22 maja 2025, Czwartek

Czwartek V tygodnia Okresu Wielkanocnego (wspomnienie świętej Rity z Cascia, zakonnicy) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Czytania   +

↑   Ewangelia (J 15, 9-11)

Trwajcie w miłości mojej

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.

To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna».

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (czwartek 5 tygodnia okresu wielkanocnego, rok liturgiczny C I)

Pragnienie szczęścia

Człowiek jest nienasyconym pragnieniem szczęścia. Stąd płynie współczesna pogoń za przyjemnością i rozkoszą. Chęć, aby jak najszybciej uzyskać to, czego nie tylko ciało, ale i całe wnętrze się domaga. Jednakże szukając szczęścia o własnych siłach, znajdziemy nieszczęście… Dlaczego tak się dzieje?

Przede wszystkim nie można utożsamiać szczęścia z rozkoszą. Szczęście jest pewnym trwałym stanem duchowym. Rozkosz jest doświadczeniem chwili. Przemija jak cudny powiew ciepło muskającego wiatru. Szukając rozkoszy, zaczynamy biec za tym trudno uchwytnym muśnięciem. Nawet jak się nam uda nieco tego powabu doświadczyć i tak zaraz umknie. Nie pozostaje nic innego, jak dalej kontynuować pogoń za wiatrem. Pragnienie zaś, zamiast zmniejszać się, narasta coraz bardziej…

Opis ten nie dotyczy tylko rozkoszy, jako uwieńczenia zmysłowej przyjemności. Podobnie sprawy wyglądają nawet w sferze duchowej. Wielkim błędem jest szukać w życiu za wszelką cenę szczęścia. To prościutka droga do tego, aby stać się nieszczęśliwym. Dążąc bowiem do szczęścia, zaczynam traktować drugiego człowieka jako środek do celu. Nawet najbardziej szczytny cel nie zmienia zaś faktu, że z drugiego robię tylko narzędzie potrzebne do realizacji własnego projektu. Tak rozpada się część związków. Koronnym argumentem jest „prawo do szczęścia”. Gdy drugi mi tego nie daje, to zmieniam go na inny „egzemplarz potencjalnie bardziej szczęściodajny”. Ta zasada obowiązuje nawet w odniesieniu do Boga. Nie jest przecież rzadkością fakt, że „smutnemu Bogu” dziękujemy, robiąc miejsce dla „radosnego bożka”.

Czy zaprezentowany tok myślenia jest przejawem życiowego pesymizmu? Czy włożyć pomiędzy bajki opowieść o szczęściu, którego nie możemy zyskać? Żadną miarą! Wręcz przeciwnie. Chodzi jednak o to, że szczęście jest możliwe tylko jako „produkt uboczny”. W życiu nie powinno szukać się szczęścia, ale miłości. Otóż to! Jeśli serce wypełnia miłość, to naturalną konsekwencją takiego stanu jest doświadczenie szczęścia i radości. Szukając szczęścia, skazuję się na egoistyczną samotność, tracę miłość i w rezultacie staję się nieszczęśliwy. Szukając miłości, otwieram się na obecność osoby, zyskuję miłość, która czyni mnie szczęśliwym. Jezus bardzo wyraźnie pokazuje tę właściwą logikę przechodzenia od miłości do radości. Po pełnym zaangażowania nawoływaniu do miłości, stwierdza: „To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna” (J 15, 11).

W tym świetle, pięknie, jeśli w zgodzie z przykazaniami człowiek może przeżywać rozkosz, która jest zapowiedzią Wiecznego rozkoszowania się. Trzeba jednak pamiętać, aby nie szukać rozkoszy, lecz miłości. Gdy mąż z żoną autentycznie się miłują i w czasie zjednoczenia seksualnego przeżywają Boską rozkosz, to oczywiście wspaniale. Niech ta rozkosz z miłości będzie jak największa!

Aby te prawdy się sprawdzały, niezbędne jest jeszcze właściwe rozumienie miłości. Temat rzeka. Ale warto przynajmniej fundamentalnie rozróżnić miłość eros i miłość agape. Pierwsza dąży do posiadania kogoś, kto by mnie kochał. Miłość taka ma swą wartość, ale nie pozwoli na uzyskanie optymalnego szczęścia.

Staje się to możliwe dopiero w przypadku miłości agape. Jest to miłość ofiarna, obdarzająca, która nie oczekuje zapłaty na ziemi. Miłować oznacza umierać dla kochanej osoby. Do takiej miłości odwołuje się Jezus, gdy zaprasza: „Wytrwajcie w miłości mojej” (J 15, 9). Nawiązując do oryginału greckiego, trwanie wskazuje tu przede wszystkim na „zamieszkiwanie”, „przebywanie”. Nie tak chodzi o własny wysiłek trwania, jak o pozostawanie w obszarze oddziaływania Jezusowej Miłości. Człowiek zostanie nasycony, gdy będzie trwał w miłości Jezusa Chrystusa.

Nie szukajmy przyjemności i szczęścia, ale konkretnej wody Chrystusowej Miłości. Pijąc, doświadczymy zaspokojenia i szczęścia.

2 maja 2013 (J 15, 9-11)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1727 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---