28 czerwca 2023, Środa

Wspomnienie świętego Ireneusza, biskupa i męczennika,
Środa XII tygodnia zwykłego (rok I) patron dnia: tu; inne oficjum: tu

Spis treści:

• Czytania

• Ewangelia

• Rozważanie z Eremu*

• Komentarze video:

۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)

Litania do Serca Jezusa →

Koronka do Bożego Miłosierdzia online →

Czytania i aklamacja przed Ewangelią +

Czytania na środę 13 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny I)

1. czytanie (Rdz 12, 1-9)

Powołanie Abrahama

Czytanie z Księgi Rodzaju

Pan Bóg rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy tobie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i Ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi».

Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. I zabrał Abram z sobą swoją żonę, Saraj, swego bratanka, Lota, i cały dobytek, jaki obaj posiadali, oraz służbę, którą nabyli w Charanie, i wyruszyli, aby się udać do Kanaanu.

Gdy zaś przybyli do Kanaanu, Abram przeszedł przez ten kraj aż do pewnej miejscowości koło Sychem, do dębu More. – A w kraju tym mieszkali wówczas Kananejczycy.

Pan, ukazawszy się Abramowi, rzekł: «Twojemu potomstwu oddaję właśnie tę ziemię». Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał.

Stamtąd zaś przeniósł się na wzgórze na wschód od Betel i rozbił swój namiot pomiędzy Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Jego.

Zwinąwszy namioty, Abram wędrował z miejsca na miejsce w stronę Negebu.

Oto Słowo Boże

Psalm (Ps 33 (32), 12-13. 18-19. 20 i 22 (R.: por. 12))

Szczęśliwy naród wybrany przez Pana

Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Pan spogląda z nieba, *
widzi wszystkich ludzi.

Szczęśliwy naród wybrany przez Pana

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.

Szczęśliwy naród wybrany przez Pana

Dusza nasza oczekuje Pana, *
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, *
według nadziei pokładanej w Tobie.

Szczęśliwy naród wybrany przez Pana

Aklamacja (Por. Hbr 4, 12)

Alleluja, alleluja, alleluja

Żywe jest słowo Boże i skuteczne,
zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.

Alleluja, alleluja, alleluja

↑ Ewangelia (Mt 7, 15-20)

Fałszywi prorocy

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców.

Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. A więc: poznacie ich po ich owocach».

Oto Słowo Pańskie.

Słowo na inny dzień →

↑ Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (12 środa zwykła, rok liturgiczny C I)

W małżeńskich tarapatach

Młode małżeństwo w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Perspektywa bolesnej decyzji. Kobieta musi zrezygnować z kontynuacji studiów. Brak środków na opłaty. Mąż zdecydowanie nie wyraża zgody na takie posunięcie. Wygląda to na głęboką miłość. Troska o to, aby ukochana mogła zdobyć wykształcenie wyższe. To wymaga jednak konkretnych środków.

I oto rzecz zastanawiająca. Początkowo mała pensja męża przeobraża się w dużo większe dochody; choć stanowisko pracy pozostaje bez zmian. Jak to możliwe? Pada akcent na miłość, która zawsze znajduje rozwiązania. Po prostu dodatkowe godziny w pracy. Radość, gdyż kontynuacja studiów staje się możliwa. Konkretne materialne gesty wyrażające małżeńską troskę. Mimo wszystko pozostaje pytanie o dziwny nagły wzrost dochodów? Niepokój. Czy wszystko jest w porządku? I oto po pewnym czasie okazuje się bolesna prawda. Mężczyzna poprzez znajomego podjął dochodową działalność przestępczą. Chciał niby z miłości umożliwić żonie ukończenie studiów. W tym miejscu dobrze pasuje stwierdzenie: „Z deszczu pod rynnę”.

Poprzednie kłopoty okazują się malutkie wobec tragicznej sytuacji, zaistniałej po ujawnieniu prawdy. Czy tak musiało być? Gdzie został popełniony błąd? Bez wątpienia, Bóg nie chciał tragedii. A skąd taka konkluzja? Bóg mówi bowiem poprzez przykazania, które są światłem chroniącym przed wejściem w ciemności. Nawet najpiękniejszy cel nie daje prawa do złamania przykazania. Mąż chciał dobrze: pomóc żonie. By ten cel osiągnąć zaczął łamać przykazanie. Ale dobry cel można osiągać tylko zgodnie z przykazaniami. Gdyby nawet najbardziej szczytna idea domagała się ich złamania, trzeba zrezygnować. To bolesne rozwiązanie, ale chroni przed jeszcze większymi tarapatami. Dodatkowo powstaje pytanie? Czy można prawdziwie kochać, łamiąc przykazanie? Nie można! Istnieje bowiem tylko jedna miłość, która wyraża się na różne sposoby. Gdy przykazanie Boże jest zakwestionowane, oznacza to odrzucenie Bożej Miłości. A gdy nie ma miłości Boga, wtedy nie może zaistnieć miłość ludzka. To będzie tylko ewentualnie pozór miłości. Wcześniej czy później okaże się, że była jakaś inna skrywana motywacja.

W omawianej sytuacji deklarowana była troska o żonę. W rzeczywistości inny motyw był ważniejszy. To obawa, aby jej rodzice nie wysunęli zarzutu, że na skutek małżeństwa córka musiała zrezygnować ze studiów. Prawdziwa miłość buduje się na przykazaniach. W tej sytuacji ta rzeczywista miłość wyraziłaby się w niewchodzeniu na przestępczą drogę i w umieszczeniu troski o żonę na pierwszym miejscu. Mniejsza o ewentualne opinie rodziców. Jednocześnie najprawdopodobniej musiałaby zapaść decyzja o doraźnej rezygnacji ze studiów. W dłuższej perspektywie bez wątpienia odpowiednie środki znalazłyby się. Można byłoby wrócić na uczelnię, aby dokończyć i zdobyć upragnione wykształcenie.

Tak! Przykazania są bezcennym światłem. Zachowanie przykazań daje porządny fundament w budowaniu miłości. To droga do szczęścia. Niech to światło nieustannie nas oświeca!

26 czerwca 2013 (Mt 7, 15-20)

↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.

Modlitwy do świętego Józefa →