
Poniedziałek, 4 marca 2024. Słowo na Święto świętego Kazimierza Królewicza. Czytania, Ewangelia, rozważanie, komentarze oraz homilia kard. Rysia
4 marca 2024, Poniedziałek
Święto świętego Kazimierza, królewicza w Wielkim Poście (w archidiecezji białostockiej oraz w diecezji radomskiej: Uroczystość) patron dnia: tu; inne oficjum: tu
polscy patroni i patronki dnia: św. Kazimierz Królewicz
Spis treści:
۰ „Słowo na jutro” (~5-35′)
۰ Zoom (~2-3′)
۰ Zielone Pastwisko (~5′)
۰ Homilia kard. Rysia
Czytania na Święto +
Czytania na Święto świętego Kazimierza, królewicza (przypadające w okresie Wielkiego Postu)
1. czytanie (Syr 51, 13-20)
Szukanie prawdziwej mądrości
Czytanie z Księgi Syracydesa
Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę.
W jej rozkwicie, jakby dojrzewającego winogrona, rozradowało się nią me serce, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległe wykształcenie.
Postąpiłem w niej, a Temu, który mi daje mądrość, chcę oddać chwałę. Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznam wstydu.
Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo; ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem.
Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki oczyszczeniu; z nią od początku otrzymałem rozum, dlatego nie będę opuszczony.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 16, 1-2a i 5. 7-8. 11)
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, *
kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie *
i mówi prawdę w swym sercu.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto swym językiem oszczerstw nie głosi, *
kto nie czyni bliźniemu nic złego
i nie ubliża swoim sąsiadom, *
ale szanuje tego, który oddaje cześć Bogu.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto dotrzyma przysięgi niekorzystnej dla siebie, *
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. *
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Aklamacja (J 15, 16)
Chwała Tobie, Królu Wieków
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali
tak, jak Ja was umiłowałem.
Chwała Tobie, Królu Wieków
Czytania na Uroczystość +
Czytania na Uroczystość świętego Kazimierza Królewicza w diecezjach: białostockiej, drohiczyńskiej, łomżyńskiej oraz radomskiej (przypadająca w okresie Wielkiego Postu)
1. czytanie (Syr 51, 13-20)
Szukanie prawdziwej mądrości
Czytanie z Księgi Syracydesa
Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę.
W jej rozkwicie, jakby dojrzewającego winogrona, rozradowało się nią me serce, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległe wykształcenie.
Postąpiłem w niej, a Temu, który mi daje mądrość, chcę oddać chwałę. Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznam wstydu.
Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo; ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem.
Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki oczyszczeniu; z nią od początku otrzymałem rozum, dlatego nie będę opuszczony.
Oto Słowo Boże
Psalm (Ps 16, 1-2a i 5. 7-8. 11)
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, *
kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie *
i mówi prawdę w swym sercu.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto swym językiem oszczerstw nie głosi, *
kto nie czyni bliźniemu nic złego
i nie ubliża swoim sąsiadom, *
ale szanuje tego, który oddaje cześć Bogu.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
Kto dotrzyma przysięgi niekorzystnej dla siebie, *
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. *
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie
2. czytanie (Flp 3, 8-14)
Pędzę ku wyznaczonej mecie
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana.
Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim – nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną dzięki wierze w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze – przez poznanie Go: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach – w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych.
Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonały, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa.
Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę, w Chrystusie Jezusie.
Oto Słowo Boże
Aklamacja (J 15, 16)
Chwała Tobie, Królu Wieków
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali
tak, jak Ja was umiłowałem.
Chwała Tobie, Królu Wieków
↑ Ewangelia (J 15, 9-17)
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynicie to, co wam przykazuję
Słowa Ewangelii według Świętego Jana:
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».
Oto Słowo Pańskie
↑ Rozważanie Ojca Pustelnika
Rozważanie Ojca Eremity OVE z Eremu Maryi „Brama Nieba” do dzisiejszej Ewangelii (~2-3′) (święto świętego Kazimierza Królewicza, rok liturgiczny B I)
Ofiara z miłości
Nowotwór złośliwy… Gwałtowny rozwój choroby… Podjęte wszelkie modlitwy i działania medyczne. Chory za wszelką cenę chce żyć. Nie godzi się na śmierć. Jednak po niedługim czasie umiera. Rodzina pogrążona w bólu. Rozpaczliwe: „Boże, dlaczego zabrałeś?”…
Są też osoby, które z radością zakończyłyby doczesny żywot. Są przygotowane, aby w poczuciu swej nicości, ufając Bożemu Miłosierdziu, powiedzieć: „Panie, z wdzięcznością przyjmuję Twoje zaproszenie do Wieczności”. Niektórzy dobrowolnie oddają w sercu swe życie, aby dzięki tej ofierze Bóg zachował przy życiu inną osobę. Przykładem tej logiki myślenia jest postawa św. o. M. Kolbe. Jego pójście na śmierć, w miejsce współwięźnia, nie było jedynie nagłym dobrodusznym odruchem. Było to uzewnętrznienie ofiary, która wcześniej przez cała lata dojrzewała w jego sercu. Męczennik prawdziwie wziął przykład z Jezusa, który dobrowolnie złożył ofiarę ze swego życia dla zbawienia ludzi.
