23 marca 2025, Niedziela

III Niedziela Wielkego Postu (rok C; wspomnienie św. Rafki) patron dnia: tu

Czytania   +

↑   Ewangelia (Łk 13, 1-9)

Rozesłanie Dwunastu

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

W tym czasie przyszli jacyś ludzie i donieśli Jezusowi o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar.

Jezus im odpowiedział: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, iż to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jeruzalem? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie».

I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał zasadzony w swojej winnicy figowiec; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: „Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym figowcu, a nie znajduję. Wytnij go, po co jeszcze ziemię wyjaławia?” Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz go wyciąć”».

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (3 niedziela Wielkiego Postu, rok liturgiczny C I)

Twoja ostatnia szansa

Spotykamy się z nieszczęściami innych ludzi. Wypadki samochodowe, choroby, niesprawiedliwe wyroki, rodzinne tragedie. Docierające do nas wiadomości traktujemy często jako odnoszące się do kogoś w oddali. Niewypowiedziana iluzja, że mnie to nie spotka. Ale przecież nic nie stoi na przeszkodzie, aby już w najbliższych dniach pojawiła się w gazecie krótka notka o naszym śmiertelnym wypadku, z dodatkiem spektakularnego zdjęcia. Warto więc wzbudzać świadomość bliskości tragedii. Nie chodzi jednak o wyzwalanie lęku, ale o budowanie postawy przebudzenia. Przebudzenie zaś polega na tym, aby nie tkwić w iluzji lecz coraz bardziej uczestniczyć w rzeczywistości. Iluzja bowiem zamyka drogę do głębszych procesów życiowych w człowieku. Rzeczywistość zaś otwiera na autentyczne bycie. Daje właściwe spojrzenie na życie własne i drugiego. Prowadzi do Boga.

Wedle potocznego rozumienia, nieszczęście jest karą za grzech. Niestety wielu od dziecka usłyszało groźbę: „Nie rób tak, bo cię Bozia ukarze”. W konsekwencji nawet jeśli intelektualnie nie ma na to zgody, to gdzieś pokłady podświadomości nasączone są błędnym rozumieniem. Jeżeli kogoś spotyka nieszczęśliwe zdarzenie, to znaczy, że ponosi karę za grzech. W podtekście, skoro mnie się dobrze wiedzie, to znaczy, że jestem sprawiedliwy. Ktoś zginął, bo kara Boska go spotkała. Mnie udało się przeżyć, to znaczy: Niebiosa potwierdziły, że jestem porządnym, dobrym człowiekiem.

Chrystus radykalnie kwestionuje taki uproszczony, powierzchowny sposób rozumowania. „Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie” (Łk 13, 5). Nie możemy ofiary wypadku lub jakiejś życiowej tragedii traktować jako grzesznika ukaranego za swój grzech. Nie mamy ku temu prawa. Istnieją bowiem trzy w pełni uzasadnione możliwości wytłumaczenia. Tragedia jest naturalną sytuacją przypadkową, bez żadnych bezpośrednich związków z życiem moralnym ofiary. Wypadek rzeczywiście może być rezultatem niewłaściwego zachowania. Wreszcie zaistniały dramat to konsekwencja świętego życia człowieka, który ucierpiał. Nie można więc wydać osądu.

Właściwe podjęcie przepływającego strumienia tragicznych zdarzeń polega na wejściu w stan empatycznego współcierpienia. To wymaga także przezwyciężenia odczuć, które mądrość ludowa opisuje stwierdzeniem, że najbardziej cieszy nieszczęście drugiego. Kto chce zrobić większy krok, może nawet wejść w logikę ofiary zastępczej. Jeśli to potrzebne, na przykład godzę się wziąć na siebie chorobę raka złośliwego, aby w ten sposób drugi pozostał zdrowy i przeżył. Zamiast skazania grzesznika pojawia się postawa współobecności i współcierpienia z siostrą i bratem. Czerpiąc z ostrzeżenia Jezusa, przyjmuję do wiadomości, że jestem grzesznikiem. Tragedia drugiego to dla mnie przede wszystkim otrzeźwiające wezwanie do mojego nawrócenia, do własnej przemiany życia. Jeżeli mnie lub mojej rodziny nie dotknęła jakaś tragiczna historia, to nie dlatego że jesteśmy lepsi, bardziej zasługujący na Boże błogosławieństwo. Tajemnica Boga. Prawda bowiem może być taka, że zostałem oszczędzony, aby się jeszcze nawrócić.

Jednocześnie prawdą jest: kogo Bóg miłuje, temu krzyży nie żałuje. Cierpienie w życiu świętych jest znakiem głębokiego zaufania Boga i potwierdzeniem Chrystusowej drogi. Trzeba pamiętać, doczesne powodzenie może być zarówno znakiem Bożego błogosławieństwa, jak i rezultatem podjętej współpracy ze strukturami zła. Szatan jest w stanie do czasu wiele ofiarować temu, kto ulegle podejmie z nim współpracę.

Tak więc w żaden sposób nie możemy do końca wyjaśnić powodu, że kogoś spotkało nieszczęśliwe zdarzenie. Wolą Jezusa jest każdą taką sytuację traktować jako bezcenne zaproszenie do własnego nawrócenia i postawy współcierpienia. Na tej zaś drodze, jeśli coś się nie uda, Bóg daje nam kolejną szansę. Bóg jest nieskończony w swej cierpliwości. Ta ostania szansa może pojawiać się jeszcze przez lata. Nie zapomnijmy jednak: dzisiaj może pojawić się już po raz ostatni.

3 marca 2013 (Łk 13, 1-9)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1667 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia oraz homilia ojca biskupa Piotra Kleszcza.

---