31 marca 2022, Czwartek

Czwartek IV tygodnia Wielkiego Postu; rok C, II (inne oficjum: tu)

● Ewangelia
● Rozważanie (~2-3′)
● Komentarze (~3-7′)
● Homila (~10-25′)
● Msza i różaniec

+   Komplet Czytań – rozwiń

↑  Ewangelia (J 5, 31-47)

Gdybyście wierzyli Mojżeszowi, to i Mnie wierzylibyście

Słowa Ewangelii według Świętego Jana:

Jezus powiedział do Żydów:

«Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, świadectwo moje nie byłoby prawdziwe. Jest ktoś inny, kto wydaje świadectwo o Mnie; a wiem, że świadectwo, które o Mnie wydaje, jest prawdziwe.

Wysłaliście poselstwo do Jana i on dał świadectwo prawdzie. Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni. On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem.

Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wypełnienia; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał. Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza; nie macie także Jego słowa, trwającego w was, bo wy nie uwierzyliście Temu, którego On posłał.

Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo. A przecież nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie. Nie odbieram chwały od ludzi, ale poznałem was, że nie macie w sobie miłości Boga. Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. Gdyby jednak przybył ktoś inny we własnym imieniu, to przyjęlibyście go. Jak możecie uwierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga?

Nie sądźcie jednak, że to Ja was oskarżę przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. Gdybyście jednak wierzyli Mojżeszowi, to i Mnie wierzylibyście. O Mnie bowiem on pisał. Jeżeli jednak jego pismom nie wierzycie, jakżeż moim słowom będziecie wierzyli?»

Oto Słowo Pańskie.

↑   Rozważanie Ojca Pustelnika

Rozważanie Ojca Eremity z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′).

Bardziej On czy ja?

    „Potrzeba, abym Ja wzrastał, a On był umniejszany”. „Potrzeba, aby On wzrastał, a ja się umniejszał”. Oto dwa całkowicie odmienne scenariusze ludzkich spotkań. W zależności od zaistniałych postaw, owocem finalnym staje się doświadczenie smutnej pustki lub radosnej pełni. W pierwszej opcji, człowiek za wszelką cenę eksponuje samego siebie. Skutecznie przysłania sobą całą linię horyzontu, nawet Boga samego. Obowiązuje zasada, że „dwie gwiazdy nie mogą świecić na jednym nieboskłonie”. Aby promować siebie, nawet Boga trzeba eliminować z pola widzenia. Na szczęście istnieje także inna możliwość. Tym razem człowiek stara się być jedynie drogowskazem, który wskazuje drogę do krainy Boskiego Istnienia.

     „Moja chwała” czy też „Boska Chwała”? Oto bój, który rozgrywa się w naszych sercach. Poprzez słowa, gesty świadome i nieświadome, komunikujemy jedno z dwóch zasadniczych przesłań. Emanujemy energią samouwielbienia lub uwielbienia Boga. W pierwszej sytuacji podświadomie dajemy do zrozumienia: „Poza mną już nic ważniejszego nie istnieje” i usiłujemy drugiego człowieka zamknąć w swoim świecie. Drugi przekaz posiada radykalnie odmienny kierunek. Tym razem człowiek promieniuje prawdą: „Moje istnienie jest tylko wstępem”; stara się drugiego jak najpełniej otworzyć na Boskie Szczęście.

     Codziennie przeżywamy różnorakie sytuacje, które są wcieleniem tego duchowego zmagania. Lepiej zbierać krople, z których powstanie zachwycająca fontanna tryskająca „żywą wodą istnienia”, aniżeli wszystko roztrwonić i dojść do przygnębiającej konstatacji „źródełko wyschło”. Problem ten dobrze ilustrują dwie scenki rodzajowe. W każdej z nich występuje dwóch ludzi i „inny”. W pierwszym przypadku jeden mówi do drugiego. „Tylko ja mogę dać ci wszystko. Gdy przyjdzie po mnie „inny”, to od niego nic nie bierz. Najlepiej, zamknij się przed nim na cztery spusty”. W drugim przypadku treść wypowiedzi jest radykalnie odmienna: „Ja mogę dać ci niewiele. Właściwie to mogę tylko rozpalić w tobie pragnienie. Gdy przyjdzie po mnie „inny” , to on w obfitości obdarzy cię wszystkim, czego pragniesz. Otwórz się na „innego” całym sobą. Otwórz na oścież wszystkie drzwi i okna swego życia”.

     W tej metaforze dwaj rozmawiający to ludzie w trakcie spotkania. „Inny” to Jezus, który przychodzi jako ktoś absolutnie „Inny”, czyli jako Bóg. Jezus jest Umiłowanym Synem Bożym, który został posłany przez Ojca. Tylko On może dać człowiekowi zbawienie. Ludzkie pragnienia są nieskończone i tylko Nieskończony Bóg może je zaspokoić.

     Jeżeli człowiek będzie chciał wejść w miejsce Chrystusa, to doprowadzi do niezbyt ciekawej sytuacji. Po niewielkim obdarowaniu swym „ograniczonym darem”, uwyraźni się potem pusta duchowa przestrzeń i doświadczenie smutku. Najczęściej stan taki jest konsekwencją dłuższego procesu. Wówczas, z biegiem lat, np. niektórzy małżonkowie dochodzą do wniosku, że są dla siebie całkowicie obcymi ludźmi. Smutek i pustka.

     Inaczej sprawy wyglądają, gdy człowiek stara się pomóc drugiemu w otwarciu drzwi swego życia na Chrystusa. Początkowo wymaga to rezygnacji ze swych zbawczych ambicji. Chrystus jako jedyny jest w stanie doskonale wypełnić misję Zbawiciela. Rola człowieka polega na tym, aby pomóc drugiemu przyjąć ten Boski Dar. Świetnie realizował to Jan Chrzciciel, który pokornie świadczył o Jezusie, wobec którego uważał się jedynie za poprzednika. Ale najdoskonalsze świadectwo o swym Boskim posłannictwie składa sam Jezus: „Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał” (J 5, 36). Z tymi dziełami możemy zapoznać się czytając Ewangelię. Jeśli mamy otwarte serce i zdrowy rozum, to bez trudu dostrzeżemy niezwykłość Bożego działania w Jezusie. Dzięki zaistniałemu otwarciu Duch Święty będzie wypełniał nas i poprzez nas Pełnią Uszczęśliwiającej Obecności w Nim…

3 kwietnia 2014 (J 5, 31-47)

Powyższe rozważanie wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z kalendarzem liturgicznym Ojca Pustelnika znajdziecie TUTAJ.

↑   Komentarze video

Zoom Mocnych w Duchu (~3′) i Zielone Pastwisko ojca Piotra Kleszcza (~5-7′). Poniżej wyłącznie aktualny odcinek, poprzednie dostępne są w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video):

↑   Dobra Homilia

Dzisiejsza albo najbardziej aktualna dostępna homilia Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia (~10-25′):

↑   Msza z Różańcem

Msza Święta w Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi, poprzedzona Różańcem.
Od 1 marca do 24 kwietnia 2022 roku codziennie odmawiane są trzy części Różańca w ramach Nowenny Pompejańskiej w intencji szybkiego ustania wojny. Dwie części odmawiane są od 14:00 do 15:00, ostatnia część o dotychczasowej godzinie 17:30.

Czwartek, 31 marca 2022, transmisja z Sanktuarium: 14:00 – nowenna, 17:30 – różaniec, 18:00 – msza święta.

Rok Świętej Rodziny

---

Wszystkie nasze najnowsze artykuły możecie znaleźć na stronie głównej fioletowemirabelki.pl