4 października 2024. Słowo na piątek 26 tygodnia zwykłego w roku II. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze
4 października 2024, Piątek
Piątek XXVI tygodnia zwykłego (rok II) – pierwszy piątek miesiąca, wspomnienie św. Franciszka z Asyżu (u dominikanów: Święto; u franciszkanów: Uroczystość) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia (jeśli jest dostępna)
Czytania +
Czytania na piątek 26 tygodnia zwykłego (rok liturgiczny II)
1. czytanie (Hi 38, 1. 12-21; 40, 3-5)
Bóg przypomina Hiobowi, jak ograniczona jest jego wiedza
Czytanie z Księgi Hioba
Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: «Czy w życiu rozkazałeś rankowi, wyznaczyłeś miejsce jutrzence, by objęła krańce ziemi, aby z niej usunięci zostali bezbożni? Zmienia się jak glina pod pieczęcią, barwi się jak suknia. Bezbożnym odjęte ich światło i strzaskane ramię wyniosłe.
Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności? Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko?
Którędy droga do mieszkania światła? A gdzie siedziba mroku, abyś go zawiódł do jego granicy i rozpoznał ścieżki do jego domu? Jeśli to wiesz, to się wtedy zrodziłeś, a liczba twych dni jest ogromna».
A Hiob odpowiedział Panu: «Jestem mały, cóż Ci odpowiem! Rękę położę na ustach. Raz przemówiłem i nie odpowiem, i drugi raz, a niczego nie dodam».
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 139 (138), 1b-3. 7-8. 9-10. 13-14b (R.: por. 24b))
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną
Przenikasz i znasz mnie, Panie, *
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli, †
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *
i znasz wszystkie moje drogi.
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną
Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, *
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka *
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze *
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, że mnie tak cudownie stworzyłeś, *
godne podziwu są Twoje dzieła.
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną
Aklamacja (Por. Ps 95 (94), 8a. 7d)
Alleluja, alleluja, alleluja
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Alleluja, alleluja, alleluja
↑ Ewangelia (Łk 10, 13-16)
Kto gardzi Chrystusem, gardzi Tym, który Go posłał
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza:
Jezus powiedział:
«Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc w worze i popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam.
A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz!
Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który mnie posłał».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (wspomnienie świętego Franciszka z Asyżu, 26 piątek zwykły, rok liturgiczny C I)
Nieznane oblicze Franciszka
„Franciszku, idź i napraw mój Kościół”, usłyszał na modlitwie. Tak rozpoczęła się jedna z najbardziej niezwykłych historii walki dobra ze złem. Św. Franciszek, którego dziś wspominamy, niezmiennie od stuleci promieniuje blaskiem Chrystusowego „pokoju i dobra”. Zachęcił obecnego Papieża, aby przybrał jego imię. Propozycja została przyjęta i operacja „Franciszek” najwyraźniej przynosi świetne rezultaty.
Gdy widzimy pięknie falujące liście na drzewie, warto uświadomić sobie, że najgłębiej rzecz biorąc, jest to możliwe dzięki korzeniom. Papież Franciszek codziennie zakorzenia się w Chrystusie poprzez odmawianie Psalmów w Liturgii Godzin, całego Różańca, godzinną Adorację, trwanie w Bożej obecności. W ten sposób nawiązuje do tego, co tak naprawdę stanowiło najważniejszy wymiar życia św. Franciszka z Asyżu. A cóż to takiego?
Dla wielu może wydawać się to wysoce zaskakujące, ale korzeniem całego drzewa ewangelizacyjnego św. Franciszka było doświadczenie pustelni. Nie wesołe ptaszki i rybki, ale jak najbardziej rzeczywista zimna grota. Popularny obraz biedaczyny z Asyżu koncentruje się na romantycznym wychwalaniu przyrody oraz beztroskim kaznodziejstwie. Gdy jednak dokładnie zbadamy najstarsze źródła franciszkańskie, to ukaże się praktycznie nieznany obszar życia; obszar, który był tak naprawdę najcenniejszym „życiowym miejscem” wielkiego świętego.
