Wtorek, 3 stycznia 2023. Słowo na 3 stycznia w okresie Bożego Narodzenia oraz na Uroczystość Najświętszego Imienia Jezus. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
3 stycznia 2023, Wtorek
3 stycznia w okresie Narodzenia Pańskiego, wspomnienie Najświętszego Imienia Jezus (u Jezuitów Uroczystość; u Franciszkanów: Wspomnienie obowiązkowe; patron dnia: tu; inne oficjum: tu)
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania i aklamacja przed Ewangelią +
Czytania (rok liturgiczny I)
1. czytanie (1 J 2, 29 – 3, 6)
Chrystus objawił się po to, aby zgładzić grzechy
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła
Najmilsi:
Jeżeli wiecie, że Bóg jest sprawiedliwy, to uznajcie również, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego.
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty. Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia, ponieważ grzech jest bezprawiem.
Wiecie, że On się objawił po to, aby zgładzić grzechy, w Nim zaś nie ma grzechu. Ktokolwiek trwa w Nim, nie grzeszy, żaden zaś z tych, którzy grzeszą, nie widział Go ani Go nie poznał.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 98 (97), 1bcde. 3c-4. 5-6 (R.: por. 3cd))
Ziemia ujrzała swego Zbawiciela
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.
Ziemia ujrzała swego Zbawiciela
Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.
Ziemia ujrzała swego Zbawiciela
Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy głosie rogu, *
na oczach Pana, Króla, się radujcie.
Ziemia ujrzała swego Zbawiciela
Aklamacja (J 1, 14a. 12a)
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Wszystkim, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (J 1, 29-34)
Chrystus jest Barankiem, który gładzi grzech świata
Słowa Ewangelii według Świętego Marka:
Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi».
Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».
Oto Słowo Pańskie.
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
*Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).
Ból i Zbawiciel
Ból, który przenika ciało. Ból, który wypełnia duszę. Rdzeń istnienia, rozrywany na wszystkie strony. Jakby eksplozja bomby wypełnionej gwoździami. Szczytem marzeń staje się ustanie bólu. Gdy ból osiąga apogeum, zegar totalnie zwalnia…
Ból jest spowodowany doświadczeniem braku. Brak domaga się tego, co pozwoli uzyskać upragniony stan pełni. Wtedy następuje doznanie ulgi. W wymiarze cielesnym lek dostarcza brakujących substancji fizycznych. W przestrzeni ducha geneza bólu jest podobna. Specyfiką duszy jest istnienie w jej strukturze rozumu i woli. Obszar najgłębszych rozumień i pragnień nazywamy sercem. Serce kona z bólu, gdy doświadcza stanu „niezrozumienia” i „niezaspokojenia”. Jest to głęboko przeżywane poczucie braku pełni prawdy i miłości. „Dlaczego” wywołuje uczucie „ssania od wewnątrz”. Każda próżnia dąży do tego, aby jak najszybciej doznać wypełnienia. „Coś” musi się wydarzyć, aby ciało i dusza doznały ulgi. Musi nastąpić „jakieś” zbawienne uwolnienie.
W powiązaniu z bólem dokonuje się w człowieku ogromna walka duchowa. Nie możemy o tym zapomnieć! Szatan widząc udręczenie osłabionego człowieka bezwzględnie i bezczelnie wykorzystuje tę sytuację. Nachalnie przychodzi i pod płaszczykiem „zbawiciela” proponuje różne złudne medykamenty, z napisem „ukojenie”. Działanie złego ducha można rozpoznać po tym, że pojawiają się myśli oskarżycielskie wobec siebie lub wobec drugiego człowieka. Z tym łączy się żądza samounicestwienia lub zniszczenia osoby, którą szatan prezentuje i oskarża o spowodowanie bólu. Tak powstają diabelskie pomysły o eutanazji, ataki wściekłości lub nieracjonalne zachowania, które miałyby na celu zniszczyć domniemanego sprawcę bólu. Często jest to kłamstwo. Ale nawet gdyby nasz ból był spowodowany przez nas samych lub przez kogoś, to myśli oskarżycielskie nasycone złością są znakiem działania Złego ducha. Duch Święty w takich sytuacjach wyzwala pokój serca, przebaczenie i równowagę wnętrza.
Tak więc bardzo ważne, aby nie dać się uwieść szatanowi. Bo wtedy to już całkowicie zostaniemy zdruzgotani. Każdy zaistniały ból, niezależnie od powodu, jest potężnym „motywatorem”, aby jeszcze bardziej zwrócić się do Bożego Miłosierdzia. Gdy ból przeniknięty jest złością, wtedy jest to ostrzegawczy objaw braku Boga w danym obszarze życia. Ale każde doświadczenie bólu można utożsamić z wielkim wołaniem Boga: „Przyjdź do Mnie”. Dlatego na ziemi ból nie jest absolutnym przekleństwem, ale zbawiennym błogosławieństwem. Jezus woła poprzez zaistniałe sytuacje, aby w końcu do Niego przyjść, lub zaprasza do wejścia w stan ściślejszego zjednoczenia z Nim.
