28 listopada 2024, Czwartek

Czwartek XXXIV tygodnia zwykłego (rok II) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania +

Czytania na czwartek 34 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny II)

1. czytanie (Ap 18, 1-2. 21-23; 19, 1-3. 9a)

Upadek grzesznego miasta

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem anioła zstępującego z nieba i mającego wielką władzę, a ziemia od chwały jego rozbłysła.

I głosem potężnym tak zawołał: «Upadł, upadł Babilon, wielka stolica. I stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego wstręt».

I potężny jeden anioł dźwignął kamień, jak wielki kamień młyński, i rzucił w morze, mówiąc: «Tak za jednym zamachem Babilon, wielka stolica, zostanie rzucona, i już jej nie odnajdą. I głosu harfiarzy, śpiewaków, fletnistów, trębaczy już w tobie się nie usłyszy. I żadnego mistrza jakiejkolwiek sztuki już w tobie nie odnajdą. I terkotu żaren już w tobie nie będzie słychać. I światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już w tobie się nie usłyszy: bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody».

Potem usłyszałem jak gdyby głos donośny wielkiego tłumu w niebie, mówiący: «Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc u Boga naszego, bo wyroki Jego prawdziwe są i sprawiedliwe, bo osądził Wielką Nierządnicę, co znieprawiała nierządem swym ziemię, i zażądał od niej poniesienia kary za krew swoich sług». I rzekli powtórnie: «Alleluja!» A dym jej wznosi się na wieki wieków.

I mówi mi anioł: «Napisz: Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów Baranka!»

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 100 (99), 2-3. 4-5 (R.: por. Ap 19, 9a))

Błogosławieni wezwani na ucztę

Służcie Panu z weselem, *
stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, †
On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

Błogosławieni wezwani na ucztę

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, †
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, †
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.

Błogosławieni wezwani na ucztę

Aklamacja (Łk 21, 28bc)

Alleluja, alleluja, alleluja

Nabierzcie ducha i podnieście głowy,
ponieważ zbliża się wasze odkupienie.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Łk 21, 20-28)

Powtórne przyjście Chrystusa

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Skoro ujrzycie Jeruzalem otoczone przez wojska, wtedy wiedzcie, że jego spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci, co po wsiach, niech do niego nie wchodzą. Będzie to bowiem czas pomsty, aby spełniło się wszystko, co jest napisane.

Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! Nastanie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jeruzalem będzie deptane przez pogan, aż czasy pogan się wypełnią.

Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec huku morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie».

Oto Słowo Pańskie

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (34 czwartek zwykły, rok liturgiczny A II)

Wymiana spojrzeń

Przenikliwa wymiana spojrzeń. Widzialny kolor odsyłający ku temu, co niewidzialne. Przedziwne wrażenie dostrzegania swych niedostrzegalnych wnętrz. Ukryta dusza, oczami widziana. Kontakt wzrokowy, będący pomostem duchowego zjednoczenia. Elektryzujący styk wnętrz, dający poczucie przezwyciężenia wszelkiej zewnętrzności. Egzystencjalne uzgodnienie częstotliwości bicia serc. Przełknięcie śliny z przejęcia i całego ciała wzruszenie. Nadprzyrodzone połączenie kardiologii z antropologią i teologią. Chwila zetknięcia wejrzeń, będąca oknem Wieczności. A w tym oknie… delikatny strumień Nadziei pełen nieziemskiej obietnicy…

Dzięki Jego spojrzeniu cierpienie przestaje być oficjalną pieczęcią unicestwienia. Cierpienie staje się życiodajnym ziarnem Wiecznego Istnienia. Spojrzenie… niby tylko ziemskie w swej zewnętrzności; zarazem tak naprawdę Boskie w swej wewnętrzności…