Pewna osoba, gotowa umrzeć zastępczo, modli się następująco: „Panie, pozostaw chorą śmiertelnie osobę przy życiu, a w jej miejsce zabierz mnie. Ale nie moja, lecz Twoja wola niech się dzieje”. Jeśli Bóg wysłucha, wtedy modlący się umrze, zaś śmiertelnie chora osoba powróci do zdrowia. Ta święta wymiana jest aktem miłości, który jest zakorzeniony w słowach Jezusa: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 9-17).
Bardzo bym się cieszył, gdybym mógł umrzeć, aby dzięki temu ktoś inny mógł żyć. Zwłaszcza śmiertelnie chory, który nie chce umrzeć. Dzięki temu on także byłby szczęśliwy, że jednak przeżył. Wielka sprawa, jeśli mąż lub żona, wraz dziećmi, mogliby jeszcze wiele lat trwać jako pełna rodzina. A już szczególnie byłoby to cenne tam, gdzie niechciana śmierć byłaby powodem czyjegoś definitywnego odejścia od wiary. Wszak bywają sytuacje, że dziecko przestaje wierzyć w Boga, który zabrał mamusię lub tatusia…
Niektórzy twierdzą, że modlitwa „Panie zabierz moje życie, aby drugi człowiek żył” nie powinna mieć miejsca. Wszak Bóg sam wie, co ma robić. Jest to błędne rozumowanie. W tej logice, należałoby zakwestionować każdą modlitwę. Po co się modlić, skoro Bóg i tak zrobi, co chce? W tym aspekcie trzeba podkreślić, że modlitwa jest nieodzowna, bo pomaga w przyjęciu woli Bożej. A czy w takim razie nie wystarczy jedynie modlitwa o czyjeś uzdrowienie? Jeśli ktoś czuje wezwanie tylko do takiej modlitwy, to nic więcej nie ma prawa robić.
Zdarza się jednak, że uzdrowienie jednej osoby może nastąpić jedynie wtedy, gdy inna osoba złoży w jej intencji ofiarę ze swego życia. Taka „ofiara zastępcza” ma oczywiście skuteczność jedynie mocą ofiary Jezusa Chrystusa. Dlaczego Bóg tak chce? To już wie tylko Bóg! W każdym razie niektórzy otrzymują zaproszenie do takiej modlitwy i ofiary. Wówczas serce modlącego staje się w pełni dyspozycyjne do wszelkich Bożych wyroków. Oczywiście źródłem duchowej siły jest Duch Święty. Ale do przyjęcia łaski trzeba się przygotowywać. Sens pustelniczego odejścia od świata polega na tym, aby w każdej chwili być gotowym oddać życie; także w tym celu, aby inny człowiek przeżył. Żadne doczesne więzy nie mogą trzymać w tym świecie. Tylko Jezus Chrystus…
Argumenty, aby w tym świecie jak najdłużej żyć, są przejawem myślenia typowo doczesnego. Bez traktowania na serio Wieczności. Myśląc takimi kategoriami, Jezus nie powinien tak szybko umierać… Jeden akt dobrowolnie oddanego życia, w posłuszeństwie Bogu, może mieć większą wartość aniżeli całe długie lata kurczowego trzymania się doczesności. Jezus często podkreślał, że będzie cierpiał, umrze i zmartwychwstanie, aby w ten sposób wypełnić wolę Ojca. Z miłości oddał swe życie, aby wszyscy ludzie mogli być zbawieni i żyć wiecznie. Tak! Najgłębsza miłość jest wtedy, gdy jeden oddaje życie za drugiego…
4 marca 2015 (J 15, 9-17)
↑ Powyższy tekst wraz z ilustracją w całości pochodzi ze strony Eremu Maryi „Brama Nieba”. Pozostałe artykuły z komentarzem Ojca Pustelnika znajdują się TUTAJ.
↑ Komentarze video
↑ Wszystkie poniższe okna video powinny wyświetlać najbardziej aktualny (dzisiejszy) odcinek, czasem trzeba go jednak odszukać w rozwijanej playliście (biała ikonka w oknie video, aktywna po kliknięciu przycisku odtwarzania).
↑ „Słowo na jutro” (~5-35′)
↑ Wprowadzenie do dzisiejszej Ewangelii, proponowane przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie na wieczór poprzedniego dnia, odcinek 1283 dostępny od 20:00 (~5-35′).
„Słowo na jutro”
Źródło: CFD księży Salwatorianów w Krakowie
↑ Zoom (~2-3′)
↑ Od poniedziałku do piątku Zoom Mocnych w Duchu prowadzi o. Remigiusz Recław, Jezuita, a w soboty i niedziele Inga Pozorska, kierownik zespołu Mocni w Duchu (odcinek dostępny od godziny 5:00 rano).
Zoom Mocnych w Duchu
o. Recław SJ/I. Pozorska
Źródło: Mocni w Duchu
↑ Zielone Pastwisko (~4-7′)
↑ Zielone Pastwisko prowadzone przez ojca Piotra Kleszcza OFM conv., franciszkanina (odcinek na dziś pojawia się koło godziny 0:00).
Zielone Pastwisko
o. Piotr Kleszcz OFM
Źródło: Archidiecezja Łódzka
↑ Homilia (~9-29′)
↑ Dzisiejsza homilia księdza kardynała Grzegorza Rysia.
Homilia
Kardynał Grzegorz Ryś
Źródło: Archidiecezja Łódzka