Otóż św. Franciszek przez całe swe życie odczuwał głębokie pragnienie przebywania w samotności i odosobnieniu z Bogiem. Zastanawiał się bardzo poważnie nad podjęciem życia typowo pustelniczego. Ostatecznie obrał drogę „naprawiania Kościoła” poprzez ubogie głoszenie Jezusa Chrystusa, obecnego w pięknie człowieka i całego stworzenia. Ale w żaden sposób nie ograniczył się do powierzchownych „humanistycznych” bądź „ekologicznych” haseł. Otwarty na działanie Ducha Świętego świetnie rozumiał sens i potrzebę budowania intymnej więzi z Jezusem w samotności. Dlatego jego życie składało się z dwóch zasadniczych części: wędrownego kaznodziejstwa razem z braćmi i samotnego przebywania z umiłowanym Mistrzem w pustelni. Wiedział, że bez czasu pustelni bardzo szybko nastąpi zatrata duchowych sił i zejście na płyciznę; głoszone Słowo nie będzie już przeniknięte Bożym Duchem.
Warto wiedzieć, że Franciszek z Asyżu spędzał w eremach i pustelniach wszystkie praktykowane przez siebie posty, z których każdy trwał zazwyczaj czterdzieści dni. Takich postów było przynajmniej trzy w roku (przykazane lub zalecane w „Regule”). Oznacza to, że „człowiek od ptaszków” w rzeczywistości przebywał każdego roku całe miesiące w eremach i pustelniach. Podobnie czyniło wielu jego pierwszych naśladowców. Ten okresowy pobyt w pustelniach jest faktem historycznym. Bez cienia przesady, wielka franciszkańska „rewolucja duchowa” rodziła się w malutkiej ubogiej pustelni.
W ostatnim okresie życia, św. Franciszek przebywał w pustelni w stanie fizycznego i psychicznego wycieńczenia oraz poddany ciężkim duchowym próbom. Towarzyszyły temu cierpienia związane ze stygmatami, otrzymanymi w eremie w Alwerni; do głębi naśladował Jezusa Chrystusa, który przecież dał początek Kościołowi w samotności cierpienia na Krzyżu. Wyrazem wielkiego umiłowania pustelni stała się specjalna „Reguła dla Pustelni”.
Ten początkowy akcent na pierwotność pustelniczej kontemplacji przed czynną ewangelizacją na przestrzeni wieków uległ zatarciu. Na szczęście został na nowo odkryty po Soborze Watykańskim II, który stanowił w różnych płaszczyznach „powrót do źródeł”. W Polsce, dodatkowo „franciszkański duch pustelni” jest mało znany, gdyż do nas dotarła zasadniczo dopiero „druga fala” franciszkańskiego ruchu, już o charakterze duszpasterskim. Pierwsza źródłowa „fala pustelnicza” pozostała na obszarze Włoch.
Św. Franciszek wspaniale ukazuje sens obecności pustelni na każdej drodze życia. Pięknie tłumaczy, że w najgłębszym sensie, to ciało człowieka jest pustelnią, zaś dusza pustelnikiem… Pustelnia to propozycja dla każdego, kto prawdziwie pragnie żyć z Jezusem Chrystusem… Otwierajmy się na dar pustelni…
4 października 2013 (Łk 10, 13-16)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1497 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca biskupa Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
bp Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza albo najbardziej aktualna homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka
Czytania na Święto +
Czytania na Święto świętego Franciszka z Asyżu (w zakonie dominikańskim)
1. czytanie (Syr 50, 1. 3-7)
Jak słońce zajaśniał w świątyni Bożej
Czytanie z Księgi Syracha
Za życia swego poprawił dom Pański, a za dni swoich wzmocnił świątynię. Za dni jego został wykuty zbiornik na wodę, sadzawka, której obwód jest jak morze.
On myślał o swoim ludzie, aby go ustrzec przed upadkiem, umocnił przeto miasto na czas oblężenia. Jakże wspaniale wyglądał, gdy wracał do ludu przy wyjściu z Domu Zasłony. Jak gwiazda zaranna pośród chmur, jak księżyc w pełni w dniach świątecznych, jak słońce świecące, tak on zajaśniał w świątyni Boga.
Oto Słowo Boże
Albo:
1. czytanie (Ga 6, 14-18)
Świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do GalatówBracia:
Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie.
Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie!
Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa.
Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem waszym, bracia! Amen.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps16 (15), 1-2a i 5. 7-8. 11 (R.: 5a))
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, *
mówię do Pana: «Tyś jest Panem moim».
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię Twojej radości
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Ubogi i pokorny Franciszek jako bogaty wkracza do nieba,
sławią go hymny niebiańskie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 11, 25-30)
Tajemnice królestwa objawione prostaczkom
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».
