to „pobożne uczynki” jeszcze bardziej od prawdziwego Boga oddalają. Wszystko bowiem służy do utwierdzania i promowania swego egoistycznego ja. Tragicznym owocem takiego Wielkiego Postu staje się wzrost pychy. Ubaw dla szatana, co nie miara!
Druga forma zamknięcia się w sobie polega na wołaniu „mnie już nic nie pomoże”. Niczego od nikogo nie chcę przyjąć, bo i tak to wszystko zmarnuję. Człowiek postrzega siebie jako kosmiczną „czarną dziurę”, która jest w stanie wchłonąć i zamienić w ciemność wszystko, włącznie z największym światłem. Gdy mimo wszystko pojawi się modlitwa, post i jałmużna, to i tak te święte czynności nie przybliżą do Boga. Wychwycone porażki w tych dziedzinach staną się powodem auto-linczu i „zdołowania do sześcianu”. Szatan ma świetny powód do piekielnej libacji.
Znak popiołu jest wielkim zaproszeniem do wewnętrznego otwarcia się. I rzecz wielkiej wagi! W punkcie wyjścia chodzi o zwyczajne ludzkie otwarcie się. Łaska buduje na naturze. Jak nie będzie tej ludzkiej podstawy, to nawet posługiwanie się „Bożym Imieniem” do niczego dobrego nie doprowadzi. Każdy ma jakieś rozumienie słów „zamknięty”, „otwarty”. Środa Popielcowa to świetna okazja, aby trochę pomedytować nad sensem tych określeń. Co dla mnie znaczy być otwartym? Kiedy czuję, że się zamykam? Nie można otworzyć się na niewidzialnego Boga, jeśli pozostaje się zamkniętym na widzialnego człowieka. Z kolei rzeczywiste otwarcie się na człowieka, naturalnie prowadzi do Boga. Wówczas modlitwa, post i jałmużna stają się autentycznymi środkami, które pomagają pogłębić relację zjednoczenia z Bogiem.
W tej zdrowej perspektywie, posypanie popiołem i słowa „Pamiętaj, ze jesteś prochem i w proch się obrócisz” nabierają głębokiego sensu. W biblijnym opisie stworzenia czytamy, że Bóg tchnął swego Ducha w proch ziemi i stał się człowiek. Cała wyjątkowość człowieka ma swe źródło w Bogu. Człowiek sam z siebie jest jak popiół. Ale popiół nie jest smutnym znakiem. To pełen nadziei symbol, który wskazuje na ludzką kruchość, aby tym bardziej otworzyć się na Moc Bożej Miłości. Posypanie popiołem jest dotykalnym zaproszeniem do otwarcia swego wnętrza na niezniszczalne Boże Błogosławieństwo. Popiół woła: „pozwól Bogu, aby Pełnią swej Miłości mógł wypełniać twą pustkę”.
Znak popiołu w Środę Popielcową jest pierwszym i zarazem koniecznym krokiem na drodze do przyjęcia Zmartwychwstałego Pana w Wielkanocny poranek. Na ile się otworzymy, na tyle Bóg nas sobą wypełni…
5 marca 2014 (Mt 6, 1-6. 16-18)
Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 907 dostępny od 21:00 (~5-35′).
Słowo na jutro
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (Orędzie Papieża Franciszka na Wielki Post 2023: kliknij tutaj).
Homilia
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka