25 kwietnia 2023, Wtorek

Święto świętego Marka, Ewangelisty (patron dnia: tu)

Czytania i aklamacja przed Ewangelią    +

↑  Ewangelia (Mk 16, 15-20)

Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich:

«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Kojąca życiowa rozmowa

Zabiegana codzienność. Tak wiele życiowych spraw. Im tego więcej, tym bardziej słychać wołanie wnętrza. Tęsknota serca za głębokim wyciszeniem. Wypatrywanie powiernika, któremu totalnie bezstresowo można byłoby o wszystkim opowiedzieć. Nie traktujmy takiego pragnienia jako czegoś w rodzaju odrealnionego marzenia. Jak najbardziej możliwe jest spełnianie tej wielkiej tęsknoty. W jaki sposób? Poprzez modlitwę. Ale jak się modlić?

Powiedzmy najpierw jasno i wyraźnie, że modlitwa nie jest abstrakcyjnym rozmyślaniem. Nawet człowiek niewierzący może mieć wiele pięknych refleksji o pojęciu Boga. Nie chodzi także o robienie kolejnego zestawu moralnych postanowień. Bardzo szybko człowiek się pod tym ciężarem załamie. Rdzeń modlitwy polega na tym, że jest to serdeczne spotkanie dwóch osób. Bóg i człowiek. On i Ty. Konkretna współobecność. Aby tego najlepiej doświadczyć, wielką pomocą jest zatrzymanie się samotnie, w cichym miejscu. Najlepiej przed oczami mieć konkretny fizyczny znak obecności Boga: krzyż, obraz, ikona. Jesteśmy ludźmi z duszy i ciała. Dlatego fizyczny znak jest wielką pomocą. Siedząc, stojąc, klęcząc wystarczy wypowiadać do Boga kolejne słowa, które płyną z głębi serca. Najzwyczajniej w świecie, podobnie jak robimy to z przyjacielem w trakcie szczerej rozmowy. W Ewangelii czytamy: „Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba… a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami” (Mk 16, 19-20). Tak, obecnie możemy jak najbardziej dosłownie prowadzić podobne rozmowy. Pewni obecności Pana. A o czym rozmawiać?

Bezcenną wartość ma modlitwa życiem. Najważniejsze nie są piękne teksty modlitewne skomponowane na przestrzeni dziejów. Po prostu, z rozbrajającą szczerością najlepiej opowiadać o tym, co przeżywamy. Często działania zwane modlitwą niewiele pomagają, choć łączą się z dużym wysiłkiem. Dlaczego tak się dzieje? Bo nie dotykają rdzenia życia. Nie trzeba specjalnie szukać tematów. Przecież wypełniają nas konkretne myśli, zmartwienia, troski. Modlitwa życiem polega na tym, że o tym wszystkim opowiadam Jezusowi Chrystusowi. W ten sposób otwieram swe życiowe obszary. Nie zakrywam. Nie zasypuję czegoś, co potem za wszelką cenę pragnie się wydostać na powierzchnię.

Nie chodzi tu jednak o opowiadanie, które byłoby egocentrycznym zapatrzeniem w samego siebie. Obrazowo można to przedstawić w postaci głowy, która skierowana jest do dołu i kontempluje siebie. Promienie Bożej łaski niewiele mogą wtedy uczynić, bo pozostają całkowicie poza kręgiem zainteresowania.

Modlitwa życiem, to zwrócenie serca, ust i oczu ku Jezusowi. Tym razem dokonuje się wyjście z samego siebie. W centrum staje Bóg, któremu serdecznie opowiadam o swoim życiu. Chrystus promieniuje swoją obecnością jak słońce. Jeżeli człowiek się nie otwiera, to te promienie są zablokowane. Nie mogą dotrzeć do wnętrza. Zamknięte okiennice. Gdy nie otwieram swojego wnętrza, wtedy wciąż pozostaję sam, pomimo realnej obecności Pana. Setki ewentualnych wyrecytowanych modlitw spływają jak woda po kamieniu.

Modlitwa jest przyjacielską rozmową z Jezusem Chrystusem. Szczerze do bólu mówię o tym, co we mnie jest. Cierpienia i radości. Wówczas dokonuje się prawdziwie święty dialog. Dzięki otwarciu ze strony człowieka, promienie łaski mogą trafiać centralnie w miejsca, gdzie rzeczywiście żyję. Dokonuje się owocowanie modlitwy na dwóch poziomach. Najpierw jest to taki wyzwalający oddech. Nic bowiem nie jest tłamszone we wnętrzu. Wszystko wychodzi na zewnątrz. Następnie, to wszystko jest przenikane i kształtowane przez Ducha Świętego. Poprzez modlitwę, serce człowieka staje się przestrzenią, gdzie Bóg uświęca życie człowieka.

Modlitwa życiem jest pięknym, kojącym doświadczeniem „wyżyn pokoju i wyciszenia” pośród „nizin codzienności”. Nie jest obowiązkiem, który trzeba z przymusu wykonać. To upragniony czas spotkania z Jezusem Chrystusem, prawdziwie Boskim Przyjacielem.

25 kwietnia 2013 (Mk 16, 15-20)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 969 dostępny od 21:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu  (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.

---