Oto Słowo Pańskie
Czytania na Uroczystość +
Czytania na Uroczystość świętego Franciszka z Asyżu (w zakonach franciszkańskich)
1. czytanie (Syr 50, 1. 3-7)
Jak słońce zajaśniał w świątyni Bożej
Czytanie z Księgi Syracha
Oto jest ten, który za życia swego poprawił dom Pański, a za dni swoich wzmocnił świątynię. Za dni jego został wykuty zbiornik na wodę, sadzawka, której obwód jest jak morze.
On myślał o swoim ludzie, aby go ustrzec przed upadkiem, umocnił przeto miasto na czas oblężenia. Jakże wspaniale wyglądał, gdy wracał do ludu przy wyjściu z Domu Zasłony. Jak gwiazda zaranna pośród chmur, jak księżyc w pełni w dniach świątecznych, jak słońce świecące, tak on zajaśniał w świątyni Boga.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 16 (15), 1-2a i 5. 7-8. 11 (R.: 5a))
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, *
mówię do Pana: «Tyś jest Panem moim».
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię Twojej radości
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
2. czytanie (Ga 6, 14-18)
Świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do GalatówBracia:
Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie.
Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie!
Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa.
Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem waszym, bracia! Amen.
Oto Słowo Boże
Poniższą sekwencję można odmówić w całości lub jedynie ostatnią jej część, której początek oznaczony jest gwiazdkami:
Sekwencja
Nowe znaki zajaśniały
świętości tak godnej chwały,
tak przedziwnej, tak dojrzałej
we Franciszku dane nam.
Oto karna trzódka nowa
nowe prawa wiernie chowa,
woli Pańskiej żywe słowa
brat Franciszek głosi jej.
Nowy zakon, nowe życie
światu jawi się w rozkwicie,
by odnowić należycie
znów ewangeliczny stan.
Jako prawo Chrystusowe
takie ma być prawo nowe;
apostolski wzór gotowy:
Jezus Chrystus, Mistrz i Pan.
Zgrzebny sznur i zgrzebna szata
to strój radosnego brata.
Boży pielgrzym pośród świata,
żywi go żebraczy chleb.
Brat Franciszek za nic waży
wszystko, czym świat ludzi darzy,
o ubóstwie tylko marzy
ten bez trzosa Boży człek.
Szuka miejsc samotnych, skrytych,
aby tam wśród łez obfitych
żałować lekko przeżytych
straconych młodości dni.
W górach, w cieniu skalnej groty
płacze z żalu i tęsknoty,
ale łaski promień złoty
puka już do serca drzwi.
A więc trwa pod skał urwiskiem,
czując niebo takie bliskie,
rzeczy ziemskie takie niskie,
wie, co wybrać ma z tych dwóch.
Ostrej trzyma się karności:
wyniszczone ciało pości,
za to pokarm w obfitości
bierze z Pisma jego duch.
Lecz oto niebios monarcha
jako anielski hierarcha
jawi się, a patriarcha
przejęty zachwytem drży.
Trwa w milczeniu zapatrzony,
bo Serafin uskrzydlony
ranami jest naznaczony,
tych ran czuje ból jak my.
One znaki mu zostawiają;
stygmaty się w ciele jawią:
ręce, nogi już mu krwawią
i krwawi przebity bok.
A On w tajemniczej ciszy
niesłyszalne słowa słyszy.
Bóg przemawia doń Najwyższy,
przyszłości rozświetla mrok.
W końcu znika postać Pana,
pozostają gwoździe w ranach,
ból i męka niesłychana,
miłości ognisty grot.
Miłość gwoździe wyostrzyła,
w żywe członki je utkwiła.
Nie była to ludzka siła,
nie był to katowski młot.
– *** –
Krzyż w ciele świętego męża
ziemskie potęgi zwycięża.
O Franciszku! Bez oręża
podbiłeś dla Boga świat.
Ojcze! Niechaj taką bronią
ręce Twe przed złem nas chronią,
ukaż nam przebitą dłonią
Królestwa Bożego szlak.
Ojcze dobry! Ojcze święty!
Niech lud Boży pociągnięty
twoich synów życiem świętym
pilnie zbiera skarby cnót.
Niechaj braci mniejszych rzesza
twoim śladem tam pospiesza,
gdzie Bóg Świętych swych pociesza,
gdzie ich czeka wieczny cud. Amen.
Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Ubogi i pokorny Franciszek jako bogaty wkracza do nieba,
sławią go hymny niebiańskie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 11, 25-30)
Tajemnice królestwa objawione prostaczkom
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».
Oto Słowo Pańskie