26 kwietnia 2025, Sobota

Sobota w Oktawie Wielkanocy (patron dnia: tu)

Czytania   +

↑   Ewangelia (Mk 16, 9-15)

Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię

Słowa Ewangelii według Świętego Marka:

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to Jego towarzyszom, pogrążonym w smutku i płaczącym. Ci jednak, słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie dali temu wiary.

Potem ukazał się w innej postaci dwom spośród nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni powrócili i obwieścili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.

W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.

I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!»

Oto Słowo Pańskie

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (Sobota w Oktawie Wielkiej Nocy, rok liturgiczny C I)

Objawienie fascynującej obecności

Bieg pośród ludzi i rzeczy. Spojrzenia, bez dostrzegania. Ludzkie osoby, mijane niczym przydrożne przykurzone latarnie lub tablice ogłoszeniowe z dawno nieaktualnymi informacjami. I tak pośród tych kompletnie niezauważanych ludzi jest „ktoś”. Początkowo, widok jego twarzy, w najlepszym przypadku, jest co najwyżej rejestrowany jako prosty obiekt w zasięgu wzroku. Zero jakiejś szczególnej uwagi. Tak mogą upływać dni, miesiące i nieraz nawet całe lata.

I oto pewnego dnia coś zaczyna się dziać. Jakieś słowa, drobna pomoc, przypadkowe dłuższe spojrzenie. Wszystko zmienia się. Nieraz wręcz diametralnie z dnia na dzień. Ta dotąd zagubiona w tłumie twarz zaczyna promieniować swą niepowtarzalnością. Staje się zdecydowanie najjaśniejszym punktem na horyzoncie. Bez cienia przesady, jest jak słońce wznoszące się nad szarością oceanicznych wód. Głos przestaje rozmywać się w potoku wielorakich dźwięków. Jego tembr swą oryginalnością, tajemniczym sposobem zaczyna poruszać najgłębsze struny duszy. Wcześniej najwyżej odruchowe podanie ręki. Teraz dotyk dłoni powoduje szybsze bicie serca i dreszcz emocji. Wcześniejsza totalna nieobecność w umyśle zaczyna przemieniać się w wartki nie tylko strumyczek, ale wręcz potok myśli.

Słowem, realne wewnętrzne objawienie. Bezimiennie istniejący wcześniej człowiek staje człowiekiem, którego imię zaczyna być pisane złotymi literami i wymawiane jeszcze bardziej złotymi zgłoskami. Obecność tego wcześniej „nieobecnego” staje się najdoskonalszym dowodem na istnienie Boga. Patrzysz na niego i widzisz Boga. Patrzysz i nie potrzebujesz już dowodów na istnienie Zmartwychwstałej Rzeczywistości. Doświadczenie objawienia polega na tym, że niejako opada zasłona. Odsłania się to, co wcześniej będąc, pozostawało zakryte. Ktoś od samego początku jest. Ale jak gdyby go nie było, gdyż pozostawał za zasłoną. Potem ta zasłona opada i odsłania obecność tego, który już wcześniej był. Teraz staje się widziany w swej obecności. Chwytanie umysłem i odbieranie sercem tej prawdy o ludzkim objawieniu jest bezcenne, aby dostrzec z wiarą Obecność Zmartwychwstałego.

W finalnej części Ewangelii św. Marka czytamy: „W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go Zmartwychwstałego” (Mk 16, 14). Po zmartwychwstaniu, Jezus już nie przychodzi na zasadzie, że Go najpierw „jeszcze nie ma” i po przyjściu „już jest”. Zmartwychwstały jest cały czas z uczniami, ale oni początkowo go nie rozpoznają. Jest z nimi także wtedy, gdy Go nie widzą; gdy nie ufają osobom świadczącym o Jego zmartwychwstaniu. To smutny dla Jezusa fakt, że będąc obecnym, jest traktowany jak nieobecny. Podobnie jak w opisanym doświadczeniu objawienia, gdy aktualnie wyjątkowo kochana osoba, wcześniej była całkowicie nierozpoznana i de facto traktowana, jakby jej nie było.

Z prawdy o ukazywaniu się Zmartwychwstałego płynie wielkie przesłanie. Podobnie jak z ewangelicznymi uczniami, Jezus jest teraz także z nami. Problemem nie jest Jego brak obecności. Problemem jest nasza wewnętrzna ślepota i niedostrzeganie Obecności Jezusa Zmartwychwstałego. Warto w sercu otwierać się na objawienie tej obecności. Potrzeba światła wiary dla naszej zamotanej i zakręconej duszy. Najgłębsze Objawienie, to zyskanie świadomości obecności Jezusa Zmartwychwstałego w naszym życiu. To doświadczenie objawienia Zmartwychwstałego jest fundamentem. Na tym fundamencie jesteśmy zaproszeni do odkrywania w twarzy spotykanych ludzi twarzy Zmartwychwstałego. Twarz drugiego woła: „Zmartwychwstałem”. Szczególnie chodzi o to, abyśmy jak najpełniej dostrzegli twarze, poprzez które Bóg pragnie nam się najpełniej i najdoskonalej objawiać na ziemi.

Zmartwychwstały Panie, przymnóż nam wiary, abyśmy widzieli, słyszeli, odczuwali … misterium Objawienia.

6 kwietnia 2013 (Mk 6, 9-15)

---

↑   Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

↑   Komentarze video

↑  Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).

↑   „Słowo na jutro” (~5-35′)

↑   Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1701 dostępny od 20:00 (~5-35′). 

↑   Zoom (~2-3′)

↑  Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).

↑   Zielone Pastwisko (~4-7′)

↑  Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).

↑   Homilia (~9-29′)

↑  Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.

---