Jezus, szanując naszą wolność, przyjdzie, gdy usilnie będziemy Go przywoływać. Owocem Jezusowego przyjścia jest wypełnienie zaistniałego braku. Jezus „chrzci Duchem Świętym”, czyli nasze bolejące serce zanurza w Duchu Świętym. Jest to Boże namaszczenie, które przynosi nam świętą ulgę. Może to łączyć się z ustaniem, zmniejszeniem lub pozostaniem fizycznego bólu. Ale w sensie duchowego przeżycia, człowiek nie doznaje już cierpienia piekielnego, lecz stanu pocieszenia, a nawet radości. Duch Święty daje nasycenie, które usuwa ból spowodowany brakiem; serce wypełnia uwielbienie, przebaczenie, dziękczynienie.
W stanach bólu najlepiej praktykować modlitwę Jezusową. Istotą tej modlitwy jest wypowiadanie świętego Imienia Jezus, które z hebrajskiego oznacza: „Jahwe zbawia”. Jan Chrzciciel mówi o Jezusie: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”, „On jest Synem Bożym” (por. J 1, 29-34). Wołając pokornie „Jezu”, poprzez proklamację tego Świętego Imienia chronimy nasze serce przed „inwazją Złego ducha”! Prawdziwie przyjmujemy Boskiego Zbawiciela, który ma moc zgładzić każde zło, każdy grzech. Piekielna pustka zostaje wypełniona niebiańską obecnością Ducha Świętego.
Wielką duchową moc ma wołanie: „Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną grzesznikiem” lub „Jezu, ufam Tobie”. Chodzi o to, aby cały swój ból zanurzyć w Jezusie. Tylko Jezus jako Zbawiciel jest w stanie dać człowiekowi pełne zwycięstwo w walce z bólem.
3 stycznia 2015 (J 1, 29-34)
Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 857 dostępny od 21:00 (~5-35′).
Słowo na jutro
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina. Dzisiejszy odcinek do czytań ze wspomnienia Najświętszego Imienia Jezus – czytania tu (pojawi się koło godziny 0:00, czytania tutaj).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Czytania ze Wspomnienia u Franciszkanów +
Czytania ze Wspomnienia Najświętszego Imienia Jezus
2. czytanie (Flp 2, 6-11)
Darował Mu imię ponad wszelkie imię
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian
Jezus Chrystus, istniejąc w postaci Bożej
nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem,
lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,
stawszy się podobnym do ludzi.
A w tym co zewnętrzne uznany za człowieka,
uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci,
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko
i darował Mu imię
ponad wszelkie imię,
aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych,
i aby wszelki język wyznał,
że Jezus Chrystus jest Panem,
ku chwale Boga Ojca.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 113 (R.: por. 2a))
Niech imię Pańskie będzie pochwalone
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pańskie będzie błogosławione *
teraz i na wieki.
Niech imię Pańskie będzie pochwalone
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, †
co ma siedzibę w górze, *
i w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Niech imię Pańskie będzie pochwalone
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego,
by go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.
Niech imię Pańskie będzie pochwalone
Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Śpiewajcie Panu, błogosławcie Jego imię,
każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 1, 18-25)
Nadasz Mu imię Jezus
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza:
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”
A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: «Bóg z nami»”.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.
Oto Słowo Pańskie
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia.
Homilia
Ks abp Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Czytania na Uroczystość u Jezuitów +
Czytania na Uroczystość Najświętszego Imienia Jezus u Jezuitów
1. czytanie (Syr 51, 11-17)
Będę chwalił ustawicznie imię Twoje
Czytanie z Księgi Syracydesa
Prośba moja została wysłuchana, wybawiłeś mnie bowiem z zagłady i wyrwałeś z przygody złowrogiej. Dlatego będę Cię wielbił, Panie, i wychwalał, i błogosławił Twoje imię. Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę.
Z powodu jej kwiatów, jakby dojrzewającego winogrona, serce me w niej się rozradowało, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha mego, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą wiedzę. Postąpiłem w niej, a Temu, co mi dał mądrość, chcę oddać cześć.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 8, 4-9 (R.: por. 2a))
Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy.
Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie
Owce i bydło wszelakie *
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie
2. czytanie (Flp 2, 1-11)
Darował Mu imię ponad wszelkie imię
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Jeśli jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu, jeśli jakieś serdeczne współczucie, dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich.
Niech was ożywia to dążenie, które było w Chrystusie Jezusie.
On, istniejąc w postaci Bożej
nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem,
lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,
stawszy się podobnym do ludzi.
A w tym co zewnętrzne uznany za człowieka,
uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci,
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko
i darował Mu imię
ponad wszelkie imię,
aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych,
i aby wszelki język wyznał,
że Jezus Chrystus jest Panem,
ku chwale Boga Ojca.
Oto Słowo Boże
Aklamacja (Mt 1, 21)
Alleluja, alleluja, alleluja
Albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.
Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Łk 2, 21-24)
Nadano Mu imię Jezus
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza:
Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.
Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
Oto Słowo Pańskie