Tak! Chrystus w ułamku chwili jest w stanie zaprezentować Boską logikę ufnej wiary, która dla ludzkiego rozumu wydaje się być brakiem wszelkiej logiki. Codziennie jesteśmy świadkami dwóch częstych doświadczeń i ich typowych następstw. Jeden stan wiąże się ze smakiem powodzenia i sukcesu. Człowiek, któremu coś się udało, prezentuje z dumą pewność siebie. Jego głowa wznosi się instynktownie ku górze. Wszak to naturalny symbol zwycięzcy. Drugi stan odzwierciedla smutne sytuacje życiowych niepowodzeń i porażek. Człowieka ogarnia strach, niepewność, przygnębienie, zmartwienie. Gdy rzeczywistość przytłacza i bezwzględnie ściska, wtedy głowa spontanicznie wędruje ku dołowi. Życiowe problemy i choroby mogą tak przygnieść do ziemi, że plecy z bólu wyginają się i zaczynają przypominać coś na kształt łuku.

W Ewangelii znajdujemy opis, w którym Jezus kieruje do nas gorące słowa otuchy (Łk 21, 20-28). Jest to zaproszenie do postawy, która przekracza naturalne reakcje. Chodzi o Bożą logikę wiary, w której można „podnieść głowę” nawet wtedy, gdy wszystko przytłacza. Zarazem nie jest to dumna pycha, ale pokorne uniżenie. Jaka jest struktura tego zaproszenia? Otóż najpierw słyszymy proroczy opis tego, co rzeczywiście później spotkało Jerozolimę w roku 70-ym. Po wielu miesiącach zaciekłego oblężenia, Jerozolima została zdobyta i doszczętnie zniszczona przez wojska rzymskie. Zapowiadając to historyczne wydarzenie, Jezus wypowiada zarazem eschatologiczne przesłanie. Z tej „mowy o końcu świata” warto wydobyć trzy „święte wskazania”.

Najpierw tak zwyczajnie Jezus doradza przyszłym uczniom, co robić, gdy Jerozolima zostanie zaatakowana. Te praktyczne uwagi pomogły wielu chrześcijanom ocaleć w trakcie pogromu Jerozolimy. Boski Mistrz nigdy nie jest „odrealniony od ziemi”. Zawsze pokazuje, co robić, aby „bez Woli Bożej” nie niszczyć bezmyślnie życia. Ten realizm niejako uwiarygodnia drugie, tym razem duchowe wskazanie. W obliczu okropnych zjawisk, ucisku i zniszczenia, otrzymujemy niezwykłe zaproszenie: „A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie”.

Oto drogowskaz dla chrześcijanina, gdy życie zaczyna „dawać nam porządnie w kość”. Nawet w największym ucisku nie można kontemplować beznadziei, ale trzeba „podnieść głowę” i odważnie przekroczyć „próg Nadziei”, gdyż „zbliża się odkupienie”. „Podnieść głowę” może oznaczać różne fizyczne ułożenia głowy. Istotą jest duchowe zwrócenie się w sercu „ku górze”, tzn. w kierunku Chrystusa, który przychodzi jako Odkupiciel. Sam Jezus swym świadectwem na Krzyżu „wyjaśnia”, dlaczego tak należy czynić. Wielu ludzi postrzegało Jego „Drogę Krzyżową” jako totalną porażkę i koniec wszystkiego. Ale prawda była radykalnie inna. Cierpienie na Krzyżu było „tylko” wstępem do ostatecznego zwycięstwa. Dlatego dla człowieka, który trwa zjednoczony z Jezusem, cierpienie jest zapowiedzią ostatecznego Wiecznego Tryumfu.

Z tej duchowej prawdy wypływa trzecia konkretna wskazówka. Jesteśmy ludźmi, mamy ciało i duszę. Duchową prawdę możemy dogłębnie przeżywać jedynie z pomocą widzialnego znaku. Tym najcenniejszym znakiem „na wzór Jezusa” jest oczywiście Krzyż. W cierpieniu nie wystarczy duchowa, abstrakcyjna pamięć o Bogu. Trzeba swój wzrok kierować ku Jezusowi na konkretnym fizycznym krzyżu. Styk „Jezusowego spojrzenia z Krzyża” i umęczonego ludzkiego spojrzenia umożliwia głębokie duchowe zjednoczenie. Wówczas nawet w największych doczesnych ciemnościach rozbłyskuje Chrystusowa Światłość Wieczności…

27 listopada 2014 (Łk 21, 20-